VON SOLO aan de midlife – over ‘mantelpakwijfjes’ – Zij moet snel naar crossfit bootcamp bikram mud challenge boxing ding….

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO aan de midlife – over ‘mantelpakwijfjes’ – Zij moet snel naar crossfit bootcamp bikram mud challenge boxing ding….

Deel 350. Mid

Ik haat de blanke vrouw in mantelpak, die bier drinkt bij de Thom’s Stadsbrouwerij met haar collega’s en lacht om grappen die ik niet hoor terwijl ik langsfiets. Ik haat ze omdat ze daar met zoveel dezelfde types is. En omdat ze zo ongelofelijk voorspelbaar hetzelfde is als al die andere mantelpakwijfjes. Omdat ze denkt aan carrière en kinderen tegelijk. En misschien nog wel een relatie. Maar niet via Tinder. Alleen als echt niets anders werkt. En niets werkte tot dusver, tenzij straks na de borrel. Maar weinig kans, dus u raadt het al.
De mannen die daar zijn, haat ik ook als collectief. Die drinken wél bier nu, terwijl ik langsfiets.

En geilen op de mantelpakwijfjes, die er lekker uitzien. Of ze nu single zijn of niet. Want ze zijn toch allemaal hetzelfde. Ik haat die mannen omdat ze ook zo voorspelbaar zijn. En de gesprekken die ze voeren nooit over meer gaan dan werk, sport of privé. En omdat ze allemaal vergelijkbare korte strakke kapsels hebben, behalve zij die kaal worden. Die scheren preventief. Nooit zal ik ertussen staan zo. Ik ga nooit naar Thoms, en ben buiten werktijd zelden te vinden in menigtes.

Ik haat de fit girl, die met haar wulpse paardenstaart op haar mountainbike aan de verkeerde kant over de stoep knalt en me aankijkt of ik dood moet. Want dit is háár wereld. Daar past geen oude, kalende dichter op een bijna net zou oude Batavus Topper in. Zij moet snel naar crossfit bootcamp bikram mud challenge boxing ding. Voor haar spieren, serotonine en dopamine en lekkere, ultralekkere lichaam. Dat mag gezegd. Want ook zij droomt van carrière en kinderen tegelijk, maar schaamt zich niet voor Tinder. Neuken is ook sport. Survival of the stiffest. Zo vind je het beste zaad. En de mannen maar als dolle hondjes zichzelf suf trainen. Want ze willen allemaal met fit girl. Ik ook.

Ik haat ook dat dikke probeersel dat achter haar aan zwoegt, op net niet zo’n flitsende mountainbike. Ze heeft geen discipline. Eet en dieet te veel en komt alleen maar kilo’s aan. En niet zo’n beetje. Ze is echt obees en dat maakt haar hatelijk, terwijl ze hijgt en zweet in haar dure lycra Nike outfit. Achter de echte fit girl aan. Ze wil hetzelfde, maar heeft niet de ruggegraat, dus zal altijd falen. Hoewel slachtoffers in deze wereld toch ook altijd wel weer een verzorger vinden. Via Tinder, sportschool, werk, bierhal. Noem maar op. Ik heb al een gezin en ben uit een andere tijd. Ik zou het niet weten. De voorspelbaarheid en afkeer vermoeit me soms mateloos.

Maar mezelf haat ik nog het meest. Omdat ik een paar kilo te dik ben naar mijn mening. Omdat ik geen biertjes kan drinken in de Stadsbrouwerij, want dan word ik nog dikker en dan gaat mijn discipline eraan. Omdat ik niet tot de sociale vreugde van collegialiteit in staat lijk. Omdat die fit girl niet naar me lacht terwijl ze me van de weg af probeert te racen. Omdat ik geen compassie voel voor het dikkertje dat ook maar wat probeert. We proberen allemaal maar wat. We proberen allemaal ook nog eens hetzelfde.

Ik heb een carrière, een gezin en kinderen. Ik hoef niet meer zo nodig. Maar waarom haat ik dan toch zo? Dat is omdat zij alles niét hebben dat ik wél heb. Zij kunnen nog jagen, proberen, op hun bek gaan en dat alles met een duidelijk, overigens rationeel weinig zinvol doel. Ik heb mijn doel al bereikt en nu lijkt dat alles me volledig banaal toe, zodat ik al die sukkels die ook maar aankloten, immens haat.
Psycholoog, wat zegt u ervan?
Ach ja…midlife crisis. Eindelijk echt.


VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST

Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter