PETER BERGER in de super: ‘Gehuld in een slobberend zilverkleurig trainingspak klemt ze zich onhandig vast aan een kneiterwit stepje dat, hier in de supermarkt, een blok aan haar been is…’
Ik denk dat ze uit Polen komen. Het klinkt ver weg een beetje zoals Braziliaans, maar dan anders. Minder zangerig ofzo. Pools. Maar misschien komen ze van elders. Mars? De langste van de twee, de twintig net voorbij, heeft opgeschoren zwart haar, dat van boven lang en steil is. Als een Netflix viking. Net onder de haargrens, vlak boven beide oren, oogt haar huid grauw en droog. Gehuld in een slobberend zilverkleurig trainingspak klemt ze zich onhandig vast aan een kneiterwit stepje dat, hier in de supermarkt, een blok aan haar been is.
De andere dame, druk gebarend als een opgeschoten tiener, is getooid met wel duizend dunne rode springerige vlechtjes. Madame Medusa. Hoogstens achttien lentes. Popperig klein van stuk, lijkt ze geen keuze te kunnen maken tussen een zak met van die roze varkentjes en een grootverpakking zure matten. De biggetjes mogen blijven. De matten gaan terug. Pardoes het schap in.
De lange, in vlekkeloos zilverwit, heeft haar oog inmiddels laten vallen op een pak chocolate chip cookies, maar ook die worden na enige aarzeling teruggelegd. Ik denk dat het te maken heeft met haar smetteloze outfit. Zoiets vraagt om discipline. Kraakhelder. Doe maar een pak van die gesuikerde kokosbiscuitjes, gebaart Medusa. Daar! Wel zo veilig. Onderweg naar de kassa grist ze nog twee blikjes fris uit het koelschap. Betalen doen ze bij de zelfscan. Ieder voor zich.
Eenmaal buiten zorgt het fietsje voor flink wat spektakel. Eerlijk is eerlijk. Het ding stuitert, surft en tolt als een bezetene. Viking girl blijkt een meesterpilot. Verderop is de canal parade. Het is er gezellig druk. Rond de gracht. Pride in Leiden. Ergens bij horen. Meedoen. Het moet, maar ik ga voor een rondje om de singels. Solo. Wel zo rustig. Something just smacked into Jupiter. Een komeet ofzo.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
