pomgedichten.nl – Pom Wolff – gedichten – nieuws

wie wint de enige echte virtuele – hoe zit het nou werkelijk in de wereld – de nou willen we het weten ook – trofee op pomgedichten? zit schoonheid altijd van binnen?

Ditmar Bakker – een god voor jou

Karlijn Groet de vrijdag voor het laatst – aan mij is het te weten dat daarom…

Karlijn heeft aangegeven dat een half jaar pomgedichten wel genoeg pomgedichten is – vandaar deze laatste bijdrage in 2025 – ze had graag om de week met mandy een gedichtje willen doen maar mandy wil zich nog even niet binden aan de site. wij van hier bedanken karlijn voor haar bijdragen op de vrijdag, voor haar poëzie en voor haar zijn – genieten we haar laatste vrijdaggedicht:

**Flessenpost**

de wereld in je zak, de fles ging rond
van hand tot dronken hand, van mond tot mond
je wist het vasteland steeds te ontwijken

je dreef, bleef ongezonken overeind
oh geest die terug de fles in werd gedronken
ik wil niet weten hoe ik nader tot je kom

je hoeft van mij geen lezers te bereiken
ik wil alleen het dobberen bekijken
aan mij is het te weten dat daarom

Karlijn Groet

VON SOLO – De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.

Eén van de leukste boeken, die ik ooit gelezen heb, was ‘Vrouwen’ van Charles Bukowski. Het boek handelt zich over drinken en vrouwen. Toevallig twee onderwerpen, die blijven boeien. Mijn salaris en vrije tijd laat me toe te drinken, wanneer ik daar zin in heb. Meestal kan ik ook drinken, waar mijn smaakt op dat moment naar smaakt. Soms voel ik me heel vene Bukowski, maar dat vergeet ik de volgende dag meestal. Vrouwen is wat lastiger. Sinds jaar en dag ben ik natuurlijk al samen met mevrouw Solo, waar ik een harmonieus gezin mee heb. Had ik al een minnares gehad, dan zou ik die vast net zo trouw zijn. Een echte flierefluiter blijk ik niet. Maar toch weten vrouwen vaak mijn aandacht te trekken.

Op straat zie ik vaak de meest mooi uitgedoste types lopen in alle mogelijke leeftijden. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet dan toch kijken en een mening hierover hebben, die ik soms ook nog hardop prevel tot mezelf. De wat mismaakte types zie ik ook wel, maar mijn aandacht daarvoor is academischer. De pronkstukjes worden vaak opgesierd door meer of minder opzichtige, dure kleding. Je ziet het aan de kwaliteit van het leer of latex. Aan de merkjes, die niet uit Turkije komen. De schoenen, die zo weinig gedragen worden buiten de slaapkamer, dat ze mooi blijven. En natuurlijk aan haarextensies, de overdadige dure, of onopvallend dure maquillage, de parfums, die ze als een warme cocon omringen en ten slotte aan de perfect opgespoten lippen, borsten en billen. Alles klopt gewoon. Alle dingen die we middels reclame en media geleerd hebben, dat seks uitstralen, zijn overvloedig aanwezig. Het is allemaal zo aantrekkelijk. Veel ervan is ook te koop. Vaak zijn deze vrouwen duur in het onderhoud.

Je hebt natuurlijk ook de verborgen kostenposten. Schijnbaar onopvallende vrouwen op elektrische bakfietsen van vierduizend euro, met een ‘goede baan of een eigen bedrijf’ en kinderen en een man met een betere baan. Met hun smetteloze, dagelijks wisselende garderobe en hun wintersport en stedentripjes met vriendinnen en tweede huisjes en wereldreizen, yoga weekends en alles dat die anderen ook doen. Als succesvolle man, kun je je daarmee onder soortgenoten wel mee vertonen. Onder de streep kosten ze ook een fortuin aan vaste lasten.

Onlangs liet ik de hond uit en merkte naar een bevriende hondenbezitter op, dat ik blij ben, dat mevrouw Solo niet zo duur in het onderhoud is. Even schrok ik van mijn eigen woorden, maar terug inslikken ging niet meer. Vervolgens realiseerde ik me, dat ik daar eigenlijk ook wel trots op ben. Ze gaat niet zo gauw stuk, is betrouwbaar, zelfstandig en sterk. Net als een auto zonder allemaal elektronische poespas, die enkel stukgaat. De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.

**VON SOLO**
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Frans Terken – al die lieve woordjes als zoete broodjes…

dat die lijfelijkheid even erin mag hakken; ik sloeg er nog eens op aan, dus dank daarvoor.
Hartelijke groet,
Frans

**Om het lijf**

Wat het ook om het lijf heeft
je kunt er een hartverzakking van krijgen
al die lieve woordjes als zoete broodjes

nee steek de hand dan in eigen boezem
en voel wat er aan kwaadaardigs
bovengehaald gaat worden

de tong die zich krom draait
hoe aan het verhemelte blijft plakken
wat je graag uit de mond wil blaffen

dat het niet terugslaat in je gezicht
onwillekeurig ergens een zenuw raakt
die je bijna in een moordkuil doet zakken

nog eens naar adem happen en
dan voluit de gal in het rond spuwen
blijft het uitkijken voor wie erop aanslaat

FT 15.01.2025

even een nieuwtje tussendoor – 13 maart 20uur30 – Bjorn van Rozen sings Pom Wolff – in de ROODE REMISE 020

Evenement van **Roode Remise**
Haarlemmerplein 11h, 1013 HP Amsterdam Centrum, Netherlands

Donderdag, 13 maart, 20:30 uur

Bjorn van Rozen – ooit door een criticus – de Brel van de lage landen – genoemd – is de singer songwriter van Utrecht – Hij treedt op met eigen gecomponeerde – min of meer romantische – songs.
De samenwerking tussen Bjorn van Rozen en de Amsterdamse dichter Pom Wolff begon jaren geleden. De songs ‘Trots’, ‘Van mij had je mogen blijven’, ‘Iemand als jij’ en ‘Gewonde vogels zingen het mooiste lied’ gelardeerd met poëzie zijn oa door en in deze samenwerking tot stand gekomen en zullen in het programma te genieten zijn.
Bjorn van Rozen en Pom Wolff verzorgden meerdere jaren op de Parade in Utrecht en Amsterdam een programma waar de singer songwriter en tal van dichters te genieten waren.

en natuurlijk zijn we – doen we TROTS

Mirjam Al – we dronken het zonlicht en wisten dat het nooit meer zo zou zijn.

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 28 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

pom wolff – als ik mijn voet

met dat boekenweekthema lijfelijkheid mogen we toch hopen
dat we het woke gebeuren een beetje verlaten – niet nog meer ideale schoonzoon dichters
asjeblieft nee – met van die mierzoete ideale schoonzoon gedichten, niet nog meer vrouwen dichters die overal last van hebben, van hun hoofd van het hart en van hun leden – u kent ze wel. maar ik ben er niet gerust op – op de boot het einde van de wereld waar ik vorige week optrad en oa een gedicht over eenzaamheid voordroeg – was het commentaar niet van de lucht –
‘ik keek en zag je schaamlippen bewegen…’
–
was een regel uit dat gedicht – ik werd bijna gelyncht – zelfs Catelijne kon er niet over uit. ze begon te schreeuwen – ik keek vanaf het podium en zag haar…. – ik vrees dat het boekenweekthema alleen maar zoete lieve zachte zeurpoëzie gaat opleveren. je past je aan – je moet toch wat – het volgende gedichtje zal ik maar voor mezelf houden:

**als ik mijn voet in je bek steek**

soms sta je te kijk
wordt er door je heen gekeken
ga je door de grond

dood gaan is makkelijker
gooien ze een bloem op je
heb je nog wat

anders dan die afstraffing
die totale ontmaskering
en de vernedering

als ik mijn voet in je bek steek
de conversatie

pom wolff

Ien Verrips – er zijn er die….

ze zijn er die geloven in het eind der tijden
veel valt er niet aan te doen
alleen in stilte wordt het stof verzameld
het beklimmen van de juist berg op het juiste moment
niet vergeten wat je mee wil nemen

er zijn er die zich prepareren op een pandemie
van welke aard dan ook
de doden strekken zich
hun schuur staat vol met wc papier en pakken meel
en dergelijke dingen

er komt geen oorlog wordt gezegd althans niet hier
al blijven de ganzen niet eeuwig grazen
maar onlangs toch iets vreemds opgepikt
een noodpakket met korting
binnenkort verkrijgbaar

IEN VERRIPS

Rob Mientjes – maandaggeluiden – laat mij maar wonen in mijn hart

**No risk**

Wil niet wonen in Panama
Dat is me te nauw
Wil niet wonen in Groenland
Dat is me te koud

Laat ons dobbelen
Met ronde stenen
Elkaar verwoorden
Om des keizers baard

Laat ons zeeslag spelen
Met bommen en granaten
Dobberen op een grijze zee
Waar ijsblokken verhit in smelten

Tranen rollen uit wolvenogen
Wie vangt wie in trojka af
Vladimir Mark Donald Xi
Werelden in wanorde

Laat mij maar wonen
In mijn hart
De enige plek op aarde
Die mogelijk nog lacht

Rob Mientjes

Max Lerou en Cartouche winnen de enige echte virtuele – heeft u ook van die dagen dat alles tegenzit – trofee op pomgedichten

alle pomkanonnen zijn al langs geweest – dus we kunnen aan de eremetalen. dichters dank jullie wel oor het insturen van de teksten. ik hoop op mooie dagen al staat los angeles in de fik – het zo actuele gedicht van max lerou heeft het kenmerk van de gouden glans die over los angeles momenteel nog steeds nederdaalt -een heerlijk actueel gedicht. hollywood in de fik – kan mij het schelen – kan mij ook niks schelen zou mijn kleinzoon mij nazeggen – nouja we leven mee – of zoals anke labrie ramses citeerde – we leven nog (en niet zeuren) – gelukkig maar. naast max lerou moet het goud deze week toch ook naar Cartouche – die pakt de dagen die maar niet willen meezitten heerlijk uit. grote troost voor de lezer – niet alleen de lezer treft alledaags ongemak – in ieder geval kent ook dichter cartouche die dagen – mooi gedaan – max en gérard van harte.