Antony Oomen – zijn nachtwandeling door Amsterdam: ‘Luister: daar speelt iemand piano ‘An die ferne Geliebte’ – Zo onoverbrugbaar onze afstand – Ach lieve wat was je ver…
Ik heb een wandeling gemaakt Ik ben gaan lopen in de nacht Me verlustigend met volle teugen Aan andermans nachtrust
’t Was stil in Amsterdam De stad lag wagenwijd open Uren te gaan langs grachten Door straten en stegen over pleinen Niemand kwam ik er tegen
Een enkele klank dwarrelde uit de huizen Het water van de gracht leek gerezen De hemel boven mij een stuk gezakt De straten schenen mij uitgestrekter toe Nauwer daarentegen de stegen
Niets was meer wat het was Of hoe het ons had toegeschenen Toen alles nog normaal leek Alles wat wij toen normaal vonden
Stap voor stap klonken ritmisch op mijn pad Slepend zwoegend voeten en longen Zuchtend adem halend voor de hele stad Mijmerde ik op de maat mijner schreden Wat als er geen grenzen waren Tussen landen tussen mensen of steden Dat je gewoon overal naar binnen kon Binnen of buiten waar alom wordt gezongen
Kom ik wandelend door de nachtelijke stad Ook in dromen voor vroeg ik me af Iemand die mij in zijn diepe slaap In het voorbijgaan herkent Iemand die snurkend mijn naam kreunt
Wat als ik brutaal eens aanbelde Gewoon een koetjes en kalfjes praatje maken Aan de eerste de beste deur aankloppen Waar ik nog licht zie of geluid hoor Een enkeling blijft altijd als laatste op Iemand bijvoorbeeld die rookt in ‘t holst van de nacht
Hallo ik kom vragen hoe het met je gaat Ken je me nog hou je het nog een beetje uit? In alle ernst hoe gek het ook klinkt ik voel je
Luister: daar speelt iemand piano ‘An die ferne Geliebte’ Zo onoverbrugbaar onze afstand Ach lieve wat was je ver Zeker ik herinner me je nog van vroeger
Jongeling in ’t open raam aan de overkant Binnen in het benedenhuis het licht gedoofd Een techno-bas klinkt zacht naar de straat Ontdaan staart hij mistroostig in de nacht
Ik heb hem wel willen benaderen maar Wil niemand ontrieven met mijn troost Durf eigenlijk ook nooit goed te kijken ‘k Zoek geen ontmoeting of ontroering
Ik hunker niet jouw stille verdriet Legt zulke broze bekoring bloot En bovendien je ziet mij toch niet Verdwaalde zwijgend in de nacht
Ik moet nu dringend voort
Antony Oomen 04.V/2020 Amsterdam
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
