Suzanne Krijger Spoken Word: ‘Wij zullen opnieuw daar staan in een oneindige landkaart aan liefde – En het moet zo zijn – Zoals vroeger de kindertekening aan de muur onze liefde al beschreef…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Suzanne Krijger Spoken Word: ‘Wij zullen opnieuw daar staan in een oneindige landkaart aan liefde – En het moet zo zijn – Zoals vroeger de kindertekening aan de muur onze liefde al beschreef…’

Wij zullen opnieuw daar staan in een oneindige landkaart aan liefde
En dan is de brandstof van een enkele kus genoeg voor ons oneindige bestaan
Want mensen haken als pijl en boog in elkaar


Ieders fantasie bedriegt


Als ik je iets zou moeten zeggen
Was het een letter loos geluid
Soms verlaat iets het hart met zo’n haast dat het de woorden overslaat
Ik weet niet waarom ik hier ben terwijl jij daar zit maar
Ik zwerf door het zolderstof van mijn vingers op een kaart waarvan de helft verwaterd is
Ik mis je
Maar je moest gaan, ik weet het
Ik heb de ketting van jouw adem nog een tijdje gedragen
Maar wanneer de vrieskoud kwam ben ik de tastbaarheid kwijtgeraakt en nu lig ik nog hier
Starend in een wijnfles bedekt met krantenprenten
Maar er is ook iets nieuws vandaag
Luister
Toen ik uit bed kwam heb een dekentje op mijn hart gelegd, een pen gepakt
En gezegd
“Het vervelende juist delen door liefdesbrieven te schrijven”
Dus bij deze
Dit is mijn eerste


Je zei dat slechte dingen weglachen niet per se verkeerd is
En je de strepen door droevige dagen als vlaggenlijnen moest zien die als een parade door de stad manoeuvreerde
Dat heb ik gedaan en vandaag en ik wil die fantasie met je delen
Dan weet je hoe het met me is aangezien je me dat zelf nog nooit heb gevraagd

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is suzanne-krijger.jpg
Op de top van een pinata kon ik de hele stad zien
Voelend dat de dag pas net begonnen was en ik de stad met mijn dans kon ontwaken
Het werd een eeuwig durend spel tussen geluid en beweging
Die ik als pepernoten van de daken strooide
Iedereen omarmde zichzelf in een zee van meerstemmig mee tikkende knokkels
Ik heb ze stuk voor stuk verzegeld met een deel van ons en zei 
“Deze dag, kan echt niet meer stuk”
Daarna, verborg ik stukjes van mijn oren onder de grond
Om jouw snoep uit de pinata weer even te proeven
Het was zout genoeg als mijn lievelingsdrop en alle dissonante muziek verdween 
Toen ik tegenover je stond en de voetstappen van de parade als trouwmuziek langs ons liep
Want ja
Zo zag ik het voor me
Ik hoop dat je dat niet erg vind, dat ik dit nu onverwachts vertel
Ook al ben jij al over me heen, vraag ik me soms toch af hoe het met je gaat
Als je daar elke morgen in mijn verbeelding staat
Wil ik je aanspreken
Dat jij me dan herkent en gelijk zegt dat je me ook gemist hebt
Dat je thuis de open haard al hebt aangezet hebt en mij meeneemt naar je huisje
En dat we daar dan
Elke deuk in je laminaat opnieuw verkennen
Dat ik kauwgom kauwend aanhoor hoe je nooit naar iemand anders bent gegaan
En daarna
Knikkeren
Met de bloedcellen in jouw aders
Met het dekentje van mijn hart jouw smacht naar anderen verwikkelen
Zodat je bij me blijft
Jij zou de lichten dimmen en ik mee tikken mee met de tijd
Onze horloges gelijk terwijl ik over je ruggengraat loop die bij de tunnel van onze toekomst uitkomt
Ook als je dat niet wil
Maak ik een film van je
Met een trouwring als budget
Dan nodigen we iedereen uit van mijn werk en jouw werk
En dan gaan we dat doen in de kapel vlak bij het bos waar we altijd de hond uitlieten
Dan kies jij een jurk van de lakens van vroeger
En roer ik onze herinneringen door de soep van het voorgerecht
En dan
Als de vraag gesteld wordt zal jij ja zeggen en ik zal ja zeggen
En dan zal iedereen klappen
Wij zullen opnieuw daar staan in een oneindige landkaart aan liefde
En dan is de brandstof van een enkele kus genoeg voor ons oneindige bestaan
Want mensen haken als pijl en boog in elkaar
En het moet zo zijn
Zoals vroeger de kindertekening aan de muur onze liefde al beschreef


Maar je hebt onze lijnen aan de vissen gegeven
En een deel van mijn schilderij daarbij
Je had een stempel van eeuwige roem op die keuze gezet
En je ging gelijk
Hier ben ik dan
Elke dag
Alleen nog denken aan die pinata van toen en jij die danst in de kamer
Dus als ik je iets moest zeggen
Was dat een letter loos geluid
Voor jou verliet iets het hart met zo’n haast dat het de woorden oversloeg
Ik weet niet waarom ik wel en jij niet de last van ons bestaan moet dragen
Maar als ik je nog een ding mocht vragen
Morgen, als ik je weer op die hoek zie staan
Wil je me dan aankijken en zeggen dat het goedkomt?

Tot morgen


Suzanne Krijger

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter