Op kantoor staat de radio aan. Radio 10 Gold. Hij lijkt altijd wel aan te staan. Niemand zet hem ooit uit. De laatste die de deur uit gaat denkt altijd, dat er nog iemand blijft, die het apparaat wel uit zal zetten. Het is rustig op de afdeling en de weinige aanwezigen werken en zwijgen. Ineens verzucht een jonge collega: ‘Wat een vreselijk nummer.’ Ik kijk op van mijn scherm en moet lachen. ‘Dat is grappig, dat je dat zegt. Het zal het leeftijdsverschil wel zijn. Ik heb heel dierbare herinneringen bij het album waar dit liedje op staat.’
Alsof ze een zondige overtreding begaan heeft, kijkt de jonge twintiger in mijn richting. Ze ziet een kalende man met lang haar die hard richting de vijftig gaat. Wat zou ze denken? Ik snij haar gedachten de pas af, want ik zit daar als een schone onervaren jongeling van tweeëntwintig jaar met een nog volle bos lang haar en geen grammetje lichaamsvet. Een onbeschreven blad. Ik vertel van mijn eerste bezoek aan mijn eerste Duitse vriendinnetje. Hoe ik een touw en handschoenen heb meegenomen, omdat ik niet weet of ik bij haar zou mogen slapen, omdat ze begeleid op kamers woont. En ik misschien in de nacht als een koene ridder door haar raam binnen zal moeten klimmen. Ze vraagt of ik het touw ook gebruikt heb? Ik zeg: ‘Ja, maar enkel voor kinky bondage spelletjes. Klimmen was niet nodig, want de begeleiding van de kamerbewoonsters kwam slechts twee keer per week een uurtje polshoogte nemen. En dat was niet op vrijdagavond.’
Verder in gedachten verzinkend, zie op de salontafel de CD van de Crash Test Dummies nog liggen, daar in Aken. Op die avond vol belofte. Hoe de volgende dag bij het ontbijt met een nek vol zuigvlekken de muziek speelt. ‘Afternoons and coffeespoons’. Op dat moment klinkt het gewoon als een schattig liedje na een wilde nacht vol liefdevolle vervulling. Het liedje gaat eigenlijk over een bejaarde man als je naar de tekst luistert. Maar dat is dan een onvoorstelbaar onderwerp. Het geeft je op dat moment enkel het romantische gevoel dat dat een ander leven is. Je kunt je wat dat betreft nog decennia voor de gek houden. Mijn geest zweeft intussen weer naar kantoor en langzaam verander ik terug. Mijn collega wil beloven toch eens muziek van de Crash Test Dummies te gaan luisteren. Waarschijnlijk uit misplaatst schuldgevoel. Dat raad ik haar ten zeerste af.
Niet omdat het heel slecht is, maar omdat het zinloos is. En omdat ze gelijk heeft. Dat nummer ‘Mmm Mmm Mmm Mmm’ is eigenlijk ook wel klote, als je het nu zo hoort.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
