Beschonken zit ik achter mijn schootcomputer, die nota bene op de eettafel staat. De middag was me weldadig. Drie pils en een glas prosecco. Er viel werksgewijs weer wat te vieren. Als dat niet het geval was, dan was er wel een andere reden. Feest, vreugde, ellende of gewoon dorst. Ik heb besloten deze zomer niet te stoppen met drinken, maar gewoon stug door te gaan met alcoholconsumptie. Elke ochtend is dat lastig. Opstaan is niet makkelijk. Maar het gaat. En binnen de tijd dat ik de deur uit ben, ben ik weer volledig aanspreekbaar en aansprakelijk.
Een maand of wat geleden stopte ik voor de zoveelste keer in mijn leven met drinken. Dat is lastig. Het gaat meestal een tijdje goed. De eerste dagen voelen als een wandeling door de duisternis. Na een paar dagen ontwaar ik dan een flets licht, dat door een dunne spleet mijn ziel in schijnt. Vervolgens gaan de blinden open, die veroorzaakt werden door de beneveling en dan zie ik de wereld weer voor wat ze is. Een staat van doorlopende, milde depressie volgt, waarna er enkel nog de leegte is. Ik heb geen zin meer in sociale dingen en feestjes, maar ben het liefst alleen en lees een boek. Echt gezellig word ik er niet van. Er komt altijd weer een moment dat de fles mij vindt of ik haar. Dan zegt mevrouw Solo, dat ze blij is, dat ik weer wat gezelliger ben.
Aan de ene kant is er de droom van een vruchtvol, nuchter leven. Eindeloos veel tijd om nuttige dingen te doen. Iets te betekenen voor de wereld en de mensen en dieren en planten om me heen. Aan de andere kant is er het zalige niets doen en onderuit in een tuinbank of op een terrasstoel hangen en bier drinken tot je vol zit. Als je ervan uitgaat, dat het leven op voorhand geen zin heeft, maakt het niet zoveel uit wat je kiest. Uiteindelijk is de behoefte aan mijn grootse daden maar marginaal. Zonder mijn inzet draait de wereld gerust door, of vergaat niet minder snel. Voor de het grote alles hoef je het dus niet te doen of laten. Wat bepaalt dan de keuze te drinken of niet?
Simpel. Soms heb je er zin in, soms niet. Tijden kan het goed gaan en dan ineens weer niet. Soms is het overvloed, soms zijn er tijden van droogte. Zuipen is als het leven zelf. Soms gaat het wel. Soms niet. Yin yang. Als je nooit drinkt, zie je altijd maar één kant van het verhaal.
VON SOLODICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEASTCheck de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nlLees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
