Goud Marc Tiefenthal
Zilver Erika Stercke
Brons Jolies Heij
Het moet gezegd dat alle inzendingen vandaag goud verdienen. Ik heb ze stuk voor stuk graag gelezen en ik denk dat pom met grote tevredenheid alles tot zich heeft genomen. Een heus eerbetoon aan de webmaster!
Pom nogmaals van harte met je 66 ste verjaardag, we hopen nog heel lang van je te genieten.
Misschien, bedenk ik me, moet ik wel geen edelmetalen uitdelen maar iedereen goud geven en pom een diamantje, een briljant geslepen groeidiamantje.
Fijne zondag mensen.
kuskus
lieve dichters – een eerbetoon aan webmaster was niet echt de bedoeling – maar heel graag aanvaard – dank jullie wel. de bedoeling was om het zusjesdagen gedicht van de dichter centraal te stellen in de titel – dat daar dan meteen een felicitatie bij geschreven werd is hartverwarmend. ik hoop dat onze bregje niet jaloers is geworden. ik ga aan de commentaren straks hoop ik bregje te ontvangen – die ongetwijfeld de woede van Cartouche hier zal aanwakkeren – hoe dan ook een goede morgen we hebben het wanstaltig songfestival weer overleefd (karel ten haaf niet).
- Max Lerou zo’n dag die ruikt naar poëzie
- Frans Terken Zo’n dag dat de fles openging
- Petra Maria op zo’n dag dat je blijft
- Rik van Boeckel Het was zo’n dag dat de levens langer werden
- Cartouche De dag van het paard
- Marc Tiefenthal Vandaag is het je dag
- Erika De Stercke wij, kinderen van onze tijd
- Jolies Heij de dagen zijn van glas
er waren dagen bij
die zusjes werden
hoeveel februari het was
maakte niet uit
én dagen
die nog dieper gingen
dan chomsky in de taal
dieper dan we later
durfden toe te geven
pom wolff
op zijn verjaardag mag webmaster wel een keer in het zonnetje, een blauw zonnetje – ach kijk toch hoe de 66jarige zijn best doet. iets met poëzie mevrouw. iets met blauw mevrouw. jawel. elke week een ‘wedstrijdje’ voor de liefhebbers hier op de pom. deze week over welke dagen zusjes werden? dat gaan we lezen mevrouw – van de dichters! dat moeten hele bijzondere dagen zijn geweest. wie wint de enige echte virtuele er waren dagen bij die zusjes werden trofee op pomgedichten?
de dichters kennen de regels:
de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
hondsdagen
zo’n dag die ruikt naar poëzie
de rot zit erin
zo een dag
we zouden nog dit
we zouden nog dat
en er was nog merlot
de dag kleurde
het was een vredig rood
en sterk de geur van ijzer
ml
de wanstaltigheid van het songfestival beheerst het klimaat in deze kamer hier thuis nog – vandaag de muren maar even soppen. op FB ook het bericht van overlijden van karel ten haaf – vrij jong te jong voor poëzie – daar boven in het groningse een belangrijk figuur. het gedicht van max hierboven past in tal van situaties. een bijzonder gedicht. in 9 regels het leven beschreven – én de dood. en iedere lezer kan zijn eigen vierde strofe aanvullen afhankelijk van de situatie van bevinden, welbevinden of crematie. hier bereikt de poëzie van MAX wat mij betreft een hoogtepunt. 9 regels leven 9 regels dood 9 regels om hoe dan ook bij stil te staan.
jeanine:
ml
Fraaie hondsdagen, dit is wat ik denk. Kort maar krachtig neergezet. Dat maakt dit gedicht.
Gisteren als vandaag
Zo’n dag dat de fles openging
en niet meer dicht
met de bodem in zicht almaar door-
drinken op de gezondheid van de gastheer
een krans van stralen om zijn hoofd
tot een boeket gebundeld
dat we het met bloemen schreven
flessen feestelijk aan lint gebonden
elk etiket een brevet van vermogen
we zochten er als altijd woorden voor
maar ze zingen ging ons beter af
je vlocht noten tot een melodie
hoe je elkaar om de hand vroeg
voor een dans dwars door de nacht
met de adem van weer een zelfde dag
FT 18.05.2019
frans met een prachtige aanmoediging – zo lees ik het gedicht – om door te gaan – het leven te nemen dag voor dag – zowel de verwondering als het alledaagse meegenomen door de dichter en neergelegd in lieve woorden – en mooi dat het met bloemen geschreven is. dank je wel en hoe frans de woorden boven de persoonlijke noot uit weet te tillen. planten ademen zuurstof de woorden van frans woord voor woord.
jeanine:
FT 18.05.2019
Wat een vriendelijk, soepel gedicht. Zo’n aaneenschakeling van herinneringen en zorgvuldig neergezette regels die de lezer voorzichtig naar de laatste regel leiden. Elk etiket een brevet van vermogen, ja, dat is meer dan mooi gezegd.
gefeliciteerd
met de twee zessen
wat een dag
van Petra Maria X
ZO EEN DAG
de uren zijn zo langzaam
dat het ritme van de krekels gedachten beheerst
de merel zingt te vroeg
en later breekt het lage licht
de wolken
op zo’n dag dat je blijft
want hier
is enkel zachtheid
Petra Maria
een droomdag beschreven en neergelegd in de zachte woorden van petra maria – er zingen merels, we horen krekels, we zien wat licht nog in de wolken. een schets licht aangezet een begin van een nieuwe dag – een schildering.
jeanine:
Petra Maria
In dit gedicht wordt de lezer verwend met een vakantiedag. Een dag die nog wat zal voortduren want de uren zijn zo langzaam. Heerlijk.
Van harte gefeliciteerd Pom en welkom bij de club op Route Sixty Six. Ik ben je al voorgegaan.
Hier mijn bijdrage aan de enige virtuele.
Groeten,
Rik
Route Sixty Six
Het was zo’n dag
dat de levens langer werden
stil staan met een Rioja
aan de zingende lippen
de zusters verteld
van de reizen samen
van de Dordogne naar Mallorca
Ibiza en terug naar Den Haag
‘Route Sixty Six’ het levenslied
gezongen door jonge profeten
het jazzcafé de poëtische entourage
van hardop dromende geliefden.
Rik van Boeckel
18 mei 2019
rik vertelt uit het land van de reislustigen. over wat mij allemaal te wachten staat. en dat ik de stoute schoenen alvast kan oppoetsen. dordogne, mallorca en ibiza: dat klinkt goed. er kan gedronken worden , gezongen en gedanst schreef de dichter ooit. gaan we doen rik. dank je wel!
jeanine:
Rik van Boeckel
18 mei 2019
Wat een leuke invalshoek om naar 66 te verwijzen. Even is het feest, weer feest of nee, nog feest.
De dag van het paard
(die zo lange tijd dubbelhartig weerwolf leek)
hé, kijk daar die twee
paarden hoe ze sinds gisteren
hals aan hals staan – zij aan zij
de avond op zijn kant leggen
nu hier liggen
de dagen
op hun beste benen
handen voelen heining
de volbloed van flanken
op en neer gaan – omtrekken
van een tweespan in één adem
een halfman – afloop van
entente cordiale – vervaldag
als een onopzegbaar
pachtcontract
tussen paard en man
man en knaap
66 jaar
18-05-2019
Cartouche
ja zo staan ze – die paarden in goede verstandhouding – als in de eerste strofe beschreven. de observatie mooi teruggebracht tot poëzie. cartouche moet gedacht hebben – we gooien er bij die wolluf maar wat juridische elementen tegenaan – en wat beesten uit de wilde natuur – een contractje nog en ergens situeren we die wolluf – temidden van dit alles – meneer redt het wel en stelt zijn eigen poëtische maaltijd maar samen.
jeanine:
18-05-2019
Cartouche
De avond op zijn kant leggen, schitterende regel. Het is helemaal een fraai gedicht, al vat ik entente cordiale niet helemaal, een verdrag tussen man en paard hier? Oh gut, straks, uiteraard als het weer te laat is, vat ik het waarschijnlijk en dan staan deze woorden hier. Dit is zo’n moment waarop tante uitkomst zou bieden. Als je er geen verstand van hebt moet je er gewoon je mond over houden Brekje, zou ze zeggen. Maar ja, tante is er niet.
Misschien verwoord ik het niet correct maar ik denk het gedicht te vatten, ja hoor.
Wolfshand
Je zwaait met je hand,
het handje een hele hand geworden,
de huid getaand.
Je zwaait naar links,
je zwaait naar rechts
je glimlacht breed.
Vandaag is het je dag
ieder mag het weten.
Je zwaait naar achter,
je geboorte ligt daar in de verte.
Je zwaait naar voor,
je dood ligt daar te naderen.
Je zwaait je dag in,
je zwaait je dag uit.
Waar zijn nu toch de meisjes?
—
marc tiefenthal
een fraaie samenballing van wat het leven aan tijd de mens te bieden heeft. een levenslijn getekend – de meisjes niet vergeten. een zeer leesbare en hartelijke tiefenthal dit maal – dank u wel – op weg naar het einde in zeer leesbare woorden kort en majesteitelijk getekend.
jeanine:
marc tiefenthal
Prachtig Marc. Eenvoudig, helder, amusant en origineel.
Levensloop
We rolden over het tapijt
in zelfgemaakte verenkleren
klommen over de stoelen
het waterpistool in de koker
zwierven tussen tafelpoten
een helm tegen de builen
er waren de veldslagen met
stompe zwaarden
wij, kinderen van onze tijd
huilbuien bij het verlies
overwinningskreten
in de tuin kwam centraal te
staan de vlag van groeien
hoe mijn broers als zusjes zijn
nu vroeger met vragen schudt
we kennen de grillen, buigen
ze naar begrijpen
onze jaren van wijsheid
Erika De Stercke
vroeger schudt met vragen – een regel die bij blijft. de kinderjaren tussen de tafelpoten beschreven – de weg naar begrip in een paar strofen getekend. nee rustig was het niet in huize De Stercke. veren, indianen, zwaarden en builen binnen en ook de tuin kreeg het stevig te verduren. lezen we. nu alles is vernaggeld en af en uit is geleefd – bijna onherstelbaar door de kindertjes De Stercke naar god is geholpen is de wijsheid ingetreden bij de familieleden – erika en der broertjes en zusjes. ik heb echt met vader en moeder De Stercke te doen. je gunt die mensen rust en een zalig nietsdoen . en wat kregen ze? dat lezen we hier – een zooitje indianen in de achtertuin.
jeanine:
Erika De Stercke
Alweer zo’n prachtig gedicht. Leuke, herkenbare beelden en herinneringen en het leest zalig.
al weet ik niet of ik te laat of er juist vroeg bij ben
66 is een heel mooi getal, alleen al door de dubbel 6
maak er wat van
hier mijn ode
onbezoldigde dagen
de dagen zijn van glas op zacht gras
achter je ogen het onbewolkte
onder je voeten de zee
de dagen zijn als een strand
waar je de badgasten kunt wegklikken
een wulps briesje likt aan je oor
de dagen zijn gerimpeld
maar het vel nog altijd van leer
buigen doe je niet
knappen doen alleen luciferhoutjes
parasollen waaien weg
glazen breken op de stoeprand
dromen rusten in een kuil
liggen geen strobreed in de weg
de rand is uitgestrekter dan je dacht
jij dobbert in het vaarwater
denkt niet aan aanspoelen
of hoe kiezels kunnen branden
Jolies Heij
‘de rand is uitgestrekter dan je dacht…’ deze filosofische regel laat ik vandaag eens helemaal op me inwerken. zo neem ik deze heerlijke jolies vandaag mee. het is een regel waar je een hele fles grandmarnier bij op kunt drinken – het is een regel die overal te zeggen is – bij de albert heijn tegenover de kassajuffrouw – ze zal opkijken – in tuincentrum osdorp tussen de begonia’s tegen een juffrouw achter een volgestouwd karretje kleurrijke bloemenpracht – na het bedrijven van de liefde – de rand is uitgestrekter dan je dacht – al weet ik niet helemaal of dze regel dan een gunstige uitwerking heeft – hoe dan ook – jolies heeft de onbezoldigde dagen getypeerd en opgeluisterd met een regel die een leven meegaat.
jeanine:
Jolies Heij
Net als de eerdere gedichten lees ik dit gedicht in een ruk door.
Het is erg genietbaar. De tweede strofe springt er voor mij uit, dat wegklikken van die badgasten bijvoorbeeld. In de eerste regel zou ik er voor kiezen om ‘op zacht gras’ weg te halen.
Gisteren als vandaag
Zo’n dag dat de fles openging
en niet meer dicht
met de bodem in zicht almaar door-
drinken op de gezondheid van de gastheer
een krans van stralen om zijn hoofd
tot een boeket gebundeld
dat we het met bloemen schreven
flessen feestelijk aan lint gebonden
elk etiket een brevet van vermogen
we zochten er als altijd woorden voor
maar ze zingen ging ons beter af
je vlocht noten tot een melodie
hoe je elkaar om de hand vroeg
voor een dans dwars door de nacht
met de adem van weer een zelfde dag
FT 18.05.2019
gefeliciteerd
met de twee zessen
wat een dag 🙂
van Petra Maria X
ZO EEN DAG
de uren zijn zo langzaam
dat het ritme van de krekels gedachten beheerst
de merel zingt te vroeg
en later breekt het lage licht
de wolken
op zo’n dag dat je blijft
want hier
is enkel zachtheid
Petra Maria