nieuwe onthullingen in haags liefdesdrama in de haagse kunstwereld: over een keukendeur met gewapend glas, over keldertrappen over duwen en vallen – deel 2

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op nieuwe onthullingen in haags liefdesdrama in de haagse kunstwereld: over een keukendeur met gewapend glas, over keldertrappen over duwen en vallen – deel 2

Martin Sjardijn hangt inmiddels alle vuile was aan de haagse kunstlijn. we moeten lezen over ‘snailmail’- wat is in godsnaam snailmail? we moeten lezen over een keukendeur met gewapend glas, over keldertrappen over duwen en vallen – kortom toestanden in de haagse kunstwereld lieve lezer – dat het allemaal zo ver moest komen. Martin Sjardijn schrijft:

“Anne Borsboom en ik zijn bekende mensen in de Haagse kunstwereld. Verstoppen heeft geen zin. Iedereen wist van onze liefdevolle relatie die in valsheid eindigde. Nu zoiets gepubliceerd wordt hoef ik niets te verhullen, dat ligt ook niet in mijn aard. Inderdaad anne woodward voorgesteld aan Pulchri en de Haagse Kunstkring mij te royeren, vanwege “plagiaat en stalking”. Plagiaat is een onterechte beschuldiging, immers waarom zou ik? Ik heb genoeg creativiteit voor eigen werk. Mijn naarstige pogingen om wat duidelijkheid te verkrijgen in gesprek met Anne over een plotselinge breuk in onze relatie van meer dan 7 jaar is waar, ik heb haar steeds e-mails gestuurd en wel gezegd dat ze die gemakkelijk zou kunnen blokkeren als ze dat wilde. Verder heb ik wat snailmail gestuurd. In twee jaar tijd een boek voor haar verjaardag, een brief en een paar briefkaarten, met niets dan aardige droefenis over ons gebeuren.. Ja als je fout wilt en vals kan je dat stalken noemen. Slechts een verdrietig gebeuren is een feit. Anne Borsboom heb ik nooit beschuldigd van iets. De paar machteloze gewelddadigheden vergaf ik haar onmiddellijk. Haar onmacht in een gesprek, waarbij ze me door het gewapend glas van haar keukendeur duwde is een feit. Ik repareerde de ruiten de volgende dag. Een bijna dodelijke val die ik maakte in een keldertrap nadat Anne dreigend op me afliep, vergaf ik haar ook. Wonderlijk mankeerde ik weinig. De merkwaardige uitbarstingen begreep ik niet. Vandaar steeds pogingen om van haar te horen wat de oorzaak was van die radicale houding na meer dan 7 jaar. Dat Anne zich op deze wijze opstelt is ook onbegrijpelijk voor mij en ik kan niet anders bedenken dat ze hiertoe is aangespoord door anderen. Haar karakter ken ik niet op deze wijze. Anne heeft me gestimuleerd tot schrijven en dichten. Alle werk staat openbaar op onder meer Facebook en LinkedIn. Als er een aanwijzing is van plagiaat, zou ik dat graag vernemen. Nu er echt een valsheid tevoorschijn komt zal ik niet schromen om een en ander ook in openheid te publiceren, fictie of werkelijkheid, was het thema in de gesprekken tussen Anne Borsboom en mij. Alleen Anne weet wat er fictie is, verder niemand. Zo was en is het ook in haar romans. Persoonlijk geef ik er de voorkeur aan om zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid van de geest te blijven via de letters en de taal. Immers alle tal is al fictie Is een dergelijke openbare aanklacht een fatsoenlijke mentaliteit, zeker als het gaat over dit soort droevige zaken na een zeer liefdevolle relatie, die Anne en ik genoten en door materiële omstandigheden moest worden verbroken?”

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter