met de eilanddichter van texel heb ik ook nog een appeltje te schillen
gisteren heb ik mijn verontwaardiging al bekend gemaakt over de kunstvorm die wij in het gewone spraakgebruik FOTO noemen. ‘foto’s, het zijn mooie dingen maar het manco aan deze kunstvorm is in essentie dat je niets te weten komt over wat niet te zien is op de foto – de volgtijdelijkheid der dingen is volkomen zoek op een foto – zo ook weer op deze foto!!! ik nam u gisteren mee naar een gebeuren in de prachtstad ALKMAAR. de foto liet net niet zien hoe de dichter gonggrijp met zijn breed uitgemeten bierglas mijn lieftallig en lieftalig wijnglas verpulverde, verwoestte, versplinterde onder het mom van een gezellig klinken op een zorgeloze toekomst. op de vandaag getoonde foto zien we de texelaar roop – ook wel bekend onder de naam eilanddichter van texel – in een min of meer arrogante en in zekere zin toch ook agressieve houding tegenover een lieve oude man staan. een charmante aowee-er die wordt bedolven onder een stortvloed van woorden van een jonge man in de kracht van zijn leven.
foto’s geven ook geen geluid, kennen geen geluidsdragers. u ziet dat Roop voor mij op de tafel met een enorme knal het geleegde bierglas van GONGGRIJP heeft geplaatst. u ziet ook hoe de zittende sympathieke pensioengerechtigde met een verschrikt gezicht aan het explosiegevaar tracht te ontkomen. eilanddichter wenste wat zeg ik wenste eiste van mij een verantwoording voor het alkmaargebeuren. de belediging aan het adres van het heilige bierglas – ook al was het bierglas van die gonggrijp – was op texel niet in goede gerstaarde gevallen. en of ik maar even mijn gemeende en oprechte excuses wilde aanbieden aan het door gonggrijp met SANDD verstuurde bierglas.
de dreigende blikken van eilanddichter naast alle texelaars – niet op de foto te zien – maar wel in het café aanwezig en gewapend met hooivorken en gerstekorrels legden op de zo sympathieke webmaster van een landelijk goed bezochte poëziesite een – ik mag wel zeggen onaangename druk. om het leven te redden heb ik excuses aangeboden aan de lokale bevolking waaronder ook aan de dreigende tronie van eilanddichter: ik heb mogelijk ’te snel en te stevig’ bericht over die gonggrijp die op zijn beurt ’te snel en te stevig’ mijn wijnglas versplinterde. met die woorden wist ik te ontkomen. kijken wat deze column weer oproept.
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
