Het nieuwe jaar is alweer 7 dagen oud en is knallend begonnen mag ik wel zeggen, zo knallend dat ik voor nu even mijn middenvinger er naar uitsteek en er niet voor schroom om deze foto door te sturen, ondanks dat hij weinig flatteus is. Een dikke middenvinger , want na 1 en 2 januari op de SEH te hebben gezeten ivm een wondinfectie na de operatie en 4 januari onze dochter positief testte en gisteren manlief op corona en zoonlief ineens onderuitging met 39.1koorts ( oorzaak laat zich wel raden, dus zaterdag hebben hij en ik een test) heb ik het alweer helemaal gehad met Januari.
We zitten dus al in quarantaine…en iedereen mijd me op een liefdevolle manier, omdat corona en Non Hodgkin niet altijd een geweldige combi zijn. Vol huis waar we allemaal gescheiden zijn van tafel en bed als het ware. Ik heb de woonkamer dus mag helemaal niet klagen. Er wordt niet naar elkaar gewezen door de kinderen onder het mom van was daar maar niet heengegaan, want voor hetzelfde geld liep mijn man het op bij het boosteren in Ahoy waar enorm veel mensen in de rij stonden met en zonder mondkapje, blij dat ze hem konden halen en 1.5m aan hun laars lappend, want ze waren toch ingeent. Ik ben moe en denk soms nee hè er begint toch geen kriebelhoest. Maar ongetwijfeld is de moeheid van het gevecht tegen de infectie die ondanks de antibiotica zich moeilijk laat verjagen. Een policontrole die gepland was zit er nu niet in dus gelukkig hebben we de beter app. Moderne technologie die je direct contact verschaffen met het ziekenhuis en laten beeldbellen.
Ik schrik momenteel iedere keer als ik mezelf zie, het ik voel me 80 is momenteel meer zoiets als ik lijk wel 80, maar wacht maar af…mijn tijd komt dit jaar vanzelf weer als er weer wat kilootjes aanzitten en de haren die nu geexplodeerd lijken wat langer zijn en echt wapperen, dan kom ik terug. Tot die tijd slaap ik nu wel eerst even luxe naast de tv op de bank, heb goede gesprekken met gezinsleden die zich afzonderen, maar zo nu en dan even los van elkaar op afstand beneden komen eten als ze daar behoeft aan hebben. Kook ik in ieder geval voor mezelf en denk dikke mik, bekijk jet maar. ook dit gaat weer voorbij, maar voor nu inderdaad even die vinger naar alles. mijn kat denkt er absoluut hetzelfde over.
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
