Afgelopen zaterdagochtend na de rellen in Rotterdam Centrum, fietste ik over de Coolsingel op zoek naar aanwijzingen en sporen van een wilde nacht. De eerste trotse conclusie was, dat de Roteb haar werk uitstekend gedaan had. Om een uur of tien was er geen spoor meer te bekennen van een roerige nacht. Ik maakte nog een rondje om te kijken of er winkelruiten gesneuveld waren. Dat viel me erg mee. Exact één kon ik er tellen. De slotsom was simpel. Er was goed georganiseerd slag geleverd met de politie. Beter had ik het niet kunnen regisseren.
Zonder nog maar een nieuwsbericht gelezen te hebben, kon ik al weer voorspellen hoe het er op de Staatsomroep uit zou zien. Die ene in brand bestoken politie auto vanuit honderd camerahoeken. En misschien nog een vage foto van een afgebrand fietsenrek met wat strooiscooters. Er zou een verband gelegd worden met wappies. Alle hoogwaardigheidsbekleders zouden weer een scala ten toon spreiden van orde en tucht tot huilie huilie. De geïnterviewde man in de straat zou schande spreken dat zoiets kan gebeuren. En er zou natuurlijk keihard gehandhaafd worden. Ik werd er meteen al ziek van wat er allemaal aan berichtgeving voorbij zou komen, dus ik besloot maar niet te kijken. Ook had ik geen zin in een ieder die deze ‘tragedie’ weer als kans ter meerdere eer en glorie voor de eigen zaak zou aangrijpen, zoals dat meestal gebeurt.
Ik weet zeker, dat de jongens die daar hebben lopen rellen vechtersbazen zijn. Harde kern voetbalsupporters. Misschien nog wat doorgesnoven havenarbeiders, die ergens een kilo van de vrachtwagen hebben zien vallen. Maar dat ze een vooropgezet plan hadden lijkt me duidelijk. Heb ik hier sympathie voor? Nee en ja. Nee, het is niet het volk, dat ik graag een podium gun anders dan een stuk weiland bij Beverwijk. Ze zijn onberekenbaar en gevaarlijk. Maar ja, als je dan toch los gaat, doe het tegen een partij, die er ook graag aan meedoet. Dat bewijzen ze tenminste keer op keer zoals onlangs tijdens het woonprotest in Rotterdam.
Maar eigenlijk is hier iets heel anders aan de hand, als je het op meta niveau bekijkt. Het is niks nieuws, maar het gebrek aan respect voor gezag is grotendeels debet aan deze situatie. En dat is natuurlijk helemaal niet op te lossen, door alle hooligans te arresteren. Dat is symboolpolitiek. Respect verdien je namelijk, dat kun je niet afdwingen. En de politiek heeft zijn respect jaren geleden al verkocht aan het grootkapitaal. Respect werd niet meer nodig geacht, net als integriteit en vertrouwen. Politiek werd een spel van de cijfers (of data zoals ze het tegenwoordig noemen), waar principes en idealen er niet meer toe deden, maar enkel en voorop geld en eigenbelang.
Het uitvoerend apparaat staat direct in contact met de buitenwereld. Het is dus logisch, dat als je als burger de politiek niet kan bereiken en je keer op keer besodemieterd wordt, je ook geen respect meer hebt voor het uitvoerend orgaan. Dan is er nog de ont-persoonlijking van die uitvoerende organisaties. Als ik een politie cordon zie, dan zijn dat voor mij allemaal robots, die er enkel op uit zijn mij namens een verwerpelijke politicus dwars te zitten. Als politie agent, mag je namelijk helemaal geen andere mening hebben, dan de minister van ‘Veiligheid’. Dan de Sicherheitsdienst. Je wordt geacht een instrument te zijn. Hoe raar is het dan, dat je de kop van jut wordt. Ik snap dat wel.
Politici vechten zelf ook nooit in oorlogen, daar hebben ze de gewone man voor. De vervangbare. Aan de andere kant staat net zo’n politicus, die ook zo’n arme sukkelaar het veld op stuurt. Achter de schermen is het wellicht een Baudet, die rechtse voetbalhooligans opjut de staat te ondermijnen. Daar tegenover staat een Rutte, die alles aan elkaar liegt om zijn absurde, kapitalistische, totalitaire staat vorm te geven. Zo vecht dat met elkaar, over de rug van de brave volgers. En niemand die nog naar boven schreeuwt of trapt in eender welke organisatie. Alles is politiek geworden. En wij blijven correct.
En het mooie van de rellen van vrijdag, is dat het aantoont, dat de hele gezondheidscrisis slechts een achtergrond is, voor een groter probleem, waar we al twintig jaar als voor een olifant in de kamer voor wegkijken. Het gaat al lang niet meer over ziekenhuisbedden of vleermuizen, dat gaat voorbij. Het kwam gewoon niet slecht uit. Nee, het gaat over totalitair bedrog en absolute macht. En het gebrek aan enig vertrouwen nog in gezag. We hebben eigenlijk nog maar twee mogelijkheden. Revolutie, of onderwerping aan de nieuwe moraal van braaf burgerschap. Geen maatschappij die je samen maakt, maar één die je via de consumptie kanalen van het neo-kapitalisme wordt opgedrongen. ‘Total Kapitalismus’. En ik weet al wat u gaat kiezen. Gelukkig kunt u zich zonder protest bij de brave menigte scharen. Er is geen alternatief. Er is nooit een alternatief geweest.
En vanaf vandaag zult u mij haten. Omdat dat wenselijk is.
Von Solo
www.vonsolo.nl
