op de
foto zien we de amsterdamse dichter merik van der torren. met een snoeischaar
in beide handen. voor het hondje van de dichter resteert een wijsvinger van de
linkerhand. 9 vingers snoeischaar, 1 vinger hondje. ik heb te doen met het
hondje. hondje wil aandacht maar krijgt geen aandacht – nauwkeuriger gezegd –
de struik en de snaar nemen samen 9 delen aandacht van de tien, hondje slechts 1
deel aandacht. maar 1 deel aandacht is geen aandacht zien we hondje denken op
de foto. hondje wil niets maar dan ook niets te maken hebben met de
sloopwerkzaamheden van merik.
en
merik? merik lijkt in toenemende mate vrolijkheid uit te stralen. weer een tak
en weer een bes. de zilveren trap richting 1 hoog belooft een enorme
snoeipartij te gaan worden met als
beloning naar wij hier vermoeden een kopje koffie met een glas grandmarnier
aangereikt door de buurvrouw van merik door het open raam wanneer het kozijn is
bevrijd van al die wrede en opdringerige takken, bossen, bessen en ander groen
goed, die buurvrouw het zicht op de werkelijkheid ontnamen.
en
het hondje? het hondje kan geen trappen lopen. zal steeds maar weer nieuwe
bessen, bladeren, takken en ander snoeigoed als neerslag moeten ontwijken
onderaan de trap als de dichter in de weer is richting buurvrouw, koffie en
grandmarnier. conclusie moet haast wel luiden – dichters hebben het goed,
hondjes minder.
Hoi Pom,
Mijn duindoorn voor mijn raam en dat van de bovenbuurvrouw moest gesnoeid. Eigenlijk deed Donna het werk van “Groen-Zuid” of zo, groet, Merik
Hoi Pom,
Mijn huishoudelijke hulp Nesrin die al meer dan twintig jaar voor me werkt, inspireerde me tot dit tekstje, voor pomgedichten, groet, Merik
Voor Nesrin
Uit mediterraan gebied gevlogen, uit witte huizen en blauwe zee, waar vijgen in de zomerzon rijpen en jij de tango danste op voeten van vele ritmen,
naai jij het knoopje op mijn vest zuigt het stof uit de naden van het oude huis
en het aanrecht gelapt, de vloer gedweild,
gaan we in de nieuwe dag op de lange witte weg.
Merik van der Torren, 29 oktober 2019
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
