Deel 329. Blanken
Enige tijd geleden schreef ik een column die enigszins kritisch was aangaande ‘yoga-snuivers’. Mensen die heel mindful en vol in het leven staan. Blank zijn, hard werken, sporten, succesvol zijn, goede vaders en moeders en in het weekend ook gewoon recht hebben op coke in hun neus. Ik kende toen de hippe term ‘yoga-snuivers’ nog niet, maar daar bleek het dus over te gaan. In mijn stukje hierover verweet ik deze clan het gebrek aan contact met de samenleving, waardoor ze zich soms in de nesten werken en dan anderen de schuld geven, zonder eerst tussen de lijntjes door in de spiegel te kijken.
Maar welbeschouwd zijn dat dan misschien de excessen. De jeugdzonden, die nog een tijdje in de midlevens doorlopen. Maar blanken zijn veel erger dan dat. Vorige week stond ik in de Bruna naar de tijdschriften te kijken. Daartussen zag ik een exemplaar van de ‘Elle Reizen’ staan. De koptekst las: ‘Heerlijk! Roadtrip met het gezin. Ontdek…’ één of andere nog niet verklote, prachtige, subtropische bestemming. Op de cover waadde een glanzende open top Jeep door azuurblauw water. In de wagen zaten twee kinderen te lachen. Op de passagiersstoel zat een blonde blanke vrouw te lachten met een dure zonnebril. Daarnaast zat quasi nonchalant een dude-man achter het stuur, de verantwoorde, allerleukste vader op de wereld te zijn.
Het liefst was ik in dit plaatje opgedoken. Met een Kalasjnikov. Dan had ik eerst de banden lek geschoten. Vervolgens een aantal schoten in de lucht gelost en daarna de brommende V8 onder de motorkap tot zwijgen gebracht met een laatste salvo. Hierop volgend zou ik een gesprek aangaan met de inzittenden. Ik zou ze vertellen dat de wereld naar de kloten gaat door al dat ongebreidelde toerisme. En dat ze als rijke blanken het goede voorbeeld zouden moeten geven. En niet net als op de cover van de Elle een veel te dure vliegreis boeken om vervolgens net als thuis in de auto te stappen en de omgeving verder te vergallen. En waarvoor? Nog meer kloteselfies en lege loze ervaringen waar je toch geen tijd voor hebt om van te genieten, omdat je zo’n heerlijk druk leven hebt met je super succesvolle teringbaan, al je gekopieerde ‘vrienden’ die allemaal dezelfde dooie rondjes fietsen op hun racefietsjes, terwijl hun vrouwelijke lifecoach zich met een matje onder de arm naar de yoga haast op haar elektrische bakfiets van vierduizend euro of in de Tesla SUV in het compoundleven van hun tyfusvinexofjarendertigkutklotehypoteekaftrekselhuismetkinderopvangnettoeslagcomplex. Als ik uitgeraasd ben, krijg ik van hen als repliek een politiek correct pisverhaal en word ik bedreigd middels juridische maatregelen. De kinderen huilen niet eens. Die zitten stilletjes verveeld op hun iPad.
Oh god, wat haat ik blanken!!!
Dan word ik wakker en loop naar de badkamer. In de spiegel zie ik een enge man. Hij is niet zwart, maar ook niet blank. In zijn ogen twinkelt iets, maar het is geen LED verlichting. Hij heeft groeven in zijn gelaat en een raar kapsel. Hij is niet blank. Hij draagt wél zwart. Gelukkig maar.
