een moeilijke keuze deze week – ik zie het als twee tegen twee – twee keer gedichten in vlammende en uiteenspattende woordentaal naar aanleiding van een kunstwerk – rik van boeckel en luk paard – én – twee keer een doordringend beeldend dichterlijk vermogen geëtaleerd in een poëtische parel – die van anke labrie en die van max lerou – de laatste twee goud! van harte! de eerstgenoemde zilver ook van harte – alle inzenders dank jullie wel voor de inzendingen van hoog nivo.

in de gracht langs het wijk
een afgedreven kind
uit de kop van een oude meester
hij herkent het plastic
van de jaren vijftig
je houdt het schuin en het piept nog
ml
inderdaad een tafereel waar je niet meer omheen kunt kijken. met dichterlijke precisie het beeld geschilderd.

Ha Pom,
Mooi thema.
Weliswaar geen schilderij, maar ik dacht meteen aan het bezoek aan de Chapelle du Rosaire in Vence,
toen ik jaren geleden deze kapel bezocht. Het maakte diepe indruk op me.
Verder nog een fijn weekend gewenst.
Met hartelijke groet,
Anke
Chapelle du Rosaire
zijn penseel gedoopt in zonlicht
gaf die gloed aan al zijn kleuren
dat Matisse dat kon dat wist ik
hier in deze kapel word ik stil
hij zag het als zijn meesterwerk
voor mij is het meer een wonder
losgezongen van de aarde
dansen kleuren naar het licht
ontsnapt aan het glas-in-lood
brandschilderen is achterhaald
het was zijn vuur dat vlamde
het glas werd hier gematisseerd
anke labrie
we gaan mee in de droom die Anke Labrie ons voordroomt in de kapel die zij bezoekt – waarin Matisses licht loskomt van de aarde en opstijgt tot ver boven het hoofd van de dichter. de kosmos verlicht.

Hallo Pom
Hier mijn gedicht bij het kunstwerk dat onder het gedicht te zien is. Zal het ook apart mailen. Het kunstwerk ‘Stuck inside; again’ is van Sharon Welsh.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Ingedamd
Ingedamd aan de rand van het bestaan
geen traan verlaat zijn dappere grijns
geen binnenwereld weerspiegeld
een knipoog naar vrijheid ontluikt
het zicht verborgen achter vliezen van smart
strepen van ‘t hart hangen rond dag en nacht
hij wil tralies breken met armen van ijzer
gedachten wijzen naar denkbeeldige kracht
grimmig en slim kronkelend langs lippen
ze willen spreken met aandacht en strijd
weerbarstig zijn streven dat vlijtig gedijt
hij zal alles openbreken dat dwars ligt
de strepen zullen geen tralies meer zijn
lijnen uitzetten naar een hoopvolle tijd
nooit meer nooit meer roept hij verdwaasd
raast langs de opening voelt zich bevrijd.
Rik van Boeckel
interessant is ook of de tekst het alleen af kan – de kracht die de kunstenaar in het kunstwerk legde weerspiegelt, verbeeldt. rik komt een end in de buurt. een krachtige tekst zeg ik als buitenstaander. de weg naar de vrijheid wordt hier ook in de taal opengebroken – het is alsof het kunstwerk uiteenspat in taal.

“ ik wil door jou bevare “ luk paard
word wakker jij
machtig rood
zo vurig
sleur me hart naar buite
gooi me om doorklief me
elk uur van elke dag
totdat’k jou smeek
me ziel verkoop
ik plooi me wel wil zelfs breke
haal mezelf neer zak weg
jouw lust wil’k drage
door merg en been
over de zeve zeeë
bevaar me
spoel met me aan
spreid me aan jouw zacht
leef mij in jouw zijn
verslind met mij de tijd
© luk paard (bij de prachtige schildering van sylvia reijbroek)
bij zo een gedicht heb je geen schilderij nodig – hoe was het spreekwoord ook al weer – bij zulke vrienden heb je geen vijand meer nodig haha. grapje. een kolfje naar de schrijvershand van luk paard deze opdracht – het van plezier en lust en leven uiteenspattend schrijfvermogen van deze dichter geeft aan het leven meer uitbundigheid dan welk schilderij dan ook.
- Rik van Boeckel en ‘Stuck inside; again’ is van Sharon Welsh.
- Frans Terken en de boom
- Cartouche en het ‘EigenWijze Kind’
- Luk Paard en sylvia reijbroek
- Anke Labrie en Matisse
- Max Lerou en de schilderswijk
- Rob Mientjes en Rene Daniëls

wie wint de enige echte virtuele – en bij welk kunstwerk schreef u – of had ooit wel een tekst willen schrijven – trofee op pomgedichten.nl – kortom wint de zondagochtendwedstrijd? de opdracht laat niets aan onduidelijkheid over – graag ontvangen we uw tekst en de afbeelding van het door uw tekst getroffen kunstwerk – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

Goedemiddag Pom,
Las het thema voor de weekend trofee, ben dit weekend even weg in het bos, dus maar ‘kunst’ gezocht in de omgeving hier, en daarbij geschreven. Stuur een foto erachteraan.
Mooi weekend,
Frans
Gezicht op standbeeld
Laat ik niet zuur kijken
naar deze keur aan oogopslag
van in zichzelf terug-
getrokken bedachtzame blikken
uit hout gesneden
hier uit zichzelf opgetrokken
sieren ze voluit de omgeving
een natuurlijk tegenwicht
tegen het blauw van de dag
standvastig geworteld
om de jaren te trotseren
wat hier staat staat langer
dan ik denk te leven
gezichten op de tijd
die ons is gegeven
© FT 12.04.2025
reflexie op leven en wat uiteindelijk van het leven overblijft. ten gronde gaat of geworteld is -wie van hout is gaat net iets langer mee. zou een filosoof kunnen beweren.

Eigen wijs
Zie die hand, hoe open en ontvankelijk
– verstild de blik – de ene zich heffen
zich strekken, de andere heel perfect
gebogen ‘t been en tenen die almaar
hoger willen, onbevangen voorwaarts
dansend de ruimte tegemoet
ongezekerd, glas, steen en wolken
tot korrel-, druppelvorm ontleden
in schakering van een vogelkleed
met verve zich bedrinken aan
het strijken , het ver- schijnen
en het wassen van het licht
in voortgaand onbevangen honger
naar lafenis, hoe ‘t zingt zo zacht
bewogen bron van troost elke dag
een woord, een vleugelslag
voor het wonder-oog van dit
EigenWijs Zonnewindekind
13-04-2025 / Gérard Vromen
ja een meer preciese beschrijving van Cartouche – ik wil bijna antwoorden op zijn beginvraag – ja we zien het Gérard. het gedicht had wat mij betreft iets eigenwijzer gemogen.

Deze geweldige kunstenaar uit het Eindhovense is het licht en donker waardig. Rene Daniëls met zijn kunstwerk ‘Twee i’s vechtend om een punt. Gaarne een gedicht voor deze bijzondere verschijning.
Groet, Rob
Twee i’s vechtend om een punt
Gedenkwaardig
punten op een i
spits op spits gedreven
typisch Nederlands
het moet kloppen
rood wit blauw
taal boven kleur
hart buiten ziel
puntig het beleven
wat bedoelt ie nou
punt uitroepteken
zonder komma
rode zon rijst
boven torens
in oorlogszone
vlaggen in de war
geel wordt weggepoetst
door wit rood blauw
geen punt
behoort ons allen toe
Rob Mientjes
een associatief gedicht bij een werk van de eenvoud. zo bezien en zo gelezen krijg je als lezer zin om het kunstwerk te aanschouwen. fijne tekst.