Lisan Lauvenberg: over haar net in Amsterdam tijd – voorjaar 1983, een verbroken liefde… – over Jacques Klöters, Don Quichocking, Jacques Asselman en Lodewijk de Boer
Jacques Klöters vroeg vanochtend op Facebook wat we gelukkig vergeten zijn.
Mijn dichtersbrein, half wakker, maar blijkbaar toch, zoals altijd, alert sloeg grommend aan.
De herinneringsmolen, mijn plaatjesmachine en mijn weerstand sloegen tegelijkertijd op hol.
Zo zit je dan, in pyjama nog, te kijken naar wat je allemaal nog weet, terwijl ik ook hardnekkig mijn gedachten probeer te begeleiden en leiden naar wat ik allemaal nog móet doen vandaag. En wat ik vooral niet moet vergeten af te maken vandaag, zodat mijn leven in het moment geen gevaar loopt. In het moment leven is namelijk behoorlijk ongevaarlijk.
Geen weet van wat gaat komen, want dat kun je niet voorspellen en geen last van het verleden, omdat het er in het moment niet toe doet.
Een plan ten uitvoer brengen zogezegd is makkelijk dan.
Behalve als het licht aangaat in de verleden tijd.
Jacques Klöters zette mijn vrolijke molen aan. De net-in-Amsterdam-tijd. Voorjaar 1983, ben ik na een verbroken liefde en het vinden van een nieuwe liefde naar Amsterdam vertrokken en vond ik een huis in de Borgerstraat. Het nummer ben ik vergeten, maar niet de plek of de oude brokkelige muren of de feestjes op de zolder bij kaarslicht omdat de stoppen zo vaak doorsloegen.
Ik werd gevraagd door Jacques Asselman van Atheneum Boekhandel, om een replica van een Katholieke latijnse mis aan te kleden, die een groep vrienden onder leiding van Huib Schreurs en leden van Don Quichocking wilden uitvoeren met Pinksteren in Paradiso. Regie door Lodewijk de Boer. Voor altaarstukken, kleding en ander toebehoren fietste ik de hele stad door en de vergaderingen waren een hilarische vertoning, doordat alle mannen, die bij de uitvoering betrokken waren ook nog leden waren van de beste cabaret groepen van het land. En daarnaast nog een stel geweldige acteurs en musici. Het hele project kreeg landelijke aandacht omdat conservatieve katholieken het een schande vonden.
Ik was 21 jaar, blue, mollig, maar ook slim en leergierig en behoorlijk goed op de hoogte van de liturgie. En vaardig met naald en draad.
Paradiso zat bomvol.
De mis was prachtig.
De mannen ook.
35 jaar geleden of meer.
Ik ben een heleboel gelukkig niet vergeten, zodat ik wat ik gelukkig vergeten ben niet mis en dat blijkbaar ook ( niet) nodig had om gelukkig te zijn.
@Lisan Lauvenberg
28 februari 2019
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
