tot januari 2020 vindt u hier enige herhalingen van de enige echte virtuele zondagochtendwedstrijd op pomgedichten. een decennium lang of langer al doen we elke week hier de zondagochtendwedstrijd – in de herhaling vele verrassingen, voor de webmaster zeker, wellicht voor de dichters zelf ook, mede een eerbetoon aan de reeds overleden dichters – we gaan genieten! we doen het kris kras en volkomen willekeurig.
| VON SOLO & GINO VAN WEENEN winnen de enige echte virtuele ‘gevaarlijke vrouw’ trofee op pomgedichten. Met deze week MIGNON NUSTELING als jury voorzitster. MADJ zilver – BERNARD, RONALD, MERLIJN brons |
| Gepost op 2012/11/11 10:00:00 (1008 keer gelezen) |
| VON SOLO duwt zijn vinger in haar – pom: 15 – mignon: 15 PAUL DE BRUIJN ze ligt met acht poten omhoog REINIER DE ROOIE ze zegt niet wat ze denkt MARC TIEFENTHAL over vrouwen met niets tussen de benen – pom: 5 – mignon: 5 MARTIN AART DE JONG over haar haren van gif – pom: 15 – mignon: 10 JOHN EPKE aan de lorca MERLIJN HUNTJENS ze zal nooit voldoende doorzeefd – pom: 5 – mignon: 15 JOSSE KOK is zelfs in haar alleen – pom: 5 – mignon: 5 GINO VAN WEENEN over haar gespeelde liefde – pom: 20 – mignon: 10 BERNARD JACOBSEN laat eitjes tikken op de maat – pom: 10 – mignon: 10 FRANS TERKEN ze beent je vakkundig uit – pom: 5 – mignon: 5 ENNO PAULUSMA laat haar schaterlachen – pom: 5 – mignon: 5 ALJA SPAAN weet wel raad met hem – pom; 5 – mignon: 5 JAKO FENNEK streep eronder – pom: 5 – mignon: 5 RONALD M OFFERMAN haar naam is amsterdam – pom: 5 – mignon: 15 wedstrijd gesloten. alsof iedereen onder het mes van mignon wil. zoveel inzendingen. dank jullie wel. de uitslag is binnen! En dan sta je voor het blok op je rustige zondagmorgen. Opeens moet je gedichten beoordelen, terwijl je de stront nog uit je ogen schept. Ik vind het moeilijk om mensen helemaal geen punten te geven, want jullie hebben toch allemaal de moeite genomen iets in te sturen en dan blijkt honderd punten ineens heel weinig. Maar zoals jullie hard konden zijn over mij, cavia’s en andere wedstrijdelementen, moest ik dat ook maar worden. Wat een hoop seks voor een kurkdroge zondag, ik heb er een kater van. Misschien ben ik overmoedig ingegaan op dit voorstel. Ik had niet voorzien wat voor kritiek en wiskundig talent je hiervoor nodig hebt. Mijn werk als visagist en fotograaf geeft me wellicht tunnelvisie, dat ik eerder val voor de beeldende gedichten dan de mijmerende gedichten. Ik heb mijn best gedaan en ik hoop dat jullie me niets kwalijk nemen. Ik ben ook maar gewoon een “fotoshopmokkel.” en zo is het gekomen lieve lezer. Het thema van deze week – de gevaarlijke vrouw – of het gevaar in de vrouw – in elke vrouw – je zou zeggen een mannenthema en zij zullen zeker de gevaarlijke vrouw in kaart kunnen brengen. Maar vrouwen weten natuurlijk over gevaarlijke vrouwen beter. We verwachten uit vrouwelijke hoek best wel wat vileins. Hoe dan ook hoe u het thema ook vulling geeft, cup zus of cup zo, welke vorm u ook kiest, u bent daarin vrij. Maar pas in godsnaam op. Gedichten niet te lang tenzij noodzaak. Insturen voor zondagochtend 1100 uur. mignon is deze week jury voorzitter en we zullen het weten. Webmaster en juryvoorzitter verdelen ieder 100 punten over de ingezonden werken. Peter le nobel staat op een counsellingbeurs goede waar uit te venten en zal volgende week weerom keren. ‘noem het geen liefde’ je kunt ook zeggen dat ik alle zuurstof uit je had gezogen en aan frisse lucht toe was ik weet dat we op een straat hebben gelegen ik weet dat je me een keer een smsje stuurde tussen het vrijen met een ander door ik weet dat je me een keer vroeg net voordat ik klaar kwam of ik van je hield ik kon geen ja zeggen pw NU AL MET DE VOORLOPIGE INDRUKKEN VAN PLOOS: Pom, Ik vraag me elke week weer af wanneer het thema ‘vrouw en passie’ in al zijn denkbare varianten uitgemolken, afgedaan, uitgeput en voor een hele poos van de baan zal zijn. Gelukkig denk ik vanavond bij Von Solo niet aan ‘felbegeerde punten’, maar aan Wolkers (‘Kort Amerikaans’) en ik beeld me in dat hij een boek in poëzie verpakt. Leuke verwijzing is “Taal is maar een ding” bij Ma. Fijn is die taal, niet in een zo krap mogelijke kolom geschreven, maar breder, en als een aardverschuiving of modderlawine. Je komt erin terecht en je links en rechts vastgrijpen is onmogelijk. Hij praat (hier) als een vrouw. Josse leidt me –misschien net zo onbedoeld als Von Solo– gelukkig ook af van het thema: bij hem lees en hoor ik Georges Moustaki, ‘Le Métèque’. (http://www.youtube.com/watch?v=W2sHsNIGIUI) Mooi ook de taal van Jacobsen. Soepel en krachtig. Alleen, hier en daar geloofde ik mijn ogen niet of schoten me de tranen in de broek. “Maar vrouwen weten natuurlijk over gevaarlijke vrouwen beter.” Zulke nonsens las je ooit in (de beginjaren van) de vorige eeuw. Wordt perfect afgemaakt met ” We verwachten uit vrouwelijke hoek best wel wat vileins.” Best wel wat… Mozes kriebel! Geen gedicht van mij. Ben even niet je vrouw. Beste meneer Wolff, Met bijna ongezonde tegenzin doe ik vandaag toch een inzending. Als ik Martin M Aart de Jong zou zijn, dan sprak ik schande. Tegenwoordig kan zomaar een ieder die de mond roert ons literaire erfgoed be-scherprechteren. Wat volgt? Gaan we straks een cavia door een doolhof laten lopen om te bepalen wie de felbegeerde punten pakt op zondag. Het moet niet gekker worden. Of we ook via SMS mogen stemmen. Holland’s next poetry talent. Wanking with the stars. Nou, hier toch maar weer tegen beter weten in. Over gevaar dat schuilt. De modepop De modepop Ze schertst Ontwerpt Maar Wat Knip, schaar Hoe het haar zit Met een idee doordacht Mooi, gemodelleerd Het staat Nietxxxxxxxxx (s) Slechtxxxxxxx (s) Neukbaar Veert ze terug Als je je vinger Erin duwt Net echt VON SOLO POWEZIE & VOORDRACHT http://www.youtube.com/vonsolo010 http://vonsolo010.blogspot.nl/ pom: een genot toch elke week weer de gedichten te mogen lezen, te aanschouwen in het virtuele en dat het ook nog gewaardeerd is. Dat ze begeerd zijn de ‘fel begeerde punten’ zoals von solo het formuleert. Dit worden wel punten. Het modepoppetje ontwerpt – maar wat? Hoe je een vraag in poezie kunt verpakken. In twee woorden. Een leven vol teruggebracht tot wat het leven is. in ‘Maar wat?’ Een heerlijk soort relativering die wij ons allemaal kunnen aantrekken als we weer eens ergens te erg in geloven. En dan nog even lekker op zijn von soloos afsluiten die handel – een vinger erin. En ‘net echt’ zeggen. Dodelijker kan een mens niet terug gebracht tot wat een mens is. Mignon: VON SOLO Ik kan hier eigenlijk niets over zeggen, behalve dat ik dit fantastisch vind. Je maakt het voor jezelf heel makkelijk, maar doet dit wel op zo’n manier dat ik niet anders kan dan hier voor vallen. Niet voor de poes Ze is een echte pitspoes, poesspits spitpoes, niet voor een kater te vangen en ze begint zo lekker te spinnen van wellust met haar acht poten omhoog, dat is nou mijn weduwe. Gekronkel over mijn dode lijf, zo dood als de pieren – die wel nog vrij levendig door mij en m’n lede maten glijden – in holle ogen, hoe haar exen en ik het ook wenden en keren; zij is en blijft een moordwijf. ©Paul de Bruijn, november 2012 pom: bij elkaar verrassende wendingen. Dubbel gebruik van het woord moordwijf. Die acht poten intrigreren. Welke acht? Ik ben nog niet wakker. Een vrouw telt voor vier? Haar poes voor twee? ik kom er niet uit. Gedicht uit de grond van zijn hart. Mignon: PAUL DE BRUIN Wat nog meer kriebels veroorzaakt dan die necrofilie, is het gebruik van het moord ‘moordwijf’. Meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen. kreeg vanmiddag van een vrouw in het diepe – een hoge ambtenaar hier hoor het schriftelijk verzoek of ik even alle berichtgeving over haar onderdanige ambtenaar wilde verwijderen van pomgedichten – ik zei nou heb ik de sleutel niet en ga zeker niet in pom zijn broekzak rondtasten hoor dus doet u het zelf even – heeft ze al getast pom of heb je iets onwelvoeglijks gevoeld waarvan je dachtwist hé zo hardhandig is bettie normaal nooit? – kijk uit pom het is een gevaarlijke vrouw want ze zegt niet wat ze denkt en denkt niet wat ze zegt Reinier de Rooie joop komen: Toch kan een flinke beurt het karakter van zo’n vrouwspersoon wel eens doen omslaan Reinier. Toen ik buuf leerde kennen in 1952 was zij ook een hatelijk onbarmhartig wijf, maar na een ferme beurt heeft ze mij in het vervolg poeslief spinnend op haar knieën gepijpt, zowel ’s ochtend, ’s middags, ’s avonds en in de nachten. Als tegenprestatie neukte ik haar ’s nachts, ’s avonds, ’s middags en in de vroege ochtenden. Misschien ligt hier dus een nobele taak voor je ten opzichte van de hoge ambtenares, daar in de buurtgemeente van Gendringen. Pom: Of het een gedicht is? Of een minder blijde boodschap. Hoge ambtenares en haar onderdanige ambtenaar. Toestanden daar op kantoor. Ik zie ze voor me. Alle tinten grijs die ambtenaren daar in hengelo. Met zweepjes reinier? Mignon: Geen gedicht, geen verbeelding, wel een hoop woorden, geen punten. Sorry. Spindokter Dokter, ik had thuis een poes, wat kon die mooi spinnen zich laten strelen en zoveel meer om dan vanuit de gordijnen klauwen vooruit bezoekers aan te vallen. Kijk, zelf heb ik hier nog een schramspoor. Dokter, ik heb ze de deur gewezen. Toen kwam daar een spin langs een kier binnen wat kon die mooi spinnen. Netjes geweven hing haar web van kast tot bed. Daar hing ze in en wachtte. Tot ik me zou bukken. Kijk, hier heeft ze me gebeten. Dokter, ik heb haar doodgemept. Prins, leer ze me niet kennen, die vrouwen met lust tussen de oren en niets tussen de benen. — marc tiefenthal dichter essayist / poète essayiste Temse blogs: Tieftalen (nl) Profonde lalangue (fr) pom: een duidelijke en kant en klare tiefenthal. Alweer een poes. Leuk spinnetje ook. Geraffineerde afsluiting, redelijk kaal en toch beeldend. Mignon: MARC TIEFENTAL Grappig gedicht, ik hoor een voorleesbeurt in een kinderboekwinkel. Ik begrijp alleen niet helemaal waar die prins opeens vandaan komt. Om haar gevaarlijk zwijgen Taal is maar een ding ik praat zoals ik altijd praatte met je ook al was het steeds jouw lijf dat antwoord gaf je gaf me alles en nog wilde ik dan praten wilde ik begrip na wilde nachten dagen uren wilde ik de tijd stilaan in woorden smoren je zei dat ik mooi was zoals ik zat en daarna moest je lachen omdat stilstand nooit kon zijn en alles bleef een streling van momenten jij vloog weg en ik kreeg vleugels jij een kind nog en een kind dat praktisch alles kon bereiken bijna schreef je cum laude ik schreef wanhoop schreef je af blijf bij me vroeg je blijf maar jij met je nachten jij met je haren van gif met je weinige woorden die staken als messen van staal jij met je vele levens parallel en overal was alles liefde ik zag enkel taal wilde uren dagen nachten terug en op geschreven. Martin M Aart de Jong pom: de wending bij die haren van gif. En dan de ik van de wanhoop. Ja ze zijn niet vertrouwen die vrouwen van martin aart de jong. Hoe jong ze ook waren een mes konden ze steken in de rug van de jonge dichter. Hier draait martin aart de jong net zo lang de woorden om totdat hij in ze valt. Vrouwen steken. Vrouwen streken. Knap gedaan. Nergens gekunsteld komen de woorden over, ik zie achter elk woord een verbeten trek van de dichter. Het schrijven van dit gedicht moet een kwelling geweest zijn. Mignon: M. AART DE JONG Dit is het schoolvoorbeeld van waarom vrouwen dichters willen. Ze willen dat er op deze manier over hen geschreven wordt. Moet zeggen dat het moeilijk is zoiets te lezen en het droog te houden onderaan. Dit soort gedichten trekt niet alleen de horde middelbare vrouwen met kubistische oorbellen, maar ook de jonge onschuldige meisjes die als muze willen dienen. pom, morgen om 15 u in breugems brouwerij zdam opent ewoud de groot zijn foto-expo met edo schots op zijn sax draag ik van Lorca voor de Grazal van de obscure dood meedoen aan je wedstrijd met dat fotoshopmokkel en dat waardeloos thema van je mwah nee however… http://youtu.be/8xLocZlwqvw is namens sfeerbeheer afdeling wansmaak de beste inzending voor de “gevaarlijke vrouw”, mes mieux a mignon, John Epke pom: grappige inzending, mooie collage van beelden. Veel succes in zaandam vandaag. Geinig filmpie. Mignon; JOHN EPKE Zo John, oog om oog, tand om tand is mij vroeger altijd geleerd. Maar ik zal mijn best doen vriendelijk te blijven: De overeenkomsten tussen het opgegeven thema en je appels zijn ver te zoeken. Ik begrijp dat jij mij een dom mokkel vindt en je best niet wilt doen -je weet nog half niet hoe achterlijk ik ben. Wees dan als dichter ook eens een stoere vent en stuur óók niks in. Iets insturen dat totaal buiten het thema valt, verdient voor mij geen punten. Hoe prachtig je appels er ook bijhangen vandaag. kogelvrij ik miste licht en zocht en vond schijn het blijkt dat je jurken kogelvrij zijn ik miste licht en dacht je zal nooit voldoende doorzeefd kunnen zijn om via kogelgaten zonlicht door te laten voor mij Merlijn Huntjens pom: ja met de pijn van de woede nog geschreven. Dood moet ze! Dat wordt hier wel duidelijk. In haar kogelvrije jurkje. En als ze wel doorzeefd is spreekt ze van lichtgeraakt. Trek er eens een pijl op raad ik je aan. Mignon: MERLIJN HUNTJENS Hier houd ik erg van. Lekker minimaal en beeldend, maar dat is dan ook weer mijn afdeling. Waaghals Ik kan vertellen van de storm in haar hoofd, die ik bedwing. Van de dingen, waarin ik haar kleed. Noem het geen gezicht. Ik kan ze delen, alle uren dat ik haar getier verdraag. Dat geen klokslag mij verlossen kan, omdat ik met haar slaap. Ik kan mijlendiep in ogen staren, tot ik iets herken en ik mijzelf hierin ontdek, of ik wachten op een wending. Een bekering zogezegd, alsof ik haar Messias ben. Helaas. Van vissen maak ik graten. Van brood een lege mand. Ik kan waanzin niet verklaren. Ik kan slechts haar adem voelen op mijn blote zwervershuid met de beperkte houdbaarheid. Ik kan het kwade in ons laten branden tot het ons verdampt. Er is geen nar die ons bezingt. Ook in elkaar zijn wij alleen. Ik kan haar vredig laten slapen en dan doen alsof het erg is om te wachten, maar ik doe het niet. Ik koester dit gevaar. Josse Kok pom: josse laat haar slapen. Dan heb je nergens van last van, hoef je ook niet te dichten. Lees hier toch liefde in van een slapeloze. Krachtig geschreven. Laatste regel derde strofe? Moet die zo? Aarzel of deze bijdrage niet buiten het thema valt. Een liefdesgedicht voor een gevaarlijke vrouw? Het kan, het bewijs is geleverd. Ze snurkt niet dit monster anders waren de woorden niet zo liefdevol geladen. Maar als je nu al wakker van haar ligt wat moet dat worden straks. Dat is geen waaghals/zerij dat is masochisme. Mignon: JOSSE KOK Je vriend beoordelen is liever iets wat ik alleen doe als het om andermans vriendjes gaat, maar vooruit. Ik krijg altijd een beetje een eng gevoel als mensen in je ogen staren en zeker als het mijlendiep gaat. En als ze uiteindelijk iets van zichzelf in je herkennen. Maar als vrouw weet ik maar al te goed welk gevaar van onsch wezensch hier beschreven wordt en dat maakt het ook wel weer origineel. Geen poezen, dat mag wel benadrukt worden. Het koffiekopje voor mij trilt cafeïne tekort is zeer waarschijnlijk of toch de woede die zich via kleine scheutjes espresso naar buiten druppelt. Als mannen een hart hadden dan zat het mijne tussen de koffieprut en de suikerklontjes in. Versgemalen bonen doen geen recht aan de pijn Dat zich als residu afzet aan de bodem. Op de tong heerst nog steeds een bittere nasmaak Ristretto dat de ballen grijpt en vasthoudt Tot er geen greintje medelijden overblijft Dit is Starbucks op vliegvelden, geveinsde persoonlijkheid. Hoe zij daar je koffie maakt met gespeelde liefde Je naam vraagt om nog eens te tonen dat ze je begeert Ook al weet je dat in je achterhoofd er gewoon een transactie is geweest. Jij liep binnen en dacht de wereld te vinden in haar handen. Zij stuurde je weg met een lege tall Latte. Gino van Weenen pom: ja wel een compleet gedicht met een prachtige wending. Zo schrijf je schiphol. Ben al verloren bij: ‘ Het koffiekopje voor mij trilt cafeïne tekort…’ en dan moet het gedicht nog beginnen. Ik zie een steeds driftiger schrijvende gino van weenen voor me in de vertrekhal. Het crematorium van de liefde. Mignon: GINO VAN WEENEN Laten we nogmaals de Starbucks uitmelken. Ik moet me een beetje door het begin een worstelen, om er vervolgens achter te komen dat ik dit een heel mooi gedicht vind. Misschien iets te veel koffieprut, maar inderdaad een uiterst gevaarlijke vrouw. Spuitelf ik bespeur iets onnatuurlijks in jou oestrogeen komt nooit alleen jij tuurt naar mijn zak alsof je er een plan mee smeedt ik vind het eng om in te gaan op iedere genitaal agendapunt je lonkt wat naar een zwetend lid en rooft het blut met rammelstokken eitjes tikken op de maat van zoute paringsdrift de hiaten in je tongval zijn vol overtuigingskracht de dans, een standaardprocedure maar een kind komt er niet van een kopje kroost druipt langs je wang Bernard Jacobsen pom: deze jacobszoon kan wel schrijven. De vrouw als spuitelf neergezet. En tikkende eibom beschrijft bernard naast zich. ‘Ze lult teveel’ mag ik het zo samenvatten. mignon: BERNARD JACOBSEN Hmm, interessant. Toen ik dit gisteravond las, dacht ik dat het om een pseudoniem van Josse Kok ging. Het metrum, de titel en het slot kwamen akelig dicht in de buurt. Maar laat ik me niet te veel beïnvloeden, want Bernard, ik kan het altijd mis hebben. Bernard doet het in ieder geval beter dan Josse deze week. Al is die eierstokpercussie inmiddels wel bekend, hoe je haar gezicht achterlaat maakt voor mij een hoop goed. Door de maag Koop het kookboek van een verwoestende vrouw het verlangen vernietigende recepten te bereiden zinnenprikkelend genot van een volbloed nigella die dartel voor en op haar aanrecht danst ze legt je op een hakblok zet het mes aan buik en borst beent je vakkundig uit fileert met fijnzinnige vingers de dunne huid snijdt een lapje van je meest vlezige onderdeel en bakt het aan beide kanten bruin voert het je dat het zacht door de slokdarm kruipt zich lillend naar binnen vreet de dikmakende gekmakende verrassing die ze beloofde tot in de maag het zuur optrekt zoals niet jij maar zij de scepter zwaait je zult het slikken tot de laatste hap Frans Terken 10112012 pom: hoe je zelf aan je zelf wordt opgevoerd – beeldend gebracht ook – ‘ .. snijdt een lapje van je’ . Waar uiteindelijk de vrouw toe in staat is en waarom vele vrouwen zo graag in de keuken staan en vlees snijden. Er gaat meer door een vrouwenhoofd dan je op het eerste gezicht vermoedt. Gelukkig hebben we frans terken die zich opoffert om het allemaal te kunnen beschrijven. In lijdzame onkreukbaarheid opgediend. Mignon: FRANS TERKEN Ik vind dat gezwaai met die scepter zo’n clichématig beeld, guttegut. Gelukkig snijd je nog ergens lapjes af. Dat jij weet wie die Nigella is, baart me zorgen. bottleneck haar hals rekt zich uit naar mijn nog twijfelende hand terwijl haar buik spreekt even nippen, een slok of meer, dan zwalkend leven als knop verwelken in de kelk wil je dat rozen verscherven en vruchten dragen bottel jezelf onder de tafel waar je schaterlachend voor me valt, als een roemer struikelend over eigen voet enno paulusma pom: enno houdt het heft in eigen hand. Geeft weinig kansen weg. Bij een thema gevaarlijke vrouw moeten er wel slachtoffers vallen enno. Nouja niks moet natuurlijk maar dat is wel zo leuk voor de site. Kijk zo breng je zo een gevaarlijke ploos toch nog aan haar gerief. Dat kunnen we hier niet hebben. Doorzeefd moet ze niet lichtgeraakt. (Grapje hoor.) Subtieler zag ik dit thema niet eerder beschreven. Paulusma is uit poëzie en minder uit kanon gesneden. Ik waarschuw tegen vrouwen op oorlogspad enno. Je kunt je verkijken. Mignon: ENNO PAULUSMA ROZEN VERSCHERVEN??? !#$%^&&**(^%#@! Ik herken de gevaarlijke vrouw niet zo goed, maar Roemer zien we beeldend struikelen. nog halverwege Het is niet te hopen voor hem dat zij – wanneer hij Haar ziel beroert onderweg van borst naar tenen – Uitbarst in luid gejubel dan wel Omver rolt in zijn kermisbed, dit samen met de Onheilstijding buiten, de kracht van de natuur en Zijn brandend kaarsje Kan voor meer noodlottige gevolgen zorgen dan Alleen die verschroeiende warmte die hij nu voelt En hoewel zijn Lid het laatste is dat klein wordt, zal hij zich nietig Voelen terwijl het schip naar de klippen stuwt en Haar wanden kapseizen Zo stellen wij ons dat voor: hij nog vastgebonden Aan de mast en gieren die hem verslinden terwijl Zij in de diepte verdwijnt Hoewel liever: hij geketend aan zijn herkenningspunt Terwijl zijn liefde zijn voeten kust, wenend en zijn Kleren alvast scheurt Alja Spaan pom: een goede uitsmijter laat mij dat gezegd hebben. De natuur is mooi maar dictatuur ik schreef het eerder. Spaan laat geen spaan heel van het liefdesbedje van die twee. En helemaal lekker komt hij niet aan zijn eind. Het tafereel werkt op mijn lachspieren. Ik word er vrolijk van. Mignon: ALJA SPAAN Dit is meer hoe elke vrouw zou moeten zijn, niet per se een gevaarlijke vrouw. Welke man wil nou geen vrouw waarvoor alvast kleren gescheurd worden. Ik zie ze wel liggen en moet erom gniffelen. streep eronder er liggen op ons bed twee katten ze hebben kleden, matten voor gezien verklaard jij ernaast, tot aan het vlees van haar ontdaan, je ogen haast te zwaar geschminkt, geraffineerder groener nog dan die van deze poezen ik zou dit alles willen strelen me laven aan de kwelzucht van je ziel maar je geslacht heeft al niets kattigs meer jako fennek pom: geraffineerde titel. Dat moet gezegd. Met de laatste regel heb ik – poetisch gezien moeite. Al is de klok dan wel rond. de punten voor de titel. mignon: JAKO FENNEK Alweer katjes, maar leuk toegepast. ‘Me laven aan de kwelzucht van je ziel’ vind ik alleen wel een erg zware regel voor dit toch ietwat luchtige gedicht. Kijk Pom, al dat goud dat er blinkt op je site is natuurlijk erg mooi. Maar soms maakt winnen of verliezen niets meer uit, dan moet een man staan, waar hij voor hij staat. Dan moet hij niet mee janken met al de wolven die er in de modderige Nederlandse bossen, weilanden, polders en wat voor plekken buiten Amsterdam dan ook, rondscharrelen. Bij deze over mijn gevaarlijke vrouw. Natuurlijk wel met een hartelijke groet. Ronald M.Offerman Amsterdam Ik ken die plekken van je waar ik niet zou moeten komen omdat pijn en woede op de loer liggen Onverschillig als je bent voor wat ik denk of voel Als een vrouw ben je beschimpt, vervloekt en soms geschonden, die de slappelingen opvreet of ze terug laat vluchten naar hun holen, waar ze huilend aan hun wonden likken Vanwaar ze schelden op je uiterlijk, je karakter en de zonde die er in je heerst Maar ik herschik dagelijks mijn hart en mijn gedachten, terwijl ik fluitend nieuwe dingen leer Ronald M.Offerman A.dam 11-11-2012 pom: zo horen en lezen we het graag van amsterdam ron. Een gedicht dat in 010 niet echt op prijs wordt gesteld. Het had iets vileiner gemogen – dat verdienen ze wel daar beneden. mignon: RONALD M. OFFERMAN Ik vind Amsterdam mooi neergezet als gevaarlijke vrouw. De geruchten dat ik Amsterdam een kutstad zou vinden, heeft Pom ontzettend aangedikt. Want als ik dit lees zou ik bijna willen dat ik ook zo’n vrouw bewoonde. |
 in de herhaling – deze week die van 11-11- 2012 – winnaars VON SOLO &GINO VAN WEENEN – jurering door – ‘ik ben ook maar een fotoshopmokkel’ Mignon Nusteling){kind=link}