Geprobeerd alle QR-codes op de wereld te scannen Ongeërgerd stond je daar de laatste dagen te tellen Op het perron “Het komt goed” zei je Alle zorgen die ik had bedacht gleden als schijnende vloei van me af Het is dag 107 nu En alle kleuren die te zien zijn gloeien Ik weet niet of het jouw gedachtekracht is, maar ook de vliegen blijven weg van het fruit Ik koop geen bordjes meer met ’Dit is een gezellig huis,’ want het zonlicht laat mijn geluk groeien Op het balkon drink ik altijd jouw eerste koffie Want dat loslaten voelt te vroeg Soms denk ik ik bof niet, maar je zei dat kwetsbaarheid een luxe product was
En dat zag ik gister toen ik Max’ zijn eerste geest verjoeg Hij wordt morgen zes en hangt zelf de slingers op Hij heeft een hart zo reikend als de wortels van een boom En beweert nu al dat taal leuker dan rekenen is Stickers van de juf vindt hij speciaal en voor zijn verjaardag wil hij en sok en een sandaal Je zou hem moeten zien Als hij tikkertje speelt zoals wij tussen de verhalen Als ik een brief kon sturen met zijn uitgeblazen kaarsjes zou ik je terughalen
Maar kijk Dat is tot spijt een realiteit bedacht om nooit mee te kunnen maken Maar goed Jij hoefde ook niet te zeggen dat vroeger alles beter was Toch doet hij me al zoveel aan jou denken Alsof kwasten in verf humor aan elkaar schenken En je je gedachten in hem verankerd hebt om ons nooit kwijt te raken Dat maakt het moeilijk Je zei dat ik de tijd twee minuten tijd moest geven wanneer ik me zo voelde Dat dan ik moet zuchten Want net als vruchten worden alle huizen eens van buiten oud Dat is nou eenmaal zo Je lachte Om enige confrontatie om te bouwen en riep dat een dambord zonder zwart of wit ook niet fout is
Maar weet je Ik zou van die daken willen schreeuwen dat jij als een ademend geheim verdwenen bent Maar gister probeerde ik jouw klank nog te vinden in een krantenprent En nu wil ik terug Naar het gevoel van met jou tikkertje spelen Naar de dank voor verhalen en grappen in verschillende talen Maar het is dag 107 nu En ik lig al dagen in jouw landschap naast mijn fiets De wolken komen samen Maar als bladeren vallen hoor ik nog altijd niets Als een uitgemergelde origami dat schijn gelooft lig ik daar in de kou Getreurd als een gefaald examen En is deze enkele brief van klein geluk voor jou
Suzanne Krijger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
