VON SOLO: “Als een man opgewonden raakt en het bloed van zijn hersens naar zijn pik getrokken wordt, dan…”

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO: “Als een man opgewonden raakt en het bloed van zijn hersens naar zijn pik getrokken wordt, dan…”


Deel 372. Kwakkie
 
‘Ik ben Kwakkie, dat kleine witte dril
Kom uit de ballen, of piemel, zo je wil’
(vrij naar ‘Schnappi, das kleine Krokodil’)
 
Je ziet het voor je. Op een grootscherm plasma televisie. Opgepompte schouders en borstspieren. Een sixpack en een sexpik. Aan het uiteinde daarvan houdt een slanke vrouw zich vast. Ze neemt op haar knieën een houding aan, waarbij haar ronde billen mooi naar achter steken. Ze trekt haar schouders naar achter, hetgeen haar opgevulde borsten nog groter doet aanzien. Beiden zijn zongebruind en lekker subtiel ingesmeerd met olie. Zij sabbelt wat aan zijn pik. Dat doet ze opzichtig en vol verve. Visueel erg aantrekkelijk allemaal. De man zet haar spel kracht bij door het hoofd vast te pakken en ruw op en neer te duwen. De camera zoomt uit en de man draait de vrouw om en penetreert haar van achteren. De camera zoomt in op het in een uitgaan van de piemel in de grot der genot. Intussen maakt de vrouw onmatig veel kreunend geluid. De man maakt ook geluiden alsof hij gepijnigd wordt. De begeleidende muziek doet vermoeden dat er zich een glorieus schouwspel staat af te spelen. Op dat moment zien we de groot uitgelichte piemel weer in beeld, waar de vrouw met twee handen pompende bewegingen mee maakt, tot de man gromt en zijn zaad op haar gezicht belandt. Daarbij maakt zij kirrende geluiden en complimenteert de man dat hij zo’n lekkere, grote, hete tampeloeres heeft.
 
Het kan nu zijn dat er op dat moment sperma over je hand loopt en druppels kwak op je buik of shirt liggen. Terwijl je onderuit in de bank ligt met je lul nog in je rechterhand en de afstandsbediening in je linker. De achttien centimeter begint al snel te verschrompelen tot een stuk minder en het sperma koelt snel af tot kamertemperatuur. En daar lig je dan. Je een beetje verdwaasd af te vragen wat er gebeurd is.
 
Als een man opgewonden raakt en het bloed van zijn hersens naar zijn pik getrokken wordt, dan kan het lijken of ineens het centrum van de wereld verandert in dat stukje zwellichaam onder aan zijn buik. Dat dat ineens groteske proporties aanneemt. Het is geen anatomisch penis meer, het is een knoert, een paal, een kanon, een genotsknots en ga zo maar even door. Daarmee kun je rammen, palen, deep throaten, uitwonen, suf neuken, noem maar op.
Ineens is het lege opblaasbootje verandert in een pantserkruiser, die de woeste baren breekt en zijn kanonnen leeg vuurt op de weerloze forten aan wal. Heroïsch, monumentaal, episch bijna. Met als gevolg een kwakkie uit het zakkie. Een vingerhoedje stijfsel. Voorafgegaan door een hoop gedoe. Of misschien niet meer dan vijf minuutjes onhandig gekronkel.
 
Mannen houden zichzelf graag voor de gek. Daarom geven ze alles wat met ejaculeren en hun piemel te maken heeft een heroïsche, disproportionele benaming en masturberen ze ook zo veel. Mannen maken zichzelf een hoop wijs. Daarom denken ze ook dat dat aanhangsel tussen hun benen een godsgeschenk voor vrouwen is. De machtige maarschalksstaf die veldslagen wint op de slagvelden der intimiteit.
Maar welbeschouwd, het kwakkie, waar heb je het over? Leuk voor drie seconden. Dan houdt je nog drieëntwintig uur, negenvijftig minuten en zevenenvijftig seconden over.
Diep in zijn hart weet de man ook wel dat het allemaal niet zoveel voorstelt, maar dat aan zichzelf en de wereld toegeven….


VON SOLO
DICHTER, PERFORMER, COLUMNIST EN CINEAST
www.vonsolo.nl

Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 
En volg VON SOLO ook op Facebook, Twitter en LinkedIn!!!

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter