Je mail heb ik in goede orde ontvangen. Gezien de kleinzieligheid van de inhoud, besloot ik deze wereldkond te maken en er een schepje bovenop te doen: bij dezen!
Laat ik je eerst vertellen hoe cadeautjes werken: wanneer je iemand, om het even wie, iets schenkt, kun je hier later niet op terugkomen en het geschenk retour eisen. Dat jij dit wel doet, en daarbij pretendeert dat het gegevene een ‘tijdelijke uitlening’ betrof, is gedrag dat men van een kleuter verwacht die een knikker aan een vriendinnetje heeft gegeven en hier spijt van krijgt. Inmiddels wist ik wel dat je je vaker als een groot kind gedraagt, maar dit had ik niet verwacht.
Je hebt een inschattingsfout gemaakt. Als je mij gemaild had (of gewoon gebeld, we zijn per slot van rekening volwassen mensen, althans, dat dacht ik toch) met de mededeling dat je spijt had van het feit dat je betreffende twee jassen aan mij geschonken had en deze graag terug zou willen hebben, zou ik mijn schouders hebben opgehaald en een afspraak met je hebben gemaakt om deze te retourneren. Het schilderij dat ik je gegeven heb, je weet wel, dat leuke met de twee vogeltjes als representanten van ons samenzijn, en dat ik voor 450€ uit Parijs heb laten opsturen en dat nu zo leuk in je gang hangt en waar je verder niet van rept, was ook een cadeau, van mij, aan jou. Vandaar dat ik ook geen mail heb gestuurd waarin ik spreek van kunstuitleen en dat het niet teruggeven van het kunstwerk diefstal zou worden geacht. In tegenstelling tot jouw persoon, die aldus de facto niet alleen zijn woorden verdraait, maar ook impliceert dat niet ingaan op het verzoek misdadig is.
Daarmee heb je een inschattingsfout gemaakt. Zo je mij gevraagd had de (in niet mis te verstane woorden definitief geschonken, en niet ‘tijdelijk uitgeleende’) jassen terug te geven, zou ik dit, mijn schouders ophalend, meteen gedaan hebben. Dat je er daarentegen voor kiest terug te komen op je woorden, en daarbij de zin voegt ‘Ik wil je erop wijzen dat het niet terug geven (sic) van de genoemde jassen wordt gezien als diefstal’ vind ik buitengewoon laag. Ik waardeer de implicatie niet.
Daarom heb ik zojuist beide jassen aan de clandestien geopende kringloopwinkel voor mijn deur geschonken. Als je heel rap bent, kun je ze misschien nog uit het rek vissen. Je zag mijn reactie graag tegemoet: hier heb je die. Met de meeste hoogachting; krijg de tyfus,
Je ex.
pomgedichten punt nl steunt lieve Ditmar Bakker onvoorwaardelijk in deze barre tijden. een schenking is een privaatrechtelijke overeenkomst tussen twee partijen – schenken is niet geven en nemen – schenken is geven van de een en aanvaarden door de ander. wie een schenking als diefstal ‘ziet’ heeft de basiscursus juridische zaken met een vette onvoldoende afgesloten.
< niets mooier is als woorden groeien van verlaten liefde tijdloos stil
de tijd niet meer dan een ontplofte regel van te zwaar geworden woorden in een onvoltooid gedicht
een schreeuw tegen het krijsen van de eeuwen
pomwolff
ook de eilanddichter van texel – hierboven in zachtaardige aanwezigheid met de huispoes die het hoofd treffend en bijna spreekwoordelijk heeft afgekeerd – heeft zich inmiddels uitgesproken bezig gehouden met de emotionele gebeurtenis die Ditmar Bakker mocht treffen – Ditmar held van de site pomgedichten – ditmar die al jaren de mensheid én de lezers van pomgedichten met prachtige historische eloquente poëtische bijdragen verwent. en wat lezen we van deze eilanddichter? geen woord van empathie, geen woord van medeleven – meneer de eilanddichter krijgt slechts zeggen en schrijven één keiharde gevoelloze vraag uit zijn door de westenwind aangevreten eilandpen: “Waarom wil je zoiets in gods- of wiens naam ook op internet uitvechten?” – nou in tijden van nood weet je wat je hebt aan Roop.
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
