Peter Berger – horen zien en schrijven


Dat het machtigste rijk op aarde een bananenrepubliek is moge inmiddels wel duidelijk zijn. Op de apenrots, alwaar alle belangrijke beslissingen genomen worden, is het sinds mensenheugenis kommer en kwel. De boze roodharige Baviaan die er binnenkort de scepter zwaait, daar op die rots, heeft onlangs zijn tegenstrever overtuigend verpletterd en danst er sindsdien een lawaaierige malambo die het ganse apenvolk beven doet. Wereldwijd! Want het is een hebberige onbetrouwbare maniak. Die rooie. Zeggen ze. What a circus! 

Zijn voormalige rivaal, een aftandse grijze Gorilla die straks het veld zal moeten ruimen, laat toch nog even de valse tanden zien. Niemand kan het geloven! Dat de aap toch plotsklaps nog uit de mouw kwam. Dat ’ie op de valreep nog even zoonlief die maar niet deugen wil van de dark dungeon redt. Hij heeft immers nog steeds de sleutel. Die grijsaard. Van de dungeon. Heel even nog. Het was dus op het nippertje. En op het randje ook! Maar anders had die Baviaan hem levenslang weggestopt. Op zeker. Misschien erger nog. Terwijl het heus een goeie jongen is. Zoonlief. Volgens die aftandse grijsaard. Een stinkend zaakje is het sowieso. De pot verwijt de ketel.
 
De Yellow Apes in het Verre Oosten zijn not amused met die briesende Baviaan. Straks. Dat gaat ze bananen kosten. Heel veel bananen! Maar er wordt ook gefluisterd dat men er in het Hoge Noorden juist erg content mee is. Met die rooie aan het roer. Want met de Brulaap die daar in het Noorden de scepter zwaait is de Baviaan beste maatjes. Zeggen ze. En dat kan je maar beter zijn ook daar: bevriend met de Brulaap. Dwarsliggers krijgen er zonder pardon een enkele reis naar de vrieskou: een maand of drie voordat het je de nek omdraait. Die kou.

In een ander apenland, ergens centraal gelegen, is men er weer helemaal niet content mee. Want die rooie heeft zonder blikken of blozen te kennen gegeven dat de tijd van free bananas voorbij is. Definitief! En dat vinden de apen daar niet zo mooi! Ervan overtuigd dat zij de enige goeie apen in de hele apenwereld zijn hebben ze immers de wijsheid in pacht! Geloven ze. Maar verder dan een beetje piepen en blazen tegen andere apen grootmachten is het nooit gekomen. Het zijn tandeloze apen zonder ballen. Broekpoepers zijn het. De Euro Apen. Het lijken wel mensen.

Hoe het ook verder gaat, zonder wezenlijke verandering zal het altijd kommer en kwel blijven. In de hele apenwereld. De gewone aap zal zich wederom in zijn lot moeten schikken. Want hoewel alle apen gelijk zijn, zijn sommige apen nu eenmaal meer gelijk dan andere apen. Dat is altijd zo geweest: sociale ladder. Likken en trappen. De aard van het beestje blijkbaar.

PETER BERGER

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter