foto: Ruth Hoeck Ipad is ook niet alles – een voorbereid setje voor de rebe;llenklup van Alfredex op ruigoord afgelopen zondag – én op de Ipad die op het moment supreme dienst weigerde – toen maar wat klassiekers gedaan als – toen je stilte stuurde én soms leek het op leven soms zelfs meer én JA natuurlijk – ‘de ont-moetingen’ dan maar hier:
ontmoeting – maar dan letterlijk het was zoiets als honderd uit zoals ze over de dingen vertelde maar toch ook alsof ze nog geloven moest in de woorden die ze sprak én hoe ze langzaam weer in zich zelf verdween onherbergzaam, wreed alleen altijd alles al geweten maar alles altijd toch te laat dat ze toen niet weten kon dat zij het dit keer zelf zou zijn zoals ze ooit zei zeg we gaan op vakantie wist je dat al? we gaan rijden om te liggen in de zon alsof het de taal is uit een ander leven de taal waarin ze elkaar ontmoetten is verhuisd kom nog een keer bij me zitten in het gras wat niet meer zal zoals het was blijft in zich zelf het zelfde mooi je donkere ogen de lange weg van de moeite moe het donkere groen
ontmoeting 2 het zou een gedicht kunnen zijn als een warme zomerdag een wonderbaarlijk toeval een leeg terras een berg midden frankrijk en daar zat jij deux vins blancs s’il vous plaît zei ik in mijn beste frans aussi pour elle en jij deed of het de gewoonste zaak van de wereld was het eten een belofte nog ‘net als jij’ was het eerste wat je tegen me zei het gedicht dat ik altijd al had willen schrijven de ontmoeting die wellicht jaren eerder al had gemoeten dat er gezongen werd zoals ik had willen zingen nu ik kijken kan zoals niet eerder en van de eenvoud adem vol van liefde dat vanzelfsprekende geluk
niet over mensen
laat ik nou eens niet over mensen schrijven niet over die er niet meer zijn of over die ik nooit meer zal zien of bij toeval hooguit dat je je hand uitsteekt waaraan voorbij wordt gegaan of die met een vluchtige zoen wordt beantwoord niet over mensen over wie je echt niet meer wil schrijven omdat elk woord een woord teveel is voor die
én niet over jou omdat ik altijd heb gewild dat je bij mij zou blijven pom wolff
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
