wij van hier reiken met veel genoegen – onder dankzegging natuurlijk aan alle dichters die inzonden – het virtuele goud uit aan de eindhovense dichteres en levensgenietster vera van der horst. haar hoor je niet klagen over een beetje warmte of benauwdheid. dode dieren ouwe mensen niet zeuren – bij vera is het altijd winter als je de winter nodig hebt – samen met vera onder een heerlijke witte deken van sneeuw – – waar heb je dat nog – hier op de pom! van harte. zilver voor de geweldenaar uit het rotterdamse Ton Huizer – de vrolijke noot altijd weer door hem gekraakt. van harte ook. erg leuk!
Let it snow
Naarmate de zomer vordert
zie ik ze steeds meer
de uitgedroogde bosjes
de dode dieren drijvend
in traagstromend water
de oude mensen die nog slechts
één keer per uur ademen
De grond waar ik op loop
is zo gespannen dat ik
barsten achterlaat
de taal die in de droge aarde
gekerfd staat, laat zich niet lezen
Voor het eerst in mijn leven
verlang ik naar de winter
en een argeloos gedrapeerde
ongenaakbare witte deken.
Vera van der Horst
een leuke gedachte zo in dit weer. de strofen lekker beschrijvend – de dingen en de mensen die voorbijdrijven en dan in de tweede strofe het verlangen van een kwieke – alles en en passant ook de aarde verpletterende vera van der horst op zoek naar die ongenaakbare witte deken waaronder zij… we gaan haar over een maandje of 6 eraan houden – hup achter die kachel van je vandaan de sneeuw in jij. roepen we dan vanuit 020 met de kachel op onbetaalbare 24 graden.
Het is warm. We houden het kort.
Fijn weekend,
Ton
Diagnose
De medisch specialist kijkt me
doordringend aan
U bent niet meer behandelbaar
Godzijdank, denk ik…
eindelijk iemand die me begrijpt
Ton Huizer
wat de dichter zichzelf toewenst haha – dat was ‘de opdracht’ – de gedachten zijn vrij – hier zonder opsmuk in de light verse van huizer aan de lezer gebracht. erg leuk.
- FRANS TERKEN – een jongensdroom in vervulling
- TON HUIZER – eindelijk iemand die me begrijpt
- RIK VAN BOECKEL – hij droomt van de werkelijkheid
- ANKE LABRIE – het ultieme moment van geluk
- VERA VAN DER HORST – onder een – argeloos gedrapeerde
ongenaakbare witte deken - ROB MIENTJES – karant deegree dan ombere
de nooitgedachte dag
of het kamers heeft of muren
waar we koffie drinken
wonen we
geef me een huis
het maakt niet uit welk huis
een karkas met brokkelmuren is genoeg
kom oude keuken
we koken samen om te praten
ik ben in veel bedreven alleen in sterven niet
©pomwolff
Wat ik wel wil meegeven is een beeld van gisteravond, i.h.k.v. het OpenluchtHotel op de Burcht, Leids Peil, weer een feest om dit te kunnen doen.
Warme groet,
Frans
Hogere avond
Dat je daar onder dikke dichte bomen
in de beschutting van het bladerdak
op die hoogte en plaats
nog eens met vrienden
geëerde muzikant en mededichters
de poëzie zou laten klinken
alsof een jongensdroom in vervulling
de heuvel veroveren de Burcht innemen
zang en taal blazen over de stad
de avond met warmte opluisteren en
gasten een groots welterusten bieden
in hun kunstbedden op het gras
binnen de eeuwenoude muur
de slapers onder een hemel van sterren
een nooitgedachte nacht in het vooruitzicht
© FT 17.06.2023
de nooitgedachte nacht in het vooruitzicht – hier in poëzie en in een mooi poëtisch verslag verpakte avond – de dichter terugkijkend op een bijzondere avond – zodat we het kunnen navoelen en even meemaken.
Als dromende danser geniet ik van het mooie weer onder het dak van de zon.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Het dak van de zon
Onder het dak van de zon
verschuilt zich een geboren mens
hij droomt van de werkelijkheid
tijdens een nooitgedacht jaar
opwarming is een losgeslagen feit
het mooie weer elke dag openbaar.
Rik van Boeckel
17 juni 2023
rik nog in sferen van reggae-euforie – de uitgebrachte CD zoals je rik ook eigenlijk moet horen – de taal alleen is net te weinig – onder rik moet een muziekje – met een meeslepend ritme – dan heb je een rik compleet – de CD echt een meesterwerkje.
Ineens deze herinnering, die ik inderdaad nooit ben vergeten, blijkt nu.
Mooi weekend verder,
Hartelijke groet,
Anke
gevaarlijk ver uit de kust
door zachte golfslag gedragen
heel in de verte gedruis
van al het gedoe op het strand
deinend vanzelf blijven drijven
gezicht naar de hemel gekeerd
bereid tot alleen maar ontvangen
gekoesterd door zonnestralen
het ultieme moment van geluk
wetend dit nooit te vergeten
maar ook niet die korte gedachte
om daar maar gewoon te blijven
anke labrie
(17-06-2023)
dichter beschrijft het – en ze benoemt het zelf – een ultiem moment – zo een moment waar de reclame jongen knegtjens ooit de slogan – een stoel om in te sterven – bij verzon in taal. anke verzont de taal.
Goedemorgen Pom,
Op de valreep vanuit Lagoudie.
Groetjes, Rob
Doeseman
le tam è bo
zje zwie ó vakanz
lèsé fair
sólei, bleu sjèl
èman lá vi
doeseman
mon keur bons
pleu dan mon jeu
la vi è bel
karant deegree
dan ombere
dan mon tèt
zje rève Réve
seuleman
li dan mon li
ó revoir
mé sami
zje taime
Rob Mientjes
leuk vakantiegedichtje – meneer de dichter heeft het naar de zin vermoed ik zo – mijn frans is niet meer wat het geweest is – en mijn louisvangaal frans al helemaal niet – 40 graden lees ik tijd voor een frisse doese france lijkt me. tuurlijk we taimen jou ook Rob vanuit een benauwd en benauwend nederland. heb mooie dagen!
 in dit weer – trofee op pomgedichten punt nl – Ton Huizer zilver){kind=link}