hij denkt haar helemaal te kennen
onmogelijk en ongewenst
zij kent zichzelf niet eens
zij reist graag af naar streken
waar woorden nieuwe wegen vinden
elke zin vrij uitzicht biedt
op nog nooit ontgonnen ruimtes
waar juist niets is wat zij al kent
anke labrie – https://www.ankelabrie.nl/
(10-10-2021)
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens – wij van hier maken graag kennis met hem met haar. en Anke Labrie laat ons kennis maken met haar in al haar vrijheidsdenken beschreven – nieuwe wegen, vrij uitzicht op het onbekende – bijna gorteriaans – gorters – ik wil nieuw zijn. goud voor Anke Labrie – van harte. dank aan de andere inzenders dichters – zilver voor Vera deze week. de vrouwen winnen deze week van de mannen.
Ik heb een mens gekend
Ik ken hem eigenlijk nog
zoals je kennen noemt
als je elkaar een hand geeft
of misschien een zoen
hij had, nee heeft een naam,
daar is alles mee gedaan.
En nog een mens kende ik
ik ging met hem naar bed
nou bed, het was echt overal
we vreeën dagen door de nacht
zoenden langer dan we sliepen
en één
die gaf ik nooit een hand
want wist hem op afstand al
koel rood en warm blauw
een schilder zegt misschien
dat dat niet kan, maar
een dichter dicht er van
Vera van der Horst
< –>
nou en ze dicht er mooi van – vera – het liedje van de boer en die andere in een ietsje meer genderneutraal daglicht beschreven – een man is tenslotte ook maar een mens. deze eenvoud spreekt me erg aan. gaat ze weer goud winnen. nou ja wat moet dat moet. we zullen zien.
- Frans Terken: Aan een gewezen geliefde
- Vera van der Horst: een schilder zegt misschien dat dat niet kan, maar een dichter dicht er van
- Rik van Boeckel: die tijd gaat eenzaam voorbij
- Cartouche: een regel, die almaar aan mij trekken blijft
- Anke Labrie: op nog nooit ontgonnen ruimtes
wie wint de enige echte virtuele – en wie heeft u eigenlijk goed gekend – trofee op pomgedichten punt nl?
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens – wij van hier maken graag kennis met hem met haar. geniet yentl en de boers woorden als intro. u kent de regels hier:
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
ik wil de letters van je naam niet spellen
val niet voor me uit elkaar
ik ben je naam niet vergeten
jij hebt een rijk leven
een liefde die beter dichten kan
dan god ’t ooit mogelijk maakte
al raakt de sneeuw op
en ligt het zout in de straten
we hebben niet te klagen
pom wolff
Wellicht wordt het tijd dat de ‘verharde minnaar’
weer eens schrijft aan zijn -gewezen- geliefde
vooralsnog recht hij gestaald zijn ruggengraat
telt op zijn tien vingers de slagen van het hart
meet gekweld de momenten van -ritmestoornis
een schaduw die berichten terug verhinderde
hem dagen en nachten bond aan binnenshuis
die de wrok voedde tegen feestzwevers buiten
alsof zij vreemdeling werden door hun vertier
dat zij openlijk en zonder schroom betrachten
met hun gejoel van ‘zie mij’ en ‘vrijheid blijheid’
handen vol van spandoek en voeten pijpendans
ja het is een eiland waar zij in zand mogen bijten
jou werpt hij met alle liefde een reddingsboei toe
dat het licht van de maan weerkaatst in een golf
zo de schaduw van zijn afwezigheid versplintert
© FT 08.10.2021
< –>
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens… dat was de opdracht deze week. makkelijk is anders – lezen we aan het aantal inzendingen af – hebben we het een weekje rustig. nou ja rustig. frans terken zet de boel meteen op scherp. het gedicht lijkt een antwoord op een werkje vol zelfbeklag van jolies heij: ‘Hoe kun je me van heulen met de vijand beschuldigen terwijl de enige aanstichter in jou huist? Me moord in de schoenen schuiven …’ nou ja bij Heij gaat het altijd van kwaad tot erger. altijd heeft de hele wereld het gedaan maar wappie heij nooit. dichter terken gooit haar een reddingsboei toe – paarlen voor de zwijnen zegt het gezegde – hiervan afgeleid is het gedicht van frans een parel – voor een op de veluwe of de utrechtse heuvelrug afgeschoten zwijn – zo u wild/wilt.
Zij voert op de wereldkaart
de dans van haar eiland uit
zij zingt de rumba de amor
brengt de laatste kus naar mij
die tijd gaat eenzaam voorbij
de habanera kust de aarde zacht
zij houdt in Santa Clara de roos
van Romeo en Julia in haar palmenhand
zij danst genadeloos in vergetelheid
laat het verleden achter en langzaam los.
Rik van Boeckel
9 oktober 2021
< –>
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens… dat was de opdracht deze week. nou het lukt Rik heel goed deze week. de dame in kwestie, de beschreven dame danst genadeloos het gedicht uit. en laat de dichter met slechts zijn pen achter.
Ooit
Gerard was geen Geldersman, maar als den Brabander gekend
nee, over stuwwallen dichten deed hij bij mijn weten nooit
maar ooit maakte hij een regel, die almaar aan mij trekken blijft
mij deed ontvlammen, voor jou grande dame
toen ik een heel land aan jou had
wij alle ramen, onze voor-en achterdeur van het slot
jij verduiveld mooie, die het allemaal in zich heeft
bolle Maasakkers , een eindeloze blik
doordraagt in gedachten naar waar
mijn Steven zich tegen jouw gebeiteld beeld aanvrijt
‘as ge ooit terug bij mij komt, een hart van spijt
moette weten, mij raokte nimmer nie meer kwijt’
o mijn mirakels Nimweegs Lieke
ja, misschien was het vur oe niet altijd even hendig
maar van jou blijf ik – zingen
dit kleine melodieke “Lieke vur Mariken”
daar hoor ik – daar ben ik thuis
09-09-2021 © Gérard
https://www.youtube.com/watch?v=VaeLR5dGX_s
https://www.youtube.com/watch?v=BrC9MRK1A54
< –>
ik mag wel zeggen een hartstochtelijk gedicht – behoorlijk over de top zo her en der. mijn oma zei altijd in de jordaan hier: je verstaat ze niet. maar “.. mij raokte nimmer nie meer kwijt…” had ze nog net wel begrepen. opa die elke week zijn weekgeld in de kroeg versleet sloeg dergelijke taal ook uit laat in de avond. ik zal omaas antwoord hier maar niet verhalen, vertalen, herhalen. wat kan die van maasakkers zingen! prachtige romantiek.
Aan een gewezen geliefde
Wellicht wordt het tijd dat de ‘verharde minnaar’
weer eens schrijft aan zijn -gewezen- geliefde
vooralsnog recht hij gestaald zijn ruggengraat
telt op zijn tien vingers de slagen van het hart
meet gekweld de momenten van -ritmestoornis
een schaduw die berichten terug verhinderde
hem dagen en nachten bond aan binnenshuis
die de wrok voedde tegen feestzwevers buiten
alsof zij vreemdeling werden door hun vertier
dat zij openlijk en zonder schroom betrachten
met hun gejoel van ‘zie mij’ en ‘vrijheid blijheid’
handen vol van spandoek en voeten pijpendans
ja het is een eiland waar zij in zand mogen bijten
jou werpt hij met alle liefde een reddingsboei toe
dat het licht van de maan weerkaatst in een golf
zo de schaduw van zijn afwezigheid versplintert
© FT 08.10.2021