VON SOLO – …de wereld verandert. En niet vanzelf. Wel door de mensen die bereid zijn haar te veranderen.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO – …de wereld verandert. En niet vanzelf. Wel door de mensen die bereid zijn haar te veranderen.


Deel 342. Decorum

Een spijkerbroek met scheuren op de knieën. Keer op keer gerepareerd door het Turkse naaiatelier op de Kleiweg. En toch vallen de scheuren er telkens opnieuw in aan de randen van de reparaties. Er staat weer een dag aan afspraken op het programma. Zowel mijn collega’s als zakenpartners zullen niets van mijn broek zeggen. Maar sommigen zie ik kijken. Ik heb best geld om een nieuwe broek te kopen, maar de wil ontbreekt nog. Katoenproductie vormt een gigantische milieubelasting. En ik heb geen last van de scheur in mijn broek. Een smetteloze broek is het louter decorum. Dat woord staat niet in de beleidstukken die ten grondslag liggen aan mijn dagelijks werk. Ook geen kledingcode. En toch denk ik erover na.

Er liggen twee balken tegen de vuilcontainer aan om de hoek. Voor het wegnemen van afval bij een vuilcontainer kun je een bekeuring krijgen. Tegelijkertijd willen we hergebruik promoten en verspilling vermijden. We willen niet dat spullen naast de containers op straat gelegd worden. Na een paar minuten overwegen, pak ik de balken op. Er is een mooi stuk pergola van te maken of een leuke boomhut. Een moment later ligt er niets meer naast de container. Twee mooie balken onder mijn afdak in de tuin. Het wegnemen van afval is een overtreding, maar er was geen toezichthouder in de buurt, dus ben ik door het oog van de naald gekropen. Een rare sensatie die schuldgevoel zou kunnen heten, maakt zich heel even meester van me en verdwijnt weer.

Brussel op een zondagochtend. Een gevierde Vlaamse dichter vraagt me pamfletten en stickers mee te nemen en te verspreiden, mocht de gelegenheid zich voordoen. De maatschappelijke boodschap is er één voor de liefde en tégen slechte behandeling van vrouwen. De actie zal gecoördineerd door heel België worden uitgevoerd, maar ik hoef me nergens toe verplicht te voelen. Mijn medewerking is echter vanzelfsprekend. Behoudens die streep in het zand die je bijna niet ziet. Dat wat me geleerd heeft, dat je niet zomaar gedichten in de Centrale Bibliotheek op de staander tussen de gevestigde poëzie plaatst, laat staan ergens op kleeft. Op sociale media is later die week te lezen dat actie was door heel België heen een succes was. Zelfs Rotterdam wordt in de kantlijn nog genoemd.

Het ligt in de mens besloten de neiging te hebben onbewust conservatief te zijn. De geschreven en ongeschreven regels te respecteren. Zelfs als de historie hiervan op het punt staat achterhaald te zijn. Normen, waarden en regels zijn er niet voor niets. Maar de wereld verandert. En niet vanzelf. Wel door de mensen die bereid zijn haar te veranderen. Nu de geschiedenis van later te schrijven. Met genoeg besef en respect voor het heden en verleden. Met de twijfel van een mens, dat de toekomst niet kent. Maar wel de richting voelt, die tussen de regels verborgen ligt, klaar om op te rapen.



VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST

Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
 
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter