Hoe moet je in godsnaam je belasting aangifte doen als je dementeert, maar dat zelf nog niet weet. Ik weet het zelf zonder beginnende dementie nog niet eens zo goed. Terwijl ik toch echt goed kan lezen of schrijven. De belastingdienst maakt het makkelijk voor ú. Dat was een slogan van een aantal jaren geleden. …
Lees verder “Lisan Lauvenberg: lijden we aan belasting-invul-stress?”
Deel 327. Dresden Het had ook een andere stad kunnen zijn, maar dat was het niet. De Elbe stroomde er in dit geval doorheen. En daaraan lag een camping. Daar stopte de bus. Het was geen dure reis geweest, want geld hadden we niet. Zij studeerde en ik deed ook zoiets. We hadden samen geboekt, …
Verloren Mijn vader trad mijn met peuken, lege bierflesjes en allerhande papieren bezaaide kamer in : “ Zeg kan je die rommel eindelijk eens opruimen?” “Weet je wel wat je zegt? “ zei ik, “Rommel was een Duitse generaal, die een aanslag wilde plegen op Hitler. Die dwong Rommel zelfmoord te plegen. Je bent als …
Over krokodillen & struisvogels Columniste en carnaval gaan samen als de leeuw en het lam, de krokodil en de struisvogel. Neen, ik beoefen geen gereformeerdzeeuwse dwangvorm in mijn poëzie (ik beoefen vele vormen, ben zelfs door Robin Kerkhof van een modern sonnet beticht), zoals de grote baas beweert, maar met mijn calvinistische inborst van boven …
Waterwoorden Ik ken een waterwoordnoem het niet huilenhet alfabet van laatste letters. Onder de poriën van je huid bloeit nog het tropisch regenwoudik geef je daarom waterwant morgen ben je koud en blauwen ik wil je zo graag donkergroen denken. Bloembed in de border bloesem van lievelingik geef je daarom water. Droge holle boomstam ik …
Frans Terken – zweeft er nog de geur van eierkolen Cartouche – ze laten zich niet slijpen tot wetsteen of tot poëzie Lisan Lauvenberg – Paradiso zat bomvol Petra Maria – waar ik kind was ligt bewaard Marc Tiefenthal – Wij wisten veel, soms beter. Rik van Boeckel – moeders sambal bood geen troost Aratrios …
Gelukkig vergeten. Jacques Klöters vroeg vanochtend op Facebook wat we gelukkig vergeten zijn. Mijn dichtersbrein, half wakker, maar blijkbaar toch, zoals altijd, alert sloeg grommend aan. De herinneringsmolen, mijn plaatjesmachine en mijn weerstand sloegen tegelijkertijd op hol. Zo zit je dan, in pyjama nog, te kijken naar wat je allemaal nog weet, terwijl ik ook …
