VON SOLO terug in de tijd met ‘Troublegum’ van de Ierse band Therapy – een wolk van wiet en halve literblikken Schultenbrau – Dromen dat we deden.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO terug in de tijd met ‘Troublegum’ van de Ierse band Therapy – een wolk van wiet en halve literblikken Schultenbrau – Dromen dat we deden.


Het is woensdagavond zeven uur. Ik zit achter een bureau op een leeg kantoor. Uit mijn draagbare bluetooth speaker knalt het album ‘Troublegum’ van de Ierse band Therapy uit negentienvierennegentig. Mijn voeten stampen heftig de bassdrum mee en telkens gaat de speaker een tandje harder. In gedachten ben ik weer in Utrecht in de Bunker. Onze eigen Führerbunker, van waaruit we plannen maakten om de wereld te veroveren. De Bunker was een complex van de studentenhuisvesting aan de Van Lieflandlaan in Utrecht, waar een vriend van me een kamer in een unit van tien huurde. Ik logeerde daar periodes lang permanent. Hij had een eindeloze collectie harde rockmuziek. Die draaiden we dan ook hard, terwijl we ons verloren in een wolk van wiet en halve literblikken Schultenbrau. Dromen dat we deden. Dat als we de stad in zouden gaan er van alles zou gebeuren. De grootste dingen, die we op dat moment nog niet eens konden inschatten. Meestal eindigden die avonden de volgende ochtend met de vraag wie de eerste joint zou draaien.
 
Terug op kantoor zet ik muziek weer een tandje harder. Mijn lichaam vibreert mee. De muziek is voelbaar door mijn hele wezen. Man, als we toch eens terug konden naar die tijd. Ja, dan zouden we wel. En ineens krijg ik het gevoel naar buiten te willen. En een flinke pint te halen bij de avondwinkel en de trein te pakken naar de Bunker om in te drinken en dan vol aan los te gaan. Dat gevoel verdiept zich en ik verval in melancholie. De muziek gaat een tandje zachter. Het raam, dat uitkijkt op de parkeerplaats weerspiegelt mijn zevenveertigjarig, kalend hoofd en een gezicht vol rimpels. Ik heb alles dat ik me wensen kan. In plaats van Schultenbrau drink ik nu Tyskie of chique Duitse halve liters in glas van de speciaalbierwinkel. Wiet hoeft niet meer. Liefde kom ik niet tekort. Er is genoeg om te geven en delen. En toch blijft het kriebelen. Altijd de drang naar dat ongerepte land dat op verovering wacht. Lebensraum.
 
De muziek gaat toch weer een tandje harder. Het lijkt op een verlangen naar toen, maar dat is het niet. Het is een verlangen te doen wat toen niet lukte in dat tijdsgewricht met de wapenen van nu. Ik gooi de computer uit en begeef me naar buiten en neem me voor niet te weten wat ik ga doen, behalve dat ik bij de avondwinkel een halve liter ga halen. Dat voorrecht gun ik mezelf. Het spiegelbeeld knipoogt bij de draaideur ineens terug. De wereld hebben we dan wel niet veroverd nog, maar het is nog geen afscheid van de wapenen.
 
Of is het niet meer dan het verschuiven van legers die er al niet meer zijn…
 
(draai hierbij gerust ‘Going nowhere’ van Therapy)
https://youtu.be/5z5HJRC9F_0


VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
 Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter