Suzanne Krijger: ‘In de kinderwagen zag ik je dochter als een ansjovis in zoet water liggen – Je zei met lachend ongemak dat ze een beetje te groot is…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Suzanne Krijger: ‘In de kinderwagen zag ik je dochter als een ansjovis in zoet water liggen – Je zei met lachend ongemak dat ze een beetje te groot is…’

In de kinderwagen zag ik je dochter als een ansjovis in zoet water liggen
Je zei met lachend ongemak dat ze een beetje te groot is

“Ze groeien als kool”


In de kinderwagen zag ik je dochter als een ansjovis in zoet water liggen
Je zei met lachend ongemak dat ze een beetje te groot is
Ik had het zo nog niet bekeken
Ze keek als een baby nog zo klein terwijl jij haar al als opgegroeid ziet
Ik had haar maanden niet gezien, maar zag nog altijd dezelfde lach
Enkel wat grotere botten en het jasje die wat strakker zat
Het was jullie dingetje geworden
Vandaar die lachende blik en dat knikje naar de grond waar de weg de losse lijnen langzaam aan elkaar verbindt
Zij die vooruit geduwd wilde worden. Ook al kon ze dat prima zelf
Zij die voor de deur stond met haar schoentjes zelf gestrikt
Maar als kleintje in de wagen wilde liggen met de kin op de borst en een afwachtende blik
Door het bos wilde ze lopen
En terwijl ze eigenlijk al wist hoe dat eruit zag, deed ze alsof alles nieuw was en de losse lijntjes nog als veters aan elkaar moest strikken
Ze herkende me nog, want ze groeide uit haar babyvorm en zat zo rechtop
Binnen enkele seconden haar gezicht gegroeid vervormt naar meer emotie
En zei “Hallo”
Ik zwaaide terug, en haalde mijn hand, die ik de hele weg in mijn zak had gestopt, omhoog
Ik zou ook wel in zo’n wagentje willen liggen. Met een zonneklep die ik inzet wanneer ik wil
Dat ik dan weer lach om elk geschreeuw en schreeuw als ik iets niet wil
Onderuitgezakt in een bedje van ondersteuning waarvoor nu nog enkel mijn hand in mijn zak rust
Wandelend met mijn moeder erachter, soms ongemakkelijk lachend wanneer ze weet dat ik eigenlijk zelf zou moeten lopen
Maar ik kan de hand er zo op leggen
Want wanneer begroeting niet meer aan hun mimiek is te zien, en ze gewoon kunnen zeggen
Dat de omgeving het bewustzijn waard wordt om contact mee te kunnen maken
Kunnen ze het ritme van de voetstappen van hun vader horen
Doet hun de stralende blik de zonneklep openen
En beginnen ze toch langzaam zichzelf vooruit te duwen


Suzanne Krijger

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter