Yvonne Koenderman: hij herinnert me aan een tijd dat niet alles vanzelfsprekend was, de relatie na een moeilijke tijd ruimte kreeg voor vrijheden die niet binnen elke relatie geaccepteerd zouden worden, maar hier daardoor uiteindelijk sterker werd dan ooit…

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op Yvonne Koenderman: hij herinnert me aan een tijd dat niet alles vanzelfsprekend was, de relatie na een moeilijke tijd ruimte kreeg voor vrijheden die niet binnen elke relatie geaccepteerd zouden worden, maar hier daardoor uiteindelijk sterker werd dan ooit…
21is hij al weer
(las ik net op FB)
De muis op de muur
is al lang weg
babykamer werd  tienerkamer en momenteel woont hij uithuizig in Amsterdam,
maar herinnering blijft aan
warme juli dagen, verf, kwasten en mixed feelings
van een muis met een staartje en
en een zevende heerlijkheid waar fantasieën werkelijkheid werden.
Fout kan heel lekker zijn
en ondanks dat overheerst er een
mooie vriendschap zonder enig
verwijt.
Al schilderend wist ik dat
ook ongehoorde dingen soms
goed hun weg vinden…
zelfs in het donker.

Ik wist eigenlijk niet wat te schrijven, tot ik vandaag bij een goede vriendin van me op FB de foto van de grijze muis tegen kwam turend in het donker. Een muis met een staartje, want hij herinnert me aan een tijd dat niet alles vanzelfsprekend was, de relatie na een moeilijke tijd ruimte kreeg voor vrijheden die niet binnen elke relatie geaccepteerd zouden worden, maar hier daardoor uiteindelijk sterker werd dan ooit. Er was nog geen tinder, second love of noem maar op. Er was de bellijn van
 Menno Büch waar je een advertentie op achter kon laten  en als je dan terugbelde een telefoongeluidje hoorde en te horen kreeg hoeveel reacties je had. De meeste vielen al snel af…saai, een pot nat, direct sex gericht noem maar op, maar een enkele raakte de gevoelige snaar. Uit dit belgebeuren zijn vriendschappen voor het leven ontstaan, ook met huidige partners. Een van de bellers was G, we hadden een klik, konden praten over van alles en toen manlief terug was van 4 weken bezoek aan zijn vriendin in Australië ging ik een weekje naar de Zevende Heerlijkheid in Slenaken. Op station Maastricht zou ik opgehaald worden door G. Er was nog geen W app, ik had een Nokia waarmee je kon bellen en smssen en het meest moderne was een gif plaatje van Iejoor  wat in zijn eenvoud in mijn kleine beeldschermen stond. Een foto was dus nog nooit verstuurd, maar gek genoeg herkende we elkaar gelijk. Het was niet ongemakkelijk, maar eerder erg vertrouwd. De week was onvergetelijk en er werden, leuke maar ook foute plannen gemaakt om een babykamer te komen beschilderen, iets wat normaal gesproken ingedruist zou hebben tegen alles waar ik voor stond, maar de plannen gingen door en tijdens een Limburgs weekendje met man en kinders werd er een bezoekje gebracht aan huize G en G, wat enorm leuk was en ook een beetje ongemakkelijk omdat de vrouw des huizes duidelijk liet merken toen G in de tuin was met de kinderen, dat ze door had dat er meer speelde als een muurschildering. Toch was ook daar die klik…onverklaarbaar maar een ontzettend leuk, lief mens. Het werden uiteindelijk 2 warme dagen schilderen op een muur vol oneffenheden die gladgestreken moesten worden…symbolischer kon bijna niet.
Het eindresultaat…een enorme lieve vriendin erbij en pijnlijk zoete herinneringen die hier thuis gewoon bespreekbaar zijn, misschien wel het mooiste van alles.

Yvonne Koenderman

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter