waren we van de week nog op texel – bij het grote texelse begroetingsweekend – een lokaal gebruik dat in alle huizen daar in stand wordt gehouden – maar met name toch in de culturele sektor – al kijk je wel vreemd op als gast – je verwacht een kort welkom en dat ze je koffie inschenken – maar nee – het ritueel duurt minimaal een uur: dit is de op texel gebruikelijke wijze van welkom heten – een variant op omarmen – het ritueel verloopt als volgt: je brengt een bezoek aan texel. je neemt een doos met etenswaren en drankgenot mee. de texelaars inspecteren de inhoud. bevalt de inhoud niet dan sta je weer buiten, bevalt de inhoud wel dan volgt ‘de omarming’ midden in de huiskamer. de vrouw des huizes altijd voorop, de gast altijd in het midden, de heer des huizes sluit de rij. voorts is het de bedoeling dat er niet wordt gesproken en dat de ‘omarming’ ongeveer 60 minuten aanhoudt. aan de uitdrukking op mijn gezicht is enige verbazing af te lezen – op de foto is de seance ongeveer 45 minuten aan de gang.
vandaag bereiken ons berichten uit het beloofde varkensland – de workshop van de familie Bofkont is bezocht door de dichters Merik van der Torren in gezelschap van Mirjam Al. Amsterdamse dichters die dat gedoe op Texel meer dan beu zijn. welkom is welkom en al die welkomstrituelen zijn zo geforceerd dat merik en mirjam een geheel andere weg verkiezen in het dagelijks leven. we hebben nog nooit varkens een uur lang mensen welkom zien heten – varkens zijn van de pure natuur en gedragen zich dan ook natuurlijk. merik en mirjam nemen op hun eigen wijze afstand van texel en van de texelse gewoonten en gebruiken. voor merik en mirjam vooral geen ongekamde schapen en in het wilde weg springende lammetjes – NEEN! varkens en biggen – dat is het ware leven. op woensdag zal merik ons nader informeren over het leven met en tussen varkens: “Hoi Pom, Mirjam Al en mijzelf tijdens de koffiepauze van de workshop bij de familie Bofkont. Morgen stuur ik je het gelegenheidsgedicht hierover, groet, Merik”
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
