een wake up call door VON SOLO: ‘Het is massamoord op het verleden. Sinterklaas is kapot gemaakt. Michiel de Ruyter is een ordinaire slavenhandelaar geworden. En nou is ook James Bond nog vermoord…’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op een wake up call door VON SOLO: ‘Het is massamoord op het verleden. Sinterklaas is kapot gemaakt. Michiel de Ruyter is een ordinaire slavenhandelaar geworden. En nou is ook James Bond nog vermoord…’

Afgelopen zaterdag zat ik met mijn gezin in de bioscoop te kijken naar meest recente James Bond film ‘No time to die’. Aan het einde van de film ging James Bond dood. Ik was geschokt. Normaal ga je na een Bond-film in jubelstemming de zaal uit. Nu murmelde ik enkel dat ik ‘Skyfall’ een betere film vond en wilde snel naar huis. Daar dronk ik uit ellende nog een glas whiskey en probeerde te verwerken wat ik zojuist gezien had.
 
Er zaten gave stukken in, maar ook veel, snel Hollywood-geweld. En het einde kwam onverwacht snel en dramatisch. Waar James normaliter op het nippertje de dood ontsnapt, gaf hij het nu ineens op. Voor de liefde nog wel. Hij was besmet met een virus, dat dodelijk zou zijn voor zijn geliefde en ineens opgedoken dochtertje. Gewoonlijk zou James eerst voor zichzelf kiezen en een onorthodoxe oplossing vinden. Nu koos hij er voor zich te laten bombarderen tot de dood erop volgde. Mijn gezin was optimistisch. Dit opende de weg voor allerlei nieuwe verhaal lijnen. Maar ik was al vertrokken. Het zou nooit meer James Bond zijn.
 
Als jongen van twaalf zag ik mijn eerste Bond-film. Vanaf dat moment was duidelijk wat de verpersoonlijking was van wat ik eigenlijk ook zou moeten zijn. De man die de wereld redt. De man die vrouwen in vervoering brengt. De man die onbeperkt kan drinken zonder ooit dronken te worden. Een gerespecteerd man, die geen compromissen maakt. Een voorbeeld om een leven lang te volgen. Bond was er altijd. Altijd was het weer beter dan de vorige keer. Bond was hoop, als er geen hoop meer was. De vraag: ‘Wat zou James Bond doen?’, gaf je altijd de oplossing in je bangste momenten. Bond was meer dan een filmfiguur. Ik geloofde in James Bond.
 
En nou is hij ineens dood. Gewist, gecancelled, uit de serie geschreven, afgedankt. Ze hadden voor het gemak de CIA agent Felix Leiter ook maar vermoord en zelfs aardsschurk Ernst Stavro Blofeld mocht de film niet overleven. Het deed me heel sterk denken aan hoe Disney ook de Star Wars-saga om zeep heeft geholpen. Het einde van deze Bond-film zou een perfecte opmaat zijn voor de serie ‘Daughter of Bond’ op Disney Plus.
 
En misschien was de Bond, zoals Ian Fleming hem verzon ook wel niet meer ‘van deze tijd’. Maar is dat dan een reden om hem stilletjes de zachte nacht in de laten gaan? Ik denk het niet. Het is één van de zovele laffe pogingen om af te rekenen, met alles dat herinnert aan ‘betere tijden’. Het is massamoord op het verleden. Sinterklaas is kapot gemaakt. Michiel de Ruyter is een ordinaire slavenhandelaar geworden. En nou is ook James Bond nog vermoord. ‘God is dood’, zei Nietsche al. Wat ons rest is een zogezegd inclusieve, participerende, woke yoga-maatschappij, die wegkijkt voor de totalitaire surveillance-samenleving en bang is om een tepel te zien en zich in slaap laat sussen met doorlopende schijnveiligheden opgelegd door de marionetten van het roofkapitalisme.
 
James Bond is niet dood. Niet zo lang er nog mensen zijn, die bereid zijn door te gaan, als het pleit al beslecht lijkt ten voordele van het kwade. Aye, Miss Moneypenny. We will NOT go gently into that good night.
 
https://youtu.be/VlbaJA7aO9M

VON SOLO

DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST

Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl

Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter