wie ‘wint’ de enige echte virtuele ‘sobere woorden’ trofee op pomgedichten punt nl – vrij naar een dichtregel van de deze week overleden dichter John Zwart

we lezen hieronder prachtige gedichten – momenten van afscheid enerzijds maar ook dichters die de geciteerde woorden van sober zijn en sober schrijven van john zwart als het ware als een opdracht in praktijk hebben gebracht -hoe je ook over de overledene van hernehim moge denken – een mens kent vele kanten – we lezen hieronder indrukwekkende gedichten van tijdgenoten – dichters die de overledene een laatste groet brengen. vaak ook puttend uit de memorabele momenten van een of meerdere ontmoetingen. rik van boeckel schreef mij dat hij buiten mededinging mee deed aan deze wedstrijd. maar deze wedstrijd is eigenlijk nooit een wedstrijd en vandaag al helemaal niet. je zou er bijna voor willen sterven om zo een prachtig eerbetoon als kado mee te krijgen – dichters dank jullie wel voor de poëzie. jullie sobere woorden van troost bij dichters vergankelijkheid.

  • Ton Huizer – i.m. John Zwart
  • Frans Terken – de laatste boot
  • Rik van Boeckel -in het poëtisch hart
  • Alja Spaan – voor dichter, schrijver, vertaler, organisator, wereldverbeteraar, ex-zeeman
  • Luk Paard – RIP John
  • Rob Mientjes – Sober niet somber
  • Peter Posthumus – Zing zeeman, zing met de zee – zij liet je leven
  • Ien Verrips – niets dan wit
  • Anke Labrie – je weet de woorden niet
  • Vera van der Horst – een korreltje zijn
  • Jako Fennek – en de wind die alles aarzelend streelt
JOHN ZWART: “woorden moeten sober blijven – met witregels…”
woorden van de deze week overleden dichter John Zwart – op de beelden te zien bij zijn laatste optreden op het einde van de wereld – op ‘de boot van’ Catelijne.

deze week nemen we de oproep van John Zwart tot sober zijn als onderwerp in de zondagochtend – ‘wedstrijd’* op pomgedichten punt nl – wie wint de enige echte virtuele ‘sobere woorden’ trofee op pomgedichten punt nl – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

* wedstrijd in de zin van poëzie is nooit een wedstrijd – in de zin van een bespreking van ingestuurde gedichten of memorabele poëziemomenten als vandaag een IM.

toen je stilte stuurde

niets
is me liever
dan eenvoudig mooi

het bloemblauw
vers gescand
natuurlijk in het licht

een meisje
drinkt in stilte woorden
denkt hem goddelijk lief

en ik
ik kan in stilte
niet meer denken
ik kan het denk ik niet

pom wolff

foto: Ton Huizer

Buitengaats (i.m. John Zwart)

Een schepeling dreef uit zijn
dagen
navigerend tussen bezinking
en verdrijving

een leeg wijnglas bleef achter
op een oude zeekaart

ergens tussen Libido en
Hernehim 

waar zijn anker bleef krabben
voor de havenmond van
de poëzie

Ton Huizer

Dag Pom, 
I.m. John, vaak de zee in zijn gedichten. 
Vaste gast op vele podia, en gedreven schrijver op zijn eigen poëziesite Hernehim, daar ruim en gul met woorden.

Groet weer, 
Frans




De laatste boot



Dobberen tussen stilte en gefluister
vraagt woorden als in een kalme zee
niet meer zeggen dan dat 

je het amper kunt horen
hoe het zuinig neergeschreven
met bijna onzichtbare inkt

de koers uitgetekend op de kaart 
zonder stemverheffing varen 
naar de einde van de wereld

het water dat alles wast
neemt de laatste boot mee
het stuurwiel al onbemand


© FT 20.01.2023
De tijd is sober

Sober is de tijd
dat woorden verdwijnen
in een onvergetelijke duisternis

zij sterven nooit en te nimmer
door onvergankelijke eeuwigheidswaarde
in het licht van de aarde

witregels vangen het licht
het gezicht van John
gedijt in het poëtisch hart.


Rik van Boeckel
20 januari 2023
R.I.P John Zwart
bijna thuis

Elke dag een hoofdstuk, elke dag een stukje verder, soms
twee terug alsof je een wandeling maakte maar

je hoed was vergeten, het te koud was om door te gaan, je
even niet langs je moeder wilde of niet op

de naam kon komen van het meisje van de eerste zoen. Dan
weer door langs af, een druk op de knop, wachten

op de lezer, een reactie, een vraag, een antwoord in een foto.
Elke dag je naam in mijn mailbox, jarenlang.

Dan opeens alles kwijt te raken, een onhandige opbergmethode,
een onzekerheid in het delen, er was zoveel meer,

zei je. Het had niets te maken met de tijd nu en over opraken
spraken we helemaal niet, altijd genoeg te doen

nog. Het stond zo op zichzelf, jij op eigen benen van heel jong
naar volwassenheid, en ik huppelend er achteraan.
 
voor dichter, schrijver, vertaler, organisator, wereldverbeteraar, ex-zeeman John Zwart,
overleden 18 januari 2023


Alja Spaan
” wintertijd ”

‘et lijkt of bij elke stap
de aarde kreunt
de spiere spant
nie buigt

zo witgetrokke
pijn
die moeder-aarde
bij elke stap opnieuw
‘et knarpe knirpe
dat’et barst

ik adem koude in
stamp gejaagd
ik breek geen aarde
onder winter

© luk paard
Sobere woorden fonetisch uitgesproken

Ik spreek je uit
en slik me in

Sober niet somber
stotterend je naam

Ik slik je in
en spreek me uit

Ongelogen waar
niet zwaar op de maag

Zonder kapitalen
en hoofdbrekens

Fonetisch moet het
opdat je me verstaat

Houw van jouw
lof joe toe


Rob Mientjes


Zing zeeman, zing met de zee
zij liet je leven
door haar kende je
de weg in vele havens
zag je het land opdoemen
het Zuiderkruis oplichten
de dolfijnen om het schip zwemmen
door haar overleefde je de storm

nu de zee voor altijd
met je mee zingt
horen we in haar ruisen
nog je woorden
zien we in het schuim
het wit waar al het licht
in samenkomt
zien we dat de golfslag
is verdwenen in de
deining van de oceaan

Peter Posthumus

met het verstrijken van de jaren
neemt ons zwijgen toe
het spreken verworden
tot een functioneel discours
het wit tussen de regels is wit
niets dan wit

jan 2023
Ien Verrips
Weinig woorden zelfs tijdens zijn onverwachte telefoontje ineens. Misschien is luisteren dan wel zo belangrijk.
Gelukkig geen lange lijdensweg meer erna, snel gegaan.


i.m. John Zwart

‘s morgens vroeg de telefoon
een nummer onbekend
dat het nu echt het einde is
wat kun je zeggen nog

aandachtig luister je
naar een verdwaalde stem
maar je weet de woorden niet
witregels in de taal

bloemen worden snel bezorgd
van de schoonheid en de troost
denk je dan in je onmacht maar

anke labrie
2023
John Zwart ontmoette ik voor het eerst bij een optreden op het schip Het einde van de wereld in Amsterdam, het blijkt nu ook de enige ontmoeting te zijn geweest.

Na een reactie op het gedicht Korreltje sand, van Ingrid Jonker, dat hij plaatste op zijn site, hadden we een korte chat over de nietigheid van de mens- een korreltje zand- in het nog ongekende geheel en het einde van je eigen bestaan en het nergens meer weet van kunnen hebben.

John schreef oa.: Ja, valt niet mee hé maar toch geeft acceptatie toch wel rust.

Daar moet ik nog aan werken, vrees ik, schreef ik terug.

Heb er heel mijn leven aan gewerkt…weet nog niet of ik er klaar mee ben. Veel jaren onder de open nachthemel op alle wereldzeeën hebben wel geholpen, antwoordde John.



Je kan van alles willen
dromen zijn grenzeloos
fantasieën onbeperkt
denk je, tot je iemand sterven ziet

dan ga je jaren tellen
maanden, weken, uren
tot de laatste minuut
een korreltje zijn

Vera van der Horst

voor zeelui
(en sober volk)

helmgras
waartussen zon en zand
zij en ik – in een duinpan
voor het ongezien zijn
een wind die alles
aarzelend streelt

een kever vecht
met korrels zand, rolt
steeds weer van de helling

pak hem op, laat hem los
op haar venusheuvel
ze denkt dat ik haar kietel

dan begint alles te ruisen
de zee – de wind – het gras
de golven in de schelp
van een kind
het bloed in onze lijven

jako fennek

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter