Deel 341. Strijdbaar
Er is altijd iemand groter dan
jij. Er is altijd iemand sterker dan jij. Er is altijd iemand slimmer dan jij.
Er is altijd iemand anders dan jij. En jij bent altijd iemand anders dan de
ander. En toch proberen we maar al te vaak hetzelfde te zijn.
En daarom willen we
vechtsporten doen. Laatst ging ik wandelen met mijn dochtertje langs de plas en
zagen we een rijke blanke man, met zijn zoon, gecoached door een ex-crimineel, boks
oefeningen doen op het trapveldje. Echt heel stoer. En in hun geval, handig tegen
buitenlanders, vluchtelingen en arme mensen. Ook gewoon als ze je niet
lastigvallen, dan kun je ze toch als in de tijd van de plantages een pak rammel
geven. Vooral zielig ook. Want die zware jongen die hun ‘traint’ weet ook wel
dat het bange mannetjes zijn.
Bange mannetjes doen dat soort
dingen, omdat het ze aan een killer instinct ontbreekt. Iemand met handschoenen
aan een tik verkopen, of een watje op het schoolplein samen met je vrinden in
elkaar slaan is kan natuurlijk heel stoer overkomen op Instagram. Maar dient
het een doel? Behalve misschien een paar likes en de credits dat je weer een
lief en zacht iemand beschadigd hebt. Nee, wees dan een man, zoek een in en in
slecht mens uit en schop die blijvend de invaliditeit in. Zoiets vereist een
bepaald karakter, dat het deze parkboksertjes ontbreekt. Die bellen liever
eerst hun advocaat en laten zich dekken door hun vriendjes. Bange mannetjes.
Nog het meest voor zichzelf. Om erachter te komen hoe ze echt in elkaar steken.
Zelf zal ik het niet onder
stoelen of banken steken. Ik ben levensgevaarlijk. Niet omdat ik zo groot ben
of sterk. Niet omdat ik voortdurend met wapens rondsjouw. Maar wel omdat ik
bereid ben. En bewust. Ik weet hoe breekbaar het leven is. Bewust dat de mens
niet slecht is, maar enkel bang. Bang voor de ander en daarmee zichzelf. Daarom
doen menselijke wezens zulke malle dingen. Omdat ze geen idee hebben wat ze ook
zouden kunnen doen met hun tijd, als ze zich wat minder van die angst voor de
anderen zouden aantrekken.
Ik weet het wel, en daar heb
ik geen coach voor nodig.
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
