Andrea van Herk: ‘BRIEF AAN EEN GELIEFDE Lieve jij,…’ – ‘Je had het al eerder gevraagd, of ik ook over jou zou schrijven, “wanneer je aan de beurt was”. Ik had je gezegd dat ik je zou bewaren, voor het boek waar ik aan werk.’
Je had het al eerder gevraagd, of ik ook over jou zou schrijven, “wanneer je aan de beurt was”. Ik had je gezegd dat ik je zou bewaren, voor het boek waar ik aan werk. Maar er is iets gebeurd mijn lieve schat. Ik had nooit begrepen waar het begrip “kill your darlings” op sloeg, tot ik bij ons hoofdstuk was aanbeland. Het past er simpelweg niet in, dus ik heb de rode pen door ons literaire samenzijn gehaald. Hoe moeilijk ook. Want jij was daar toen ik viel, weer opstond en nog lager viel. Toen ik me met hem verloofde en hij weer ging. It was you all along.
Het is al weer een jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Jij had de plek genoemd, bar Bukowski, Amsterdam, een regenachtige winteravond nadat ik me voor het eerst in cafe Eijlders begeven had. Een vrouw schrijft een jongen. En nu schrijf ik jou. De vrouw die ik nu ben, de jongen die jij ooit was. Ik vertelde je die avond over mijn “hou me vast en heb me lief dagen”. Dat deze een erfenis uit het verleden zijn waar ik waarschijnlijk de rest van mijn leven mee moet dealen. Je merkte op dat ik die dagen helemaal niet zou moeten hebben, maar genoeg zou moeten hebben aan mezelf. Ik liet je je gang gaan. Je wist veel, maar niet alles. Er stond een gedicht op de muur, he made me laugh again, de laatste regel. Jij had het afgedaan als toeval, ik had er iets moois in gezien. Drie tranen raakte mijn wang. Een links, twee rechts. Je zag alleen de linker. Ik was achter jou aan de bar uit gelopen. De aanwezige mannen hadden naar me gekeken, jij groot en sterk. Ideaal om bij weg te krulpen.
Afgelopen week berichte je mij. Dat het nog geen elf uur was, maar je het gevoel had alsof het al veel later was. Het grapje dat je ooit maakte als de klok weer eens werd teruggezet. Deze week heb ik de klok voor heel even iets verder teruggedraaid. Ik zag ons weer even samen. Utrecht. Sardinië. Sri Lanka. De Witte Aap. Lowlands 2013 op mijn bank. Jij was daar, en daarvoor, ben ik je eeuwig dankbaar.
Heel veel liefs,
mij
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
