Peter Berger en de botsing: ‘Bumpergirl blijkt een dame van een jaar of zestien met ogen die je subiet naar adem doen happen. Zachtmoedig en diepzwart. Donker als de hemel in een maanloze nacht…’
Ik mag het niet zeggen maar de Spanjaarden van hier zijn nou niet bepaald lang van stuk. Galiciërs zijn nu eenmaal hoekig en compact als Kelten. Mannen. Vrouwen. Kinderen. De baby´s ook vierkant. In de super botst ze tegen me op. Naast het koelvak. Om de hoek bij de schapenkaas. Klein, rond en van rauwe melk. Die kaas. De korst voelt gruizig als vulkaansteen. Leche cruda. Staat op het etiket. Bumpergirl blijkt een dame van een jaar of zestien met ogen die je subiet naar adem doen happen. Zachtmoedig en diepzwart. Donker als de hemel in een maanloze nacht. Een dametje van bijna twee meter.
Dat is flink overdreven, die lengte, maar opmerkelijk lang is ze wel. De jongedame. Voor hier. Een veulen is ze ook. Met van die onhandig lange benen. Het lange haar glinstert steil en ravenzwart. Net als haar broek. Als rubber gegoten zo strak zit ´ie. Ik denk dat ze pauze heeft van school. Ofzo. Je weet wel, met je makkers naar de winkel voor vertier en een snelle snack. Jatten? Nee, hier niet. Nunca. Het groepje hing zojuist nog verveeld voor de ingang. Dat wel. Niños y niñas. Zij een kop groter. Ruimschoots. Twee misschien zelfs. Lichtelijk verward leek ze. Verdwaald in het leven. Eenzaam en torenhoog. En dan boem! Een frontale botsing. In de supermercado. With a total stranger. Dat is wel even schrikken voor het puberveulen. Ze piept als een rookmelder zo schel. Heel even.
De kaas stuitert dof en komt rollend tussen haar enkellaarsjes tot rust. Geen punt. Ze bukt giechelend en graait het ding met een zucht van de vloer. Oeps, die botsing. Spanning. Maar nu? Nu? Nu kijkt ze verrast omhoog en reikt me eigenwijs de kaas aan. Omhoog! That´s totally new. Verder omhoog? ¨Mis disculpas,¨ verontschuldigt ze zich, ¨por favor, tu queso.¨ Iemand langer! Dan zijzelf? De wereld zit barstensvol verrassingen. Haar glimlach is onbetaalbaar. Dan struint ze onhandig richting vrienden tot voorbij de kassa. Buiten straalt ze als de zon. Torenhoog. Adios! Zwaait ze. De lach nog losjes op de lippen. Nog steeds.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
