buiten is het 10 graden binnen zit PETER BERGER: ‘Ze is te slank. Te mooi. En veel te jong ook…’
pom wolff: ik kan vanavond de dood niet verdragen max
max lerou bericht – Steve Harley dood
ik schreef: wij treuren mee Max – een grootheid met een onnavolgbaar romantisch hart – en voor eeuwig zal Sebastian onbegrepen zijn – X –
MAX: in 2008, Harley spoke about the song and its lyrics in a feature for the Netherlands programme Top 2000:
“It’s poetry. It means what you want it to mean. ‘Sebastian’ is the conduit, the tubes through which I took myself on that journey to write the story. I can’t say for sure, but I wouldn’t have been far away from tripping when I wrote ‘Sebastian’. LSD, certainly, created so many incidents in your life, so many images, so much madness and mayhem, as well as great tranquility if you were lucky. I can’t define its meaning. It’s like most poetry, it’s a lovely word.”
en dan hebben we deze mooie nog – daar zal ik over enige tijd zijn en grandmarnier drinken en hem gedenken en onze prachtherinnering.
My dream held this picture of beauty
My dream showed this breath-taking load
My dream had the quality of mercy
My dream had the patience of Job
My dream had this elegance and wonder
My dream paid the debts that I owed
I was high on the Coast of Amalfi
I was high on the Coast of Amalfi
Rob Mientjes wint de – wie wil niet in schoonheid sterven trofee – op pomgedichten – Frans Terken zilver – Ton Huizer brons
- Frans Terken – de wereld wrijft je ogen dicht
- Erika de Stercke – de dood stelt geen vragen
- Ton Huizer – ze slaapt al, hoor ik
- Vera van der Horst – waarvoor ik wilde leven
- Rik van Boeckel – uit een troostrijk verleden
- Rob Mientjes – Zonder gladiolen, maar met rozen
- Cartouche – in deze aanblik mogen wonen
de professor is dood – een bitter bal
VON SOLO: ‘De foto’s van de gescalpeerde man, die dood tussen een as gedraaid was,…’ – Causaliteit discrimineert niet.
Mirjam AL – 5 – ‘Jij komt goed van pas – sprak zij – hij glimlachte…’
André Manuel stormt in 020 – Peter Posthumus thuis in het hoge noorden
gisterenavond in een vrij rustig amsterdam de kleine komedie bezocht om de wervelstorm Manuel te genieten die hij in elke show al zo een jaartje of 30 het theater in blaast – zeg maar laat woeden – ik kan u melden – het gebouw van de kleine komedie heeft Manuel doorstaan – alles maar dan ook alles en iedereen komt voorbij – wilders, hitler, bernhard, henk kamp, vrienten, amalia, rushdie, zeg maar alles en iedereen tussen diepenheim en amsterdam samenvattend. Manuel stormt en naar zijn eigen zeggen zullen zijn CDs pas gaan lopen als de dokter hem terminaal heeft verklaard – net als zijn collegae ROT en VAN MERWIJK – (hij vergat THé LAU). André manuel kun je niet echt na vertellen dit is een van de 200.000 grapjes die hij aan je voorbij laat gaan. ik kom hier op de pom vandaag maar tot rust met de poëzie van PETER POSTHUMUS – met vandaag bijna een onbedoelde recensie op de geweldige Manuelshow die gisterenavond met niemand en niets ontziende wereldwaarheden 020 in code rood verlichtte.