Maandagavond zat ik samen met een vriend in onze favoriete Ierse pub om zijn verjaardag te vieren. Een goede reden meteen de week te starten met een lekkere pint. Wat later op de avond was er levende muziek van een man met een gitaar. Het was een zeer ontspannen avond na een inspannend weekend en een drukke werkdag. De pub straalde de warme tijdloosheid uit, die ze altijd al had uitgestraald. Na een paar glazen zaten we over en weer verhalen op te halen. Goede tijden. Naarmate het later werd, werd het onverwacht wat drukker. De verlaten vogels van de maandagavond nestelden zich als een koekoek in ons gemoedelijke nest.
Er stonden een aantal mensen naast onze tafel die wat wilden bestellen aan de zijkant van de bar. Eén van de mensen zei wat tegen mijn vriend en ze raakten los in gesprek. Ik bekeek de conversatie van de zijlijn. De man zag eruit als een soort Arabier of Italiaan. Niet het type, dat je meteen in een kroeg verwacht op maandagavond. Hij was net terug van een cruise, zei hij. Nadat mijn vriend verteld had, dat hij jarig was, vertelde de man, dat hij ook jarig was. Hij gaf aan ook best te willen bewijzen en greep bij wijze van daadkracht al naar zijn portefeuille. Waarop mijn vriend aangaf dat dat niet nodig was en dat we dat wel wilden geloven. Hij trakteerde mijn vriend ook prompt op een biertje. Ik was blij, dat ik nog een bijna volle pint had staan, want deze kerel stond me niet aan. Hij ging breeduit vertellen, dat dit zijn eerste biertje in jaren was. Nu precies op dit moment. Ik begreep niet, waarom deze man deze zaken allemaal vertelde en was blij, dat de muziek weer begon en hij op een bankje achter ons ging zitten. Toch had hij mijn moment van rust verstoord.
De volgende dag liep ik mijn gedachten nog eens na over dit voorval. Het is een typisch voorbeeld van iemand, waar je niet op zit te wachten. Het overkomt me mijn hele leven al, dat mensen zich te pas en te onpas opdringen en zo inbreuk maken op mijn comfortabele ontspanningsmomenten, net wanneer je ontvankelijk bent voor positieve inbreng, brengen zij de ‘slechte vibraties’. Er zit een patroon in, net als bij telefonische verkoop. Het lijkt of ze het ruiken. Het begint altijd met een schijnbaar onschuldige vraag. Vervolgens volgt er een mededeling of een stelling, die absoluut twijfelachtig is, maar die je niet tracht te ontkrachten uit een soort goed fatsoen. Het betreft echter meestal wel een leugen. Deze nare persoon doet dit bij wijze van openingsbod. Hoe groter de onwaarschijnlijkheid, die je bij het begin van het gesprek aanvaardt, hoe groter de kans dat je nog mee zal gaan in veel absurdere dingen later in het gesprek. Verachtelijk.
Uiteindelijk zijn we in dit leven allemaal maar tijdelijk op bezoek. Dan kun je maar beter zorgen dat je een gewaardeerde gast bent. Maar er zijn manieren om te zorgen dat je er niet meer welkom bent. Dat niemand je nog vreet en je overal wordt uitgekotst. Misschien was die kerel in de pub echt wel jarig. Dan was het een trieste toestand, waarvan ik het echte verhaal erachter wel had willen horen. Maar bij sommige mensen weet je gewoon niet, of ze juist daartoe, nog wel in staat zijn.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
