Het dagelijkse rondje met de hond is altijd een standaard terugkerend gebeuren van de dag.
Meestal op een tijdstip dat half Krimpen zich nog omdraait, of een rot klap op die wekker geeft om zuchtend in beweging te komen omdat het werk roept.
De laatste dagen loop ik wat later. Corona laat het leven in huize Koenderman wat langzamer lopen en dat bevalt wel.
Als je later loopt zie je ook meer, zo ook de uitersten van één geloof.
Tijdens de wandeling komt er een degelijke oudere dame me tegemoet lopen. Een groet kan er net af, want als je in lange broek loopt bewandel je duidelijk niet dezelfde weg naar de Heere. De poezelige hondjes in fel roze brengen kleur aan het degelijke zwart en de strakke grijze knot.
Ik kan toch even niet de vraag in mijn hoofd bedwingen hoe deze vrouw tegen de dochter van de Dominee aan kijkt, ook altijd in degelijk zwart. Zwart leer wel te verstaan met een rok(je) ver boven kniehoogte, zwarte naadkousen in hoge zwarte stiletto’s en de donkere zwarte lange haren in een strakke staart. Haar herdershond kort aan de riem.
Het verschil tussen dominee en domina lijkt soms niet zo groot in een dorp waar de man die ooit op zijn negentiende het geloof vaarwel zei, om manager te worden van een amateurrockband en te gaan dealen in drugs, de oud gereformeerde kerk stevig in de hand heeft en met zijn leer om het hoofd zwaait.
Ziek zijn doet je ook nadenken over geloof, zeker als je in de natuur geniet van alles wat er op je pad komt, of dat nu de wandelaars met hun honden zijn, of het groen van de bomen en alles wat er in leeft. Daarnaast wil je alles eruit halen wat er in zit, de stille rust en die spanning, soms tergend, soms geil, maar vooral het gevoel dat je leeft!
Mixed up feelings
Tweeledig, als de non en de hoer. Beiden vol overgave. Twee zijden van dezelfde munt. Daartussen de liefde, aandacht meditatieve stilte en… het stille genot.
Yvonne Koenderman
pomgedichten punt nl is vanaf vorige week op de vrijdag een beetje Yvonne Koenderman-dag. ik heb Yvonne uitgenodigd om de vrijdag voor haar rekening te nemen, en… ze doet het!
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
