Anke Labrie wint de enige echte virtuele – over de top maar dan ook echt over de top trofee op pomgedichten punt nl – Vera van der Horst zilver – we hebben het thema aan CARTOUCHE te danken – te wijten deze week



fantastisch
 
minstens vijftig teddyberen
vlak na de geboorte liep ze al
zeven klassen sloeg ze over
cum laude bij het afstuderen
 
vriendjes altijd bij de vleet
zij was gewoon de mooiste  
en zo geestig bovendien
 
een bruidsjurk met een sleep
van hier tot Tokio en vast nog langer
hij de juiste lengte en geen ons te zwaar
zo’n hoofdrolspeler uit een film gestapt
en ook nog stinkend rijk

hij bracht haar iedere dag
ontbijt op bed en rode rozen
keek zelfs nooit naar andere vrouwen
 
ook de scheiding liep fantastisch


anke labrie (24-07-2021)

–>
een fantastisch tijdsbeeld van laten we eens wat zeggen – dertigers in amsterdam zuid – met karretjes voor de kids omdat de kids van tegenwoordig niet meer kunnen lopen – met karretjes voor de hondjes omdat de hondjes van tegenwoordig ook al niet meer kunnen lopen.
 
gisteren bevond ik mij op een bankje van metrostation WTC – achter mij zat een wonderschoon in gympen en toebehoren geklede dertiger vrouw die met een geladen mobiel haar geliefde vroeg of ze niet kon worden afgehaald.
het antwoord moet negatief geweest zijn – achter mij hoorde ik: ‘ok dan niet –  jij met je kankerkop –  rot ook maar op ook…’
 
zo ook in een andere virusvariant het beschreven verwend zijn in dit gedicht van Anke Labrie – met die enerverende slotregel. goud!  van harte.
Vast in een droom

Nu denk ik dat ik je verzonnen heb
die ogen die altijd een ogenblik
slechts duurden, om te weten
en de stiltes waarin je voelt
dat er liefde is, die meegroeit
soms opschrikt uit een gedachte

Met jou begon die morgen
dat je mij pakte in al mijn naaktheid
dat lange zwijgen tussen ons verbrak
en zinnen rolden tussen de lakens
je kuste me dood en weer wakker
was ikzelf die hitte van jou

Dacht ik mezelf een droom
waarin je zei: ik ben de zoon
van Vulgivaga en eet alleen maar
vulva, waarna ik stierf met een lach
en herboren dacht, waarom
moest ik je zo hard voelen
tot er chaos was.

Vera van der Horst

–>
gisteren besprak zangeres laura jansen de belangrijkheid van de poëtische teksten van joni mitchell – de kwetsbaarheid van de in poëzie gegoten songs – de eerlijkheid ook. het was alsof ze dit gedicht van vera van der horst besprak. om zo eerlijk over gevoelens te kunnen schrijven en dan ook nog zo dat ze voor andere mensen navoelbaar en inleefbaar zijn – dan moet je zelf stevig geleefd hebben, stevig gevoeld hebben – dan moet je vera van der horst heten. zilver! van harte.
  • Vera van der Horst: je kuste me dood en weer wakker
  • Rik van Boeckel: de wens van het hart stroomt langs dromende dansers
  • Anke Labrie: een bruidsjurk met een sleep van hier tot Tokio
  • Petra Maria: van alles van mij
  • Babak Amiri: met jou delen kan ruikt naar eenzaamheid  
  • Cartouche: Hors concours
  • wedstrijd gesloten
wie wint de enige echte virtuele – over de top maar dan ook echt over de top trofee op pomgedichten punt nl – we hebben het thema aan CARTOUCHE te danken – te wijten deze week.



Allemaal dank zij CARTOUCHE die ooit schreef over liefde en hoe het allemaal ook weer kan vergaan. MAAR WEL OVER DE TOP! u kent de regels; gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

Houvast

Vannacht droomde ik van een balkon, spits
gepunte schoenen, los zwaaiend haar en
lichtjes zwevend als een speelse heffing
van je hand plukte ik de vinger wijzing
naar doorkijk op golving van boezem
water waarin ik vrij kon deinen in
branding – klank van een altviool

strijkwarme beelden van een stoel, een
been, tafel, bed, nevelregen waterweg
de zegen van het kruis hout op stam
wortel pijn, ceder, inheems eiken
klippen, boeien in opkomend water
aanspoelen aan lage kusten, ogen
in spraak van heldendichten

en dan – houd je vast – de dood
gewone ontnuchtering, alles
drijfnat ik snak ik weet van avond
eenmaal in schemer ben ik zeker
zal ik tweede adem vinden
en waag de sprong
omlaag

20-06-2015 Cartouche
“ How can I hang
on to a dream”

De bolero van angst


Dromen denken waar te worden
in woorden zinnen en verzen
realiteit haalt de regels in
met langzame gedweëe tred
waarheid bezinkt in de dageraad
bezingt haar dromendans van jaren


de wens van het hart stroomt
langs dromende dansers
in het groene licht verblijft zij
geeft geen houvast aan de stamboom


bezem rock roept zij onstuimig
naar West-Afrikaanse djembé slagen
instabiel danst zij weg van mij
enerverende muziekdagen nemen
de ruimte met de gratie van lust


ze neemt de tijd om te klimmen
zie haar op de trots van rotsen
groet de tik van mijn handen
dansend en dromend speelt zij
gelijktijdig de bolero van angst.


Rik van Boeckel
24 juli 2021


–>
de woorden zijn me deze week net te uitleggerig. een rik op zoek naar verklaringen – maar ik lees liever een rik die op zijn eigen woordengolven mee deint desnoods kopje onder gaat om boven de sterren tevoorschijn te komen en in zijn woordenvloed de lezer mee te nemen het dichterlijk heelal in van deze dichter.
oprecht

na lange woorden
met pijnlijke afgronden
van grenzeloos verdriet
en diep verlangen

kwam het dat ik je vroeg
in onmacht
en verstandsverbijstering
waarom je bij me bleef

omdat
zei je beslist
omdat je oprecht van alles
van mij houdt

petra maria


–>
meestal weet petra maria zonder de grote dingen te benoemen de grote dingen als verdriet en verlangen en onmacht aan te raken. hier heeft ze de woorden nodig. dichteres weet vaak heel goed de woorden te vermijden die hier te veel zijn.

Toen je je ogen even dicht deed 
wist ik nog dat zij bruin waren 
Ik zei: dit is niet meer mijn stad 
niet meer mijn land. Het is te vroeg voor  
dit verhaal maar ik moet weg lieverd 
 
De mannen met de Kalasjnikovs  
schreeuwden telkens weer: Zeg het 
Zeg het nu. Zeg dat je je vrij voelt 
Ik zei: het is te laat voor dit verhaal  
Want ik adem de zuivere lucht van rede  
en hoop. Ik moet nu weg lieverd 
 
Toen je je ogen opendeed was ik al  
twijfelend over de kleuren van thuis, weg  
De lucht die ik nu inadem en die ik niet meer 
met jou delen kan ruikt naar eenzaamheid  
Dit verhaal is nooit op tijd  
Maar ik heb de vrijheid van jouw  
bruine ogen in mijn hart 


B.Amiri


–>
die bruine ogen een waardige plaats gegeven in dit gedicht in de slotregels – ik weet trouwens niet of die tweede strofe hier wel moet. strofe 1 en 3 samen zijn genoeg. zorgen voor een eenheid die naar mijn smaak verstoord wordt door het toevoegen van  strofe 2.
Hors concours
Over de top
 
Zie mij
niet als berg
om te beklimmen
maar als heuvel om
af- en in te dalen
 
mijn schat

niet als hoogte
nee als dieptepunt
waaraan je nooit
voorbij zult raken
levenslang

een weg
gaan over de top
van vlees en bloed
hobbels nemen en ons
ten dode wippen

kun jij
je daarin vinden?
 
24-07-2021 / Cartouche

–>
dank aan Gérard voor de bijdrage en het prachtige inspiratiegedicht bovenaan – beste Cartouche. dit gedicht  hieronder is wat mij betreft toch minder over de top dan het gedicht bovenaan.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. oprecht

    na lange woorden
    met pijnlijke afgronden
    van grenzeloos verdriet
    en diep verlangen

    kwam het dat ik je vroeg
    in onmacht
    en verstandsverbijstering
    waarom je bij me bleef

    omdat
    zei je beslist
    omdat je oprecht van alles
    van mij houdt

    petra maria

Laat een reactie achter