Veel te lang, dus buiten mededinging is prima, als je het tenminste wilt plaatsen.
(Ook weet ik niet of het lukt met de schuine letters in de plattelandsstrofen).
Een mooie zomerse zondag gewenst.
Hartelijke groet,
Anke
Dieren
Op het binnenplaatsje van de Dageraad
door haar omgetoverd tot een bloementuin
strijkt hij neer, de blauwe reiger
midden in de Rivierenbuurt in Amsterdam
Zonsopgang in de polder
slierten mist boven het land
trouwe wachter aan de waterkant
bij haar geboortehuis aan de rivier
Een kip uit het Amstelpark ontsnapt
ter hoogte van het Glazen Huis
wordt overreden op de Europaboulevard
en even later opgenomen in het asfalt
De kippenren achter de groentekas
de schaal van wit email met blauwe rand
waarin de opgevouwen theedoek
de eieren legt zij voorzichtig neer
In de vensterbank, lekker in de zon
ligt hij luid te spinnen
rekt zich behaaglijk uit
en eist met veel kabaal zijn Kittekat
Hij is vannacht op jacht geweest
drie dode muizen vindt ze op het erf
Dan legt hij nog een vogel neer
waarna hij schuw verdwijnt
Duiven schijten op de schone was
elke hond poept op haar stoep
muggen zien haar als hun avondmaal
en die kat van boven jankt de hele nacht
Duiven scharrelen vredig op het erf
de hond past rustig op de schapen
zacht zoemen muggen bij de sloot
heel in de verte echo’s van de stad
Anke Labrie
dank aan alle dichters voor het insturen – hoe het eigen huisdier boven alles verheven is wordt heel duidelijk aangestipt. ik zal wel van Cartouche op mijn kop krijgen – maar bij noodzaak maakt de lengte van een gedicht niet uit. onze Cartouche doet het er vaak om – stuurt 21 regels in en heeft dan heel wat te klagen bij diskwalificatie. hoe dan ook Anke Labrie schreef een heel aardig gedicht – over hoe het is en hoe het was – net even anders dan alle andere gedichten – het amstelpark hier om de hoek voor mij altijd al een speciale plaats. dit jaar 50 jaar geleden als floriade park ingerichte parkje. heb er nog elke ochtend plezier van. die asfaltregel van Anke is een wereldregel! ik zeg goud voor het gedicht en voor die regel/strofe in het bijzonder. van harte!
Een kip uit het Amstelpark ontsnapt
ter hoogte van het Glazen Huis
wordt overreden op de Europaboulevard
en even later opgenomen in het asfalt
Hierbij een paar regeltjes melancholie langs het strand.
Prettig weekend,
T.
Langs het grote water
Gooi ik wrakhout naar een
hond die niet van mij is
hij blaft me af en rolt door
het zand
zijn dag kan niet meer stuk
maar mijn boot is gestrand
mijn poëzie is in de wind
verstrooid
de borrel in het paviljoen
lijkt verder weg dan ooit
Ton Huizer
het zijn van die gedachten die je nog het beste aan de wind en aan de zee kunt meegeven. hoe woorden steeds donkerder de omgeving kleuren.
die hond die niet van mij is – waarom weet ik niet maar van die regel houd ik. de geliefde die niet meer van je is. de ouders die niet meer van je zijn. zelfs een hond niet. ja mooi – op de een of andere manier mooi. je krijgt er de vinger niet op waarom. die vinger die wel van jezelf is.
maak ik toch vanwege die zachte laag hangende weemoed boven ‘het grote water’ er het grote zilveren water van – zilver voor Ton Huizer gefeliciteerd.
- Ton Huizer- de hond die niet van mij is
- Rik van Boeckel – hondje Django
- Frans Terken – poes Pluk
- Ien Verrips – poes mist
- Merik van der Torren – hondje Betty
- Cartouche – voor Igor
- Erika De Stercke – als heerser van het huis
- Jako Fennek – tegen het alleen zijn
- Anke Labrie – overreden op de Europaboulevard en even later opgenomen in het asfalt
ach het mag ook wel een ander beestje zijn – iets van een eerbetoon in poëzie voor uw trouwe viervoeter, twee of duizendpoter lezen we deze graag hier op de pom – al dan niet opgezet. haha. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
ONS HONDJE
jij houdt van droef trouwe ogen
ik van kwispelen in de regen
hakken we sjonnie toch in tweeën
hebben we samen ook nog wat
pom wolff
Jazz de Dunkerque
Het ritme slaat zich in de snaren
van de Jazz de Dunkerque
in de zee van Frans Vlaanderen
echte kerken slaan beelden in ‘t hoofd
tjing tjang tjing tjang tjing
bon soirée jazzy sfeer et tres bien joué
la femme avec le chien
hondje kwispelend met de naam
van Django in het muzikale beeld
oui ou non waf geblaf
aan de bar van Café Waterzooi
tijdens jazz van hoog allooi.
Rik van Boeckel
Duinkerken
14 mei 2022
een sfeer tekening – rik is niet kapot te krijgen qua energie op zijn vakantie reizen – aanstekelijke reizen – aanstekelijke klanken – waar rik waterzooi eet breekt vakantie uit – spelen jazz orkesten een soort boem paukeslag boem.
Onze lieve poes Pluk hebben we eind maart moeten laten inslapen, na een paar jaar eerder haar maatje Juultje; Juultje kwam uit A’dam, Pluk uit Den Haag, dat ging heel goed samen; ze verdient wel een I.M.
Weekendgroet, Frans
I.M. Pluk
Dat de oude poes is heengegaan
in het jaar van de tijger
dat was er voor haar teveel aan
de jaren dat ze samen
met het koninginnetje een mand deelde
haar maatje dat ze onderdanig likte
dat haar een paar jaar eerder ontviel
hoe ze zocht waar zij was gebleven
onrustig van wie zij naast haar miste
restte de schoot van het vrouwtje
een kopstoot op z’n tijd
om het treuren te delen
een lege vensterbank en geen belletje
enkel de bloemen – nog niet verwelkt
© FT 14.05.2022
een aangrijpend IM voor plukkie. hoe ze zocht en juultje niet meer naast zich wist. dat is voor mij de regel waar het gedicht omheen gehangen is.
poes op tafel volgt mijn hand die schrijft
van links naar rechts
en weer terug
over het papier
als ik soms opkijk
krijg ik loom een knipoog
dan
beweging buiten waar bij het vogelhuisje
een vliegende gast is aangeland
voor poes is deze foeragerende passant
geen vogeltje met trek
een lekker hapje slechts
dat zij verschalken wil
een siddering
poes zet zich schrap
de zintuigen gefixeerd
gedreven door haar jachtinstinct
springt zij geluidloos op de grond
sluipt schuift voorzichtig naar haar buit
kiest positie neemt een duik omhoog….
… en mist
Ien Verrips
‘omhoog duiken’ ja zo zijn ze die poezenlieven. de grootste slopers in de natuur van stad en land zo worden ze vaak gezien door vogelliefhebbers. die van Ien mist er wel eens een. blijkbaar zo uitzonderlijk – dat missen – dat er een gedicht over geschreven is. vogeltjes in noordholland zoek asjeblieft dekking vannacht – als de poes van Ien door de tuinen sluipt.
Hoe gaat het met mevrouw Betty ?
Is mevrouw genegen wat te wandelen ?
Of ligt ze liever in bed en zal ik haar
daar naar toe dragen ?
Hoe is het met mevrouw Betty ?
U snurkt, droomt U van uw jonge hondjes
met wie U opgroeide ?
Schrikt U van de kaalheid van de vloer
als U wakker wordt ?
Hoe is het met mevrouw Betty,
wilt U gaan liggen in bed
of toch een eindje wandelen ?
Merik van der Torren
merik beschrijft het hooghartige wezen dat meestal in katten te vinden is maar hier in amsterdam zuid dan toch ook in hondje betty is geslopen. majesteit betty kunnen we beter – haar van Beatrix- noemen. of – haar van kaag.
Echt
De zon dook een ogenblik
over een dode hoek, een stukje
grondvleug kwam lichtjes langszij
al wat erbinnen hield adem in
droogbloemen binnen de kring van
stenen omgeven door bamboehaag
hoe het zo tot leven kwam – aarde
en ons ruw ovalen houten schijf
– in de vorm van een cartouche –
waarop in viltzwart een paar
cijfers en letters een hart
een gezicht kreeg
jij, mijn kruising
Pyreneeër levensecht
† 22-06-2020 💓 Igor
15-05-2022 / Cartouche
de eerste strofe wel heel persoonlijk, de tweede meer invoelbaar voor ook de lezer. een soort S10 – cartouche die de diepte ingaat en de geliefde hond, naar ik aanneem weer tot leven wekt – laat leven. teder ook de woorden.
hoe hij daar ligt op zijn rug, poten in spreidstand
de muil lichtjes open en zijn ogen zonder richting
als heerser van dit huis, hij die mijn agenda bepaalt
de dagindeling zonder te vragen door elkaar haalt
ik grijp hem naar de keel, in gedachten, onverlaat
hoe hij om de beste brokjes bedelt, op het tapijt in
de mooiste zetel vertoeft, hoe ik spring bij de minste
zucht voor dit kleine mormel, overdag slaapt hij veel
actief tegen de avond, blaft voor een scheet terwijl
ik geeuw, geen cadeau, dit beest, eerder een gesel
hoe hij met grote ogen kijkt en zijn snorharen doet
trillen wanneer ik zonder te verpinken bij de deur
naar zijn hok wijs, de kromme poten haasten zich
de trap op, spurten naar de kamer en zijn lijfje zal
mijn hoofdkussen opwarmen, zoveel is zeker
Erika De Stercke
Erika vereert het oude vertrouwde nest pomgedichten weer eens met een bezoek met aan haar zijde vandaag haar hondje. en wat voor een hondje. hondje is de baas in huis in bed tot op het kussen. blijkbaar kunnen ook hondjes dag en nacht de orde bepalen. hondenliefhebbers zullen erika’s beschrijving herkennen en omarmen – zo precies hier zijn de gedragingen beschreven.
zomers weer hier in het zwitserse, maar dat zal in nederland ook wel. hondse wellust steekt met die warmte de kop op, dus een prachtig thema. al met al heb het goed vandaag.
zonnige groet van jako!
als voorheen
buurvrouw heeft een hond genomen
tegen het alleen zijn
ze noemt hem ad
naar haar overleden man
ad doe dit, ad doe dat
als je haar achter de heg hoort
is het net of buurman er weer is
jako fennek
net teveel anneke-dote en net te weinig gedicht. wel een aardige tekst zo op de zonnige zondagochtend. de laatste regel is in zekere zin overbodig – je kunt ook de vierde regel weglaten – maakt het geheel net iets spannender. prachtig weer hier ook in de lage landen jako. schiphol op hol geslagen. buurman hoest. de gedichten aan de vloedlijn zijn de zee ingeslagen # – juffer Kaag heeft haar witwascongres vandaag – het wordt een mooie dag vandaag jako. s11 net geen s10.
#BOOSTER OP ZEE
De zee heeft de booster in volle omvang genomen.
De natuur heeft beslist.
Er staat geen paal meer overeind en zijn inmiddels verwijderd of in de golven verdwenen.
Of dit nog op te lossen valt, is op dit moment nog niet te zeggen.
Zo gauw dat duidelijk is, zal nader bericht volgen.
Met groet van een verdrietig bestuur poëzie in de branding.
