De wereld lijkt gevoelloos te worden…het is hard werken, hard studeren, een stage plek waar je ingezet wordt als een kracht die het werk al tien jaar doet, bij een bedrijf met 6 vaste betaalde krachten en 40 stagiaires die 4 dagen in de week werken voor 100 euro vergoeding. Je moet zoveel gevoel opwekken voor de ander dat ik mezelf lijk te verliezen….
Dochterlief die het ondanks haar borderline geweldig doet is er duidelijk doorheen, maar stelt gelukkig ook haar grenzen en is dankbaar dat ik hetzelfde doe. De prikkels die binnenkomen met het nieuws over oorlog, hoge brandstofprijzen/energierekeningen en een huur die in juni de 1100 euro over gaat, vluchtelingen en ga zo maar door, zijn niet altijd even bemoedigend voor een gezin waar drie mensen gevoelig zijn voor depressiviteit.
Ik ken deze gevoelens niet. Gelukkig ken ik ze niet, want het sloopt je lijkt het als ik het zo van een afstand bekijk. Ik ben ook blij dat hier thuis een ieder het momenteel ook aardig onder controle lijkt te hebben. Ik zeg lijkt, want ook daar moet je maar van uit gaan. Hoe dan ook grenzen…., ze worden helaas door sommigen of eerder één te makkelijk overgegaan met alle gevolgen van dien. Begin deze week heb ik duidelijk aangegeven dat ik niet van plan ben mezelf te laten verzuipen in de negatieve gedachtengang van sommigen thuis, dat ik ne ook druk maak ook al lijkt dat misschien in hun ogen niet zo, maar dat ik weiger ten onder te gaan in alle negativiteit om me heen. Accepteer dat een ander het er moeilijk mee heeft, dat dat best geuit mag worden, maar niet de godsganse dag.
Het nieuws mag in huize koenderman nog 1x per dag aan en tussendoor staat spottify of een radio zender van stingray op. geen gewauwel over politiek, oorlog en de volgende crisis die een hoop mensen mee sleurt. Natuurlijk ben ik betrokken, maar verder geniet ik vooral van de volle maan in de vroege morgen. De vrieslucht die een ijslaagje op de auto’s geeft bovenop het sahara zand en de zon die momenteel over ons dak de schoorsteen van de buren raakt en de kauwtjes die daar al jaren wonen op hun nesteldrang aanspreekt. Het is een vroege lente in oorlogstijd. Een oorlog die sommigen niets doet, als ver van mijn bed show en anderen laat wanhopen. Ik blijf vooral op die middenlijn en geniet van de simpele kleine dingen van het leven, beseffend dat ook die niet vanzelfsprekend zijn, maar zolang ze er zijn pakt niemand ze je af . De kunst van leven ligt ook niet in materie, maar in het zijn en daar volop van kunnen genieten.
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
