Hoe moet je in godsnaam je belasting aangifte doen als je dementeert, maar dat zelf nog niet weet.
Ik weet het zelf zonder beginnende dementie nog niet eens zo goed. Terwijl ik toch echt goed kan lezen of schrijven.
De belastingdienst maakt het makkelijk voor ú. Dat was een slogan van een aantal jaren geleden. Maar nog lijden we aan belasting-invul-stress.
Vriendinnen kunnen plotseling meer dan een maand niets gezelligs doen, omdat ze hun belasting moeten doen. Ook al hebben ze geen eigen huis of een eigen zaak dan nog is het gaan zitten, alleen al, om die lijst door te nemen al zo stressverhogend dat er geen ontspanning tussendoor mag zijn, want dan doen ze het misschien niet goed. Ik heb jarenlang de bonnetjes van chaotische theatermakers verwerkt tot keurige en handzame lijsten, waarin duidelijk werd wat ze hadden uitgegeven en hoeveel ze verdiend hadden. Maar ook hier zorgde de belasting stress tot veel onnodig uitstel van handeling, ook al behelsde dat vaak alleen maar het overhandigen van een doos met alle bonnen die ze verzameld hadden tijdens het maken van hun theaterkindje. Nog later heb ik bonnen van verenigingen en kleine zelfstandige kunstenaars tot kaslijsten omgewerkt, die konden dienen voor “controles” die nooit kwamen, waar ook weer een boel stress bij kwam kijken. In een moedige poging tot ordening hadden ze soms een aantal dozen bij zich, een voor de benzinebonnen, een voor de materiaalkosten, een voor de eetkosten etc. Maar ook dat hielp vaak niet, omdat ze hun kostenposten niet helder hadden, werd ook de dozenplan vaak een zootje. Het leidde in bijna alle gevallen tot :
Stress.
Stress veroorzaakt door angst in de portemonnee gekeken te worden.
Stress omdat vergaande slordigheid zichtbaar wordt voor de buitenwereld.
Stress omdat er een aftrekpost vergeten zou kunnen worden.
Stress omdat er controle zou kunnen komen en er teveel aftrekposten zijn gecreëerd.
Stress omdat het niet netjes, niet afdoende en niet juist gedocumenteerd is.
Ik hou van ordenen zolang het voor anderen is, als het voor mezelf is, krijg ik ook last van stressverschijnselen. Nou heb ik gemerkt dat het eten van (Limburgse katjes) drop werkt om me door een taaie berg papier te werken. Zo heb ik stress als er geen drop in huis is en ik bijvoorbeeld uit mijn la een programmaatje moet samenstellen uit mijn aanzienlijke hoeveelheid gedichten. Ik had het idee opgevat om alle gedichten te bundelen in een boek of meerdere boekjes, zodat ik makkelijk kan bladeren en de gedichten op thema of op jaartal geordend zouden zijn. U begrijpt mijn probleem ondertussen wel. In plaats van het gezellig kwartetten en bundelen van mijn poëzie, ben ik anderen gaan helpen met hun schoenendozen vol bonnen, daar werk ik blijmoedig aan en zucht tevreden als alles excel-waardig is geworden, omdat het op datum en kostenpost gerangschikt is.
Ondertussen liggen mijn eigen belastingpapieren nog in grote chaos in de la.
En is het boek der gedichten van toen tot nu ook nog steeds een berg papier van hIer tot gunder.
Als mijn dochter last heeft van stress pakt ze een doos knopen en gaat ze die ordenen. Hier viel de appel niet ver van de boom, maar met knopen in keurige rijtjes kan ik bij de belastingdienst niet aankomen. En de rest van mijn vrienden heeft geen tijd om mij op weg te helpen, want ik help hun of ze zitten weggedoken in hun administratie hoekje hun stress weg te kauwen met dropjes en snoepjes wat dan helaas voor dieet stress zorgt.
Gelukkig schijnt de zon binnenkort weer en kunnen we doen, alsof 1 april voorbij is en tja we kunnen nog altijd uitstel vragen, zodat we lekker van de zon kunnen genieten als hij schijnt. Stress-vrij.
©Lisan Lauvenberg
7 maart 2019