dank aan de dichters die ondanks het weer de weg naar pomgedichten wisten te vinden met hun inzendingen. mooie waterwerken – deze week feliciteren we Anke Labrie – het meest actuele en toegesneden gedicht in maatschappijkritisch licht met een licht cynische toon de woorden – het gedicht – “we amuseren ons kapot” zie daar de omschrijving van de lage landen anno 2019. komt allemaal weer goed – zouden ze in chateau meiland roepen. en zo zal het ook zijn. zo lang er dichters zijn. Anke gefeliciteerd!
broodnodig medicijn en spelen
we amuseren ons kapot
in deze arena
en ons geld
zetten we natuurlijk op de held
die met het water vecht
zonder harnas
alleen omgord met poeppak
ik zie iemand
die niet opspringt en niet juicht
zelfs niet dankbaar is
als onze held gewonnen heeft
iemand die al lang te moe is voor dit spel
die gewoon zijn medicijnen wil
anke labrie
met een lichte cynische blik aanschouwt anke de beelden – megalomane inzet van een verder wel respectabel mens – maar normaal is anders en zeker in deze wereld. verdraagt het nagezwommen doel deze gekte wel – dat is de vraag die anke ons meegeeft. en moet er wel gezwommen worden in het geld voordat je nog als normaal mens aan de medicijnen kunt?
laat ik er een schepje cynisme bovenop doen: ergens heb ik het vermoeden dat onze maarten het dit jaar weer niet haalt – om volgend jaar drie keer is scheepsrecht uit te kunnen roepen.
- Frans Terken – je spoelt altijd ergens aan
- Petra Maria – met zacht vloeipapier voor altijd toegedekt
- Rik van Boeckel – Elfstedendichters in aantocht
- Marc Tiefenthal – Het aquaduct siert nu onze stad.
- Ditmar Bakker – Het krijgt in halve duisternis de tijd
- Cartouche – ten einde het verglijden van de tijd te overstijgen
- Anke Labrie – zonder harnas alleen omgord met poeppak
en al dat water
moet nog terug vandaag
naar engeland
het is bijna eb, ik weet het
pomwolff
de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
Hoe je van onder naar boven
over de grote rivieren trekt
met de stroom mee net te doen
adem happen op de golfslag
dat het je blikveld vernauwt
je leefwereld begrenst
tot wat groeit op de oevers
zicht van nog geen honderd meter
je spoelt altijd ergens aan
groet de Maas in zijn boorden
steekt Waal en Lek over
dan wacht nog de Rijn
hier ligt geen plaats voor bezinning of
ruimer denken het is blind doortrekken
naar het vergezochte eindpunt
gaan op de automatische piloot
je lichaam afbeulen en uitwonen
de hersenpan wassen met al dat water
en niet verdrinken in de opdracht
die je jezelf hebt gesteld
FT 22.06.2019
frans trekt het thema breder – groet de maas en je spoelt altijd wel ergens aan – van boven naar beneden – het leven – weinig zicht op verder – blind doortrekken – op de een of andere manier doet het me denken aan het filmpje dat ik gisteren onder ogen kreeg – eerst dacht ik derrel niemeijer is opgestaan en weer onder ons – vervolgens werd duidelijk dat de grootsheidswaanzin nog steeds heerst – en niet alleen op en in het water – om vervolgens frans’ gedicht op dit personage te leggen – paste precies:
DRIJVEN
in een droom
zag ik een witte kamer
zonder ramen
zonder deuren
waar we jouw verleden
uitvouwden
en alles
wat ooit breekbaar was
hebben we met zacht
vloeipapier
voor altijd toegedekt
Petra Maria
dat zachte vloeipapier – ik herinner me vloeipapier als lichtgroen – zie in dit gedicht de kleuren in elkaar overgaan. onze petra maakt wel snel een eind aan de droom – voor altijd toegedekt en klaar is mevrouw – weg droom – ik was pas begonnen met dromen petra – krijg je als lezer de deksel meteen op je neus. ik sta nog in die witte kamer petra zonder ramen en deuren – ik vraag me af hoe ik daar binnen ben gekomen en hupsakee einde gedicht. nee dit was een vluggertje – deze aanzet verdient een gedicht.
Elfstedendichters in aantocht
fietsen langs luisterende wandelaars
regendruppels tikken letters in
tot de zon haar zinnen schrijft
in elke stad op ‘t Leiden-Leeuwardenpad de muze streelt haar luisterlied
van sluimerstil de dageraad
tot avondrood en slaapspagaat
het leidend licht van Ljouwert
dekt zo bezorgd doch voldaan
de laatste meters in één oogopslag
minutieus met woorden toe.
Rik van Boeckel
22 juni 2019
De 11 steden: Leiden- Alphen-Utrecht-Amersfoort-Nunspeet-Zwolle-Meppel-Hoogeveen- Steenwijk- Sneek-Leeuwarden
Rik zit duidelijk in de poëziebus – wat schaatsen niks schaatsen – wat zwemmen niks zwemmen – de elfstedendichters komen eraan. en de bus rijdt ritmisch hobbelend van plaats naar plaats – benzine erin en rijden maar – onee rik erin en de bus rijdt al uit zichzelf de woorden nederland door. zwemmers en schaatsers aan de kant de poëziebus komt aangestoomd.
Kruisig mij
Het project staat in de steigeren,
radbrakers en raddraaiers,
foorkramers en bakkerslui kom nu samen.
Ze dragen het water weg naar de waterweg.
Het aquaduct siert nu onze stad.
Je huisje met zijn tuintje telt nu een teil
met water waarin je je kunt wassen.
Om je zo te mogen zien,
heb ik me een hele project lang afgepeigerd.
Kruisig mij nu maar, van geen enkel nut nog.
—
marc tiefenthal
dichter essayist / poète essayiste
Sint-Niklaas
blogs: Tieftalen (nl) Profonde lalangue (fr)
diepe zelfreflectie voor op de zondagochtend bij uw ontbijtje. meer kan ik er niet van maken. of is het de gemoedsgesteldheid van onze maarten op dit moment? bij tiefenthal kun je alle kanten uit. jeanine gaat tweewekelijks graag met de tief op pad. maar ja die zit in het welzijnswerk. dan krijg je dat.
(DE DICHTER RUIMT OP, OF: NA DE FICKSTUTENMARKT)
Er is in Amsterdam een markt voor paarden,
driemaandelijks bezocht van wijd en zijd
door manvolk keurende de dienstbaarheid
van hen met wie ze wellicht eerder paarden.
Het krijgt in halve duisternis de tijd
om ’t zaakje naar voldoening weer te klaren
zodat eenieder ziende kan verklaren
welk beest zijns inziens ’t best was toebereid.
Als dichter spreek ik liefst in metaforen
-en beeldspraak is der muzen lieveling-
maar blijkbaar gaat dan ergens iets verloren
getuige hoe ’t dien vorig keer weer ging.
’t Moet simpeler. Welhier, knoop in uw oren,
gij edel dieren: kák niet naast de sling.
-x-
D.
ditmar zal een thema aan zijn beminnelijke r roesten. wat thema niks thema – laat die gek maar in het water zwemmen. ditmar is van de poëzie, van de metaforen, van het sonnet, van de 14 regels, van de adembenemende rijmkunst. en vandaag doet ie amsterdam aan – welk een eer. hij beschouwt de paarden – ja echt amsterdam – dampende mest op eenvoudige wijze geserveerd bij uw zondagse ontbijtje. en die maarten maar zwemmen in de buitenlucht in zijn poeppak.
Al is de afstand onmenselijk
ik weet dat je op me wacht
mijn lief
De komende tijd ben ik
dolend tussen Grandola en Amarante
binnenbrand en land achter bergen
van mijn oorsprong rio d’oro
tot in kurk geslagen kust
drie uitputtende dagen
en nachten maanverlicht
– met trage armslag –
om open water een baken
en een boei verankering te laten
zwoegend en zwemmend ten einde
het verglijden van de tijd te overstijgen
ter bedaring van een kankerende saudade
um portu cale – een warme haven
om mijn Taag in jou te monden
22-06-2019 / Cartouche
waar cartouche onze deze week helemaal heenleidt. het is een wonder. meneer is of gaat met vakantie en we zullen het weten ook. en waar draait het om?
om het zijn
‘ten einde
het verglijden van de tijd te overstijgen’
zo kennen we hem weer. ‘de nachten uitputtend’ – ja onze cartouche weet waar abraham de mosterd haalt – eigenlijk lezen we hier in dit gedicht gewoon cartouche-porno van het zuiverste water. bij deze analyse laat ik het vandaag. anders wordt ie boos en dat kunnen we niet hebben op de site.
Stroomafwaarts
Hoe je van onder naar boven
over de grote rivieren trekt
met de stroom mee net te doen
adem happen op de golfslag
dat het je blikveld vernauwt
je leefwereld begrenst
tot wat groeit op de oevers
zicht van nog geen honderd meter
je spoelt altijd ergens aan
groet de Maas in zijn boorden
steekt Waal en Lek over
dan wacht nog de Rijn
hier ligt geen plaats voor bezinning of
ruimer denken het is blind doortrekken
naar het vergezochte eindpunt
gaan op de automatische piloot
je lichaam afbeulen en uitwonen
de hersenpan wassen met al dat water
en niet verdrinken in de opdracht
die je jezelf hebt gesteld
FT 22.06.2019
VOOR JOU BLIJF IK
DRIJVEN
in een droom
zag ik een witte kamer
zonder ramen
zonder deuren
waar we jouw verleden
uitvouwden
en alles
wat ooit breekbaar was
hebben we met zacht
vloeipapier
voor altijd toegedekt
Petra Maria