Deel 337. Schouderham
‘Dit
is één van de bedrijven die ons voorzien in ons dagelijks voedsel. Dat moeten
zij kunnen doen zonder continu over hun schouder te hoeven kijken en
geïntimideerd te worden’ (Minister Schouten van Landbouw)
Giel Beelen betitelt de dierenactivisten die een varkensstal
bezetten als terroristen, die van andermans spullen moeten afblijven. De pers
volgt graag de onheilstijdingen van het LTO, dat de activisten er nu voor
zorgen dat alle varkens geruimd moeten worden, omdat de activisten allerlei
ziektes meegenomen hebben. Alle vingers wijzen maar één kant uit. Activist is
illegaal is terrorist is niet normaal.
In een stal in Haaren stikken 1200 varkens. Door een defect in een ventilatiesysteem kwamen de beesten in
een van de stallen zonder lucht te zitten. Ingrijpen was niet mogelijk omdat er
geen toezicht was. De verzorging van de dieren verliep geautomatiseerd. Het is
de tweede keer in relatief korte tijd dat een dergelijk incident zich voordoet.
De
stal is eigendom van een Brabantse familie die een consortia van grote
varkensbedrijven runt. Niet toevallig ook de eigenaar van het bedrijf dat
afgelopen week in Boxtel is bezet.
Als je omspringt met leven als een consumptieartikel,
degradeer je de waarde tot een paar euro per kilo. Als je kinderen van hun
moeder weghaalt na drie weken om vervolgens vijfentwintig weken later, na een
martelperiode in een betonnen kist met Ledverlichting en vervolgens vergast en
in stukken snijdt, dan toon je aan gevoel voor ethiek te hebben. Mensen als
Giel Beelen hebben ook liever dat dat soort dingen zich afspelen ver weg van de
stad in geblindeerde schuren. Gewone mensen. En probeer je er wat aan te doen,
dan ben je een terrorist.
Persoonlijk vind ik dat dit soort mensen, die dan misschien
in dienst mogen staan van ‘de voorziening van ons dagelijks voedsel’ wel
degelijk over hun schouder mogen kijken, hoewel ik betwijfel of ze zich
geïntimideerd voelen. Ik denk dat dat gevoel zulke mensen niet gewoon is. Het
feit dat het om varkens gaat en niet om mensen, is de dunne lijn tussen een
varkensboer en een kampcommandant.
Het is hoe wij met de wereld
om gaan. Als mensen.
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
