In koortsige dromen zie ik me rennen door de straat. Hoe oud zal ik zijn, een jaar of 7? Mijn vlechten dansen om het hoofd terwijl ik bij het café de hoek om ga. Zie ik hem al…nee, ik ben nog op tijd. Achter aan het straatje wat schuin de dijk af loopt verstop ik me in het diepe portiek van het laatste huis. Niemand die me ziet. Voorzichtig steek ik mijn neus om het muurtje. Ja daar in de verte komt hij aangefietst vanuit zijn werk. Alpinopet herkenbaar boven zijn wollen jas, sigaret in zijn mondhoek. Terwijl hij dichterbij komt sta ik klaar om hem aan het schrikken te maken, want hoewel dit een dagelijks tafereel is verwacht hij me natuurlijk niet daar. Boooeeeee!!!! Ik roep het zo hard ik kan, om daarna te schaterlachen om het verschrikte gezicht van mijn vader. De vertrouwde knuffel, om daarna achterop de fiets getild te worden, voor het laatste stukje naar huis. Armen om hem heen, neus diep in de kriebelende haren van zijn wollen jas. Veilig achterop en hij weet de weg, ik weet nog van niets.
Het had anders gemoeten, te heftig weekend, my ass als dit niet meer kan, dan maar meezingen op de Mash theme.
Lieflijk zwartgallig moet ik toegeven geen plannen te hebben voor uitstapjes, dus deze service op bed lag ook niet in de planning
Pret die zon geen pret ni son of druppelende medicijntjes na pijnlijk slapeloos nachtje.
dit was niet bedoeld, niet afgesproken hoe moet dat dan die komende jaren? En dan die ” vlieg” voor het oog, zwarte vlek die al dagen meebeweegt?
2629744 minuten of meer is dat haalbaar? Suicide is painless, maar het leven is veel te mooi zelfs vanuit een slaapkamer met service aan bed.
De pillen doen langzaam hun werk Stoned..jammerlijk net niet genoeg, ik moet nog zoveel doen ik moet nog zoveel doen
Maak me te druk, voel me alles behalve de betrouwbare persoon want kan niet eens mijn eigen lichaam vertrouwen.
Ik moet nog zoveel doen…. moet nog zoveel doen… kon ik nog maar eventjes bij vader net als toen…
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
