Nieuwe oogst
Sinds de as van mijn oude
schoonmoeder
over Noord Holland is
verstrooid
worden de Opperdoezers
weken langer
gerooid
Ton Huizer
dat de pieper best wel zwaar op de dichterlijke maag kan liggen bewijst het aantal inzendingen deze week. des te meer waardering voor de dichters die toch een poëtische draai aan de aardappel wisten te geven.
ik kies deze week als tegenwicht voor de zware bint voor de vrolijkheid en de luchtigheid van ankes plonspiepers, de frites van Luk uit het belgenland en de patatas bravas van brenda – 3x goud dus – dank aan alle dichters die het thema aandurfden – goud voor Luk Paard, Anke Labrie en de eerste strofe van Jako fennek – van harte!
” de boerenman “
ik ben de hort op gegaan
de boerenbuite
waar de grond zwaar
dikke vette klei
en de boerinnetjes hun rokjes
zwaaiend in de winterwind
(zo zie ik’n lied gaan…of zo)
‘et pajottenland dat boerenland
dat land van koetjes kalfjes
en patatte me geboorteland
’n parel in’et belgenland
ik kwam ik zag ik…
overwon
as’n gewone sterveling
met in de avond‘n zak
patatfriet van de boerenman
© luk paard
buurman heeft het warm
hup zijn kleren uit
nou springt ie in het water
lekker in zijn nakie
en nou ome Piet mama
die grote dikke daar
nee, eerst tante Tini
die kleine ronde
en daar de meester
ook hij heeft het warm
ja, en dan de dominee
zelfs van het schillen
van de aardappels
wist zij een feest te maken
anke labrie
(04-02-2023)
de herinnering aan moeder – de vergelijking in alle eenvoud spannend voor de kinderen – wie gaat als volgende het water in – moeder was een pedagoge – zij wist van niets iets te maken dat een leven lang meegaat. de buren en de familie allemaal het water in – moeder was een opgeruimd tiepje. ik zie lachende kinderen om haar heen met grote ogen. ja hoor ook de dominee plonst en gaat kopje onder.
gisteren mijn 83 jaar gevierd en wat moeite mee te doen. Zit aan de restjes nu. Geniet van de dag, ik stuur je vrede.
Groet van jako.
vijf stappen
patatas bravas van brenda
eens iets anders
dan die door jouw hartkwaal
zoutloze krieltjes van lidl
amper gekruid bovendien
brenda schrijft ons
kijk eens lekker rond, ik hoop
dat ik je kan inspireren
om de keuken in te duiken
nou, waar zouden we met brenda
niet in willen duiken
krieltjes gaan ook
als het moet
jako fennek
brenda kookt! ik denk dat de kracht van het gedicht toch in de 1e strofe ligt – in de eerste vijf regels. de rest van het gedicht kan gewoon weg – 5 briljante regels hoeven verder geen toelichting.
patatas bravas van brenda
eens iets anders
dan die door jouw hartkwaal
zoutloze krieltjes van lidl
amper gekruid bovendien
als je deze tekst in een eerste ronde van een slamwedstrijd zou brengen en als de dichter er dan het zwijgen toe zou doen – dan wint ie met afstand de eerste ronde. hahaha
- Martin Berghoef – kijk eens naar van gogh
- Ton Huizer – Eigenheimers en waterlanders
- Luk Paard – patatfriet van de boerenman
- Anke Labrie – zelfs van het schillen
- Frans Terken – in elke aardappel haar hoofd
- Jako Fennek – patatas bravas van brenda
wie wint de enige echte virtuele – aardappel – zullen het bintjes zijn – trofee op pomgedichten punt nl? wat zegt de aardappel U? wat zegt de dichter als hij aan aardappel denkt? aan een aardappel? aan een kilo? we willen het weten – u kent de regels.
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
ze zei
ik zie u altijd in de ochtend
bij de aardappelen
ik zei
dat is poëzie mevrouw
hoe het ook te zien is
de nacht bracht helder engelen
flessen wijn leeg
en leegte aan het licht
de ochtend doorgelopen ogen
op straat een fiets
een krantenbezorger
het ochtendblad
en terug weer naar de aardappelen
naar iets grondigs
ergens zal er liefde zijn
of groeien wellicht
pom wolff
de aanschuivende duivel
ik ben geen liefhebber
om piepers te schillen
laat staan te koken
verklaar mij voor gek
geef mij maar gewoon
liever rauw zonder zout
kijk eens naar van gogh
die had pas geduld
ook zonder een oorlog
Martin Berghoef
dat de pieper best wel zwaar op de dichterlijke maag kan liggen bewijst het aantal inzendingen deze week. des te meer waardering voor de dichters die toch een poëtische draai aan de aardappel wisten te geven. het toeval bracht mij bij het bintje. de aardappel ligt zwaar op de dichterlijke maag – ik kan het zeer goed begrijpen – een ding hebben aardappels gemeen met mensen – er is er geen een hetzelfde.
zo ook martin berghoef, de onnavolgbare dichter die we hier verwelkomen. hij gaat voor rauw – dat is de boodschap – van gogh ging de dichter voor. een aardige gedachtensprong
Wat persoonlijk dit keer, maar echte poëzie kan wat mij betreft
nooit eerlijk en persoonlijk genoeg zijn.
Sluit aardig aan bij een voorgaande bijdrage over een andere
overleden moeder.
‘Er was gesloten’ is een verwijzing naar een oude gewoonte in
sommige wijken van Rotterdam om witte lakens voor de ramen
te hangen bij een sterfgeval in de buurt. Voltooid verleden tijd,
net als de schillenboer.
Prettig weekend,
Ton
Eigenheimers en
waterlanders
Boven de krant van gisteren
verschilde ze een leven vol
berusting
vergeten wie ze was, armer
dan ik ooit zal zijn
kleine man zag het
zag dat het niet goed was
at bruine bonen, smeerde
pindakaas
maar de tijd bleef hem voor
er was gesloten
ze was verleden
opgehaald door de
schillenboer
voer voor de varkens
Ton Huizer
zeer persoonlijke poëzie noemt dichter Huizer zijn dichtwerk. aan de tijd gebonden deze keer. ook ik zag en rook de schillenboer in de straat – ook in 020 rook je de ietwat zure lucht van de kar die naar ik vermoed nooit werd gereinigd door de ophaalboer uit de polder. alles was vroeger dichtbij, de boer en de polder, de aardappel en de moeder, de krant met nieuws en met de schillen. poëzie als geschiedwerk – je bent beter uit met een dichter dan met een geschiedenisleraar op school. dichter Huizer weet zelfs van 010 nog iets te maken.
Op de valreep, dit aardappelleed, wel een overgang na wat dagen Madrid.
Eet smakelijk vandaag, warme groet!
Frans
Aardappelleed
De dag dat je op kamp corvee kreeg
je had weer eens niet geluisterd
naar de leidster en deed je eigen ding
wees zij je de keuken in om piepers te jassen
schreeuwde ze met schrille stem
‘en dun schillen dat het nog een aardappel lijkt’
de vingers glad van het schillenmoes
gooiden we trillend de ton vol
geen jongens van de gestampte pot
zie ik nog in elke aardappel haar hoofd
denk er in de schillen haar krullen bij
© FT 05.02.2023
hoe de aardappels dichter Terken terug brengen naar zijn jeugdjaren.
uit madrid met de neus in de boter – die aardappels van vroeger die dichter terug brengen bij het – toch iets – onaangename aardappelhoofd van de leidster – mogen we begrijpen. ‘corvee’ ook zo een woord uit vroeger tijden. kamp, corvee, leidster haha. iedere generatie zijn eigen woorden – mijn kleinzoon hoor ik alleen maar P-woorden declameren. niet de P van Pom maar de P van pizza, pindakaas, poffertjes en pannenkoek.
