
jeanine bericht: ”
Ik heb de inzendingen met veel plezier gelezen, in elk gedicht zat de hitte en de koelte van een witte wijn. Leuk en knap gedaan. Het maakt het toekennen van de edelmetalen tot een lastig iets want ik wil niemand teleurstellen. Wat heb je aan teleurstelling hè, het is al zo warm. Vandaar dat ik me beperk tot goud en zilver want daar ontkom ik niet aan.
Goud Jolies
Zilver Tiefenthal
Brons de overige inzendingen
- FRANS TERKEN een droge witte aan deze tafel met liefde geserveerd
- PETRA MARIA doet herinneren aan zoveel storm en moed
- RIK VAN BOECKEL met ‘t glas in de hand de lippen troost dronken
- MARC TIEFENTHAL Om niet ten onder te gaan aan witte wijn.
- CARTOUCHE sauvignon – zo wild en wit wil ik je
- JOLIES HEIJ we drinken de rivier leeg en doen alsof het witte wijn is
- ANKE LABRIE ik neem een slok en proost op jou

wie wint de enige echte virtuele – en tot wie of waar brengt de witte wijn jou dit weekend? trofee op pomgedichten? wedstrijdje witte wijn nooit weg in dit weer. u kent de juryvoorzitster onze jeanine hoedemakers – u kent de regels: de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
de boulevard of broken dreams
nu tussenpad afdeling groenten
ter hoogte van de kerstomaten
de witte wijn alvast geladen
lood voor vader om te vissen
sporen van herinnering
zo’n dag was het
kassa meisje lege vulling
een langzaam brokkelend geheel en kale muren
pomwolff

We houden het loof aan banden
dat de hitte onder dit blauwe dek
niet meedogenloos toeslaat
zoals ver beneden de rivieren
ik zou met de noordwestenwind mee
kunnen waaien om daar te landen
maar hier zit ik gebeiteld in middagrust
die me plakt aan leuning en glas
dat in de zon haast doorzichtig lijkt
het voordeel van een droge witte
aan deze tafel met liefde geserveerd –
wij klinken op de koelte die ons toevalt
en geen angst voor teken of rupsen
krioelend op de stammen van eiken
al die harigen hoe ze aan irritatie doen
in één veeg strijk ik het voorhoofd glad
FT 26.06.2019
pom: frans op de plaats rust. frans beschrijft alles wat professor scherder tot waanzin drijft. we moeten bewegen frans zegt de professor. niet zitten in tevredenheid – niet aan de verkoelende witte wijn – schenk mij ook maar in – dank je wel – de profesor doen we van de week wel weer met 20 graden. vandaag de koelte, de geserveerde liefde en de middagrust met frans terken in poëzie.
jeanine:
FT 26.06.2019
Ja dat is goed toeven, lekker wijntje, liefde en rust. En dan toch stiekem even de wens om weg te waaien. Rupsen en teken, ellende is het en dan vergeet je nog de andere steekbeestjes.
Droge witte wijn. Dit gedicht is ook een beetje droog en dat is prima. Moge het rupsje snel genoeg hebben.

ik drink wijn
en maak foto’s
jij in dat hoge bed
het tafeltje
met de bloemen
ze leggen vast
wat ik niet kan bevatten
en verwacht
dat later
iets van deze vreemde tijd
mij doet herinneren
aan zoveel storm
en moed
aan eigenlijk
zoveel geluk
Petra Maria
pom: moed en storm en die foto dan voor later. petra kleurt later in met vreemde tijd. het zijn net teveel grote woorden voor een mager gedicht. dit moeten we aan jan arends overlaten. die snijdt in dunne gedichten door de lezer heen. dat de woorden stormen. bij petra waait vandaag nauwelijks een briesje. ik bedoel als het vreemd is dan willen we ook vreemd. daar zijn dichters voor. en we willen het niet benoemd we willen het vreemd!
Jeanine:
Petra Maria
Ja, zo gaat dat soms met foto’s denk ik. Je maakt ze en later, als het misschien wel voorbij is, dan zie je iets wat je toen niet zag, of onvoldoende. Ik zie tussen de regels een bescheiden verwijzing naar Storm und drang staan maar dat zal aan mij zijn, uit de tekst maak ik de verwijzing verder niet op; het komt door dat storm en moed, daar denk ik even, hé. Jaja en dat op een zondagochtend. Fijn slank gedicht.

Het eenzame eiland is een plek
om stil te verblijven in reflectie
op de eigen woorden de andere ritmes
>
ze kwetsbaar te zingen
met een wijntje in de hand
het wit slurpend de tong in
>
eenzaam is een lange letter
wordt door wijn gemeenzaam
>
een woord van stille betekenis
>
een symbool dat de tijd verdraagt
>
eiland is de getuige van ‘t hart
waar de bomen samen en alleen zijn
een heuvel trots en trotseerbaar is
>
met ‘t glas in de hand de lippen troost
dronken tijd naar de horizon drijft
waar de roes verleden en toekomst wacht.
>
Rik van Boeckel
29 juni 2019
pom: een verstilde van Boeckel mogen we in alle rust met een wijntje in de hand genieten vandaag. bij mij komt ie wel binnen – ja een soort portugeze contemplatie op een berg uitkijkend over lisboa – verkoeling onder een boom en dan enige romantische gedachten – een kwetsbaar gedicht.
Jeanine:
Mooi gedicht Rik, als ik er mezelf op loslaat zie ik hier en daar wel iets waarvan ik denk, ik mis een lidwoord of, dit zei je al maar ik doe het niet. Ik laat het gedicht rustig tot me komen en geniet een wijntje mee maar dan net iets anders.
Waar de heuvel trots en te trotseren is, dat vind ik mooi, je schrijft hier wel trotseerbaar maar dat woord zet mijn brein automatisch om naar trotseren. Zo gaat dat wel vaker als ik een gedicht lees.

Paardebloemen fluisteren
voor zich uit.
Een paard steekt zelden een bloem
achter zijn oor.
We wapenen ons voortdurend
met kennis. Om niet
ten onder te gaan
aan witte wijn.
Kijk maar naar de maan.
—
marc tiefenthal
dichter essayist / poète essayiste
Sint-Niklaas
pom: een lekkere korte tiefenthal en zeer leesbaar ook. goed zo, vooral doorgaan. een beetje van de hak op de tak maar dat is tiefenthal. zo staat er een paard in de gang zo vlieg je naar de maan.
jeanine:
marc tiefenthal
dichter essayist / poète essayiste
Sint-Niklaas
Een vette duim! Heerlijk kort maar krachtig, beeldend en best wel relativerend, als laat je de lezer even fijntjes weten dat sommige kennis compleet nutteloos is. Het geeft niet als ik er naast zit ik wordt blij van deze Tiefenthal
Tegenwoordig is het denk ik paardenbloemen met die n.

Van Taal en Tong – Terra Pura*
Gisternacht zong ik dwaas – die ik ben
over een zonnevrucht, sommigen zeggen
het is een vlucht, anderen hebben het
over een mes, dat langs de keel glijdt
en je tot bloedens toe doorweekt
Ik zeg het is meer – verlangen –
dan een vloek, een stok, een glas
bang om te breken, maar de moed
om te danse n, de droom die waagt
te ontwaken en zich te laten smaken
als vita eterna**een gelofte zoals jij
alleen vol afgelaten -wijn- kunt zijn
sauvignon – zo wild en wit wil ik je
tot me nemen, in mij dragen
deze avond en alle dagen
klaar-en rond
30-06-2019 / Cartouche
*Terra Pura = Zuiver- niet Zonderland !
terwijl ** Vita Eterna staat voor Eeuwig Leven
pom: cartouche serveert een wijntje, dank u wel Cartouche en zingt er een prachtig liedje van verlangen bij. zo erg wil hij haar deze avond én alle dagen. dat zijn heel veel dagen cartouche! of je bent een dronkenlap of je bent van de liefde geheel ondersteboven – de dichter combineert. ergens lees ik er ook een liefdesbetuiging in aan bregje zonderland. onze jeanine zal straks zich over je buigen.
Jeanine:
30-06-2019 / Cartouche
*Terra Pura = Zuiver- niet Zonderland !
terwijl ** Vita Eterna staat voor Eeuwig Leven
De toevoeging dat Terra Pura = Zuiver niet Zonderland! die begrijp ik niet, ik zou daar nooit aan Zonderland denken, pura, puur, zuiver, lijkt me helder maar misschien mis ik iets. BZ is heel zuiver, dus misschien wil de dichter misverstanden voorkomen. Aan een verkeerde naam gekoppeld worden kan je reputatie flink schaden in het literaire sirkwie, Brekje, fluistert tante me in het oor en iets over de hitte. Het zal wel, tante.
Het doet me deugd om in de eerste strofe iets van een tante te ontmoeten, we schijnen de gekte van tantes te erven, werd mij laatst verteld.
Mooi gedicht, het thema is er keurig – klaar en rond – in verwerkt. Bang om te dansen, staat die n bewust iets verderop? Het heeft namelijk wel iets.

je woorden zijn als kiezels
geen ontsnappen aan het schrijnende wit
hemelsplinters plenzen neer
op de torens van brugge en gent
de onvoorwaardelijke geliefden
op de slurpende antwerpse terrassen
scherven op de schelde
alles volgt blindelings al wat oplicht
wat wordt uitgerold over vlammende kasseien
de sintels van de hartstocht
hier voor het oprapen
voor wie vuurvaste vingers heeft
ik wacht op schaduw
het zwarte doek van de tijd
dat verkoelt en verdooft
we drinken de rivier leeg
en doen alsof het witte wijn is
het vloeibare doet ons licht verglijden
Jolies Heij
pom: dit is een goeie heij – dat voorop gesteld, een heerlijk tempo, een heerlijke inhoud, heerlijke witte wijn een rivier vol, een prachtig licht verglijden -ik merk dat ik niet veel verder kom dan het ene na het andere beeld citeren. heerlijk gedicht kortom!
Jeanine:
Jolies Heij
Yep, hier is er weer een; vaart, doorlezen, verwondering, beeldend en een zekere logica opbouwen en tegelijkertijd wat rammelen. Zo lees ik deze dichter graag. Ze hebben me geleerd dat namen van steden e.d. toch echt met een hoofdletter moeten dus zelf doe ik dat altijd maar ja…

het sneeuwt weer lente in de scheldstraat
ik vis een bloesemblaadje uit m’n glas
de rode wijn die mij verwarmde
in de lange winter
is vervangen door een witte
die nu dartelt met de eerste zonnestralen
geen fles meer als vanouds
die ik bijna in mijn eentje leegdronk
omdat jij rijden moest
ik neem een slok
en proost op jou
anke labrie
pom: rood in de winter wit voor later – met anke de lente in en de zomer – de woorden luchtig gehouden bij een koele afdronk, de herinnering mooi geplaatst zo tussen de woorden
Jeanine:
anke labrie
Mooi, lief gedicht, die wisseling van rood naar wit, dat dartelen met de zonnestralen, erg leuke beelden en herkenbaar dat alleen drinken omdat de ander moet rijden. Zelf ben ik geen witte wijn drinker, ik ga het eens proberen. Na al die witte wijn wil ik ook wel eens proeven.
Rupsje Ooitgenoeg
We houden het loof aan banden
dat de hitte onder dit blauwe dek
niet meedogenloos toeslaat
zoals ver beneden de rivieren
ik zou met de noordwestenwind mee
kunnen waaien om daar te landen
maar hier zit ik gebeiteld in middagrust
die me plakt aan leuning en glas
dat in de zon haast doorzichtig lijkt
– het voordeel van een droge witte
aan deze tafel met liefde geserveerd –
wij klinken op de koelte die ons toevalt
en geen angst voor teken of rupsen
krioelend op de stammen van eiken
al die harigen hoe ze aan irritatie doen
in één veeg strijk ik het voorhoofd glad
FT 26.06.2019
storm en moed
ik drink wijn
en maak foto’s
jij in dat hoge bed
het tafeltje
met de bloemen
ze leggen vast
wat ik niet kan bevatten
en verwacht
dat later
iets van deze vreemde tijd
mij doet herinneren
aan zoveel storm
en moed
aan eigenlijk
zoveel geluk
Petra Maria