dank aan alle dichters voor het insturen – bij de mooie vertolking van vader /papa door de volkszanger eddy walsh. een waardig vader eerbetoon is neergelegd in de woorden van de dichters. het goud zat in de staart. erika de stercke en jako fennek stuurden universeel geldende woorden in – aan ons lezers. in die volgorde goud en zilver. van harte!
dat je maanden meemaakte
waar de koude als ijspegels
aan bomen hing
en op huizen sterren tekende
alsof de zon in haar schaduw
voorgoed was verdwenen
een tandeloze glimlach kijkt
hoe de winter in het lichaam
zit en in rimpels open bloeit
jouw tijd rijdt zonder reden
een eervolle wedstrijd
papa, zolang het kan, blijf
Erika De Stercke
soms zou je wensen dat kinderen maar liever niet over hun geliefde ouders schrijven – hier is het tegenovergestelde te lezen – een werkelijk prachtig poëtisch eerbetoon aan vader uitmondend in die zo directe wens aan het einde van het gedicht – de wens die alle poëzie in zich opzuigt. een monument van een gedicht.
vader
je zwijgen en je cigaren verbraken
nooit de stilte
je sprak waar woorden nodig waren
tot na je ongeluk
de stilte onverzoenbaar stand hield
en niets meer te verbreken viel
je verbogen bril, je ingedeukte
cigarenkoker leven verder in een laadje
je boeken in mijn hoofd
jako fennek drie mooie strofen om de oude gemankeerde man te beschrijven – met zijn Cigaren – ik zou sigaren schrijven – ik zou ook laatje schrijven mar laadje kan mogelijk ook – de poëzie zit in die onverzoenbare stilte, de ingedeukte koker en zijn boeken in het hoofd van Jako. hier 9 regels om een gevoel te cre-eren dat universele gelding heeft. mooi.
- RIK VAN BOECKEL: papapapa waar ben je
- FRANS TERKEN: Alsof vader niet anders gewild heeft
- IEN VERRIPS: samen op het dak van ons huis
- ANKE LABRIE: mijn vader was nooit bang
- CARTOUCHE: het was een brommer de Berini waarop hij over het grindpad kwam
- ERIKA DE STERCKE: papa, zolang het kan, blijf
- JAKO FENNEK: je verbogen bril, je ingedeukte cigarenkoker
voor moeder schreven we eerder – nou maar eens voor vader – of over de sneeuw dat mag ook – waarin de volkszanger zijn liedje zingt: wie wint de enige echte virtuele – vandaag in de prachtige vertolking van de volkszanger Eddy Walsh – ‘en misschien ben ik geworden wat jij helemaal niet wou’- trofee op pomgedichten punt nl – u kent de regels van de zondagochtendwedstrijd: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
herinnering
ik weet je tuin nog
met een heg tegen de buren
het plastic tafeltje
voor als het weer op frankrijk lijkt
weet van de dagen
die achteloos voorbij gingen
oplosten in diezelfde achteloosheid
waarin ook wij bestonden
in de mooiste woorden
die te vinden zijn
hij had ze graag gelezen
hij wist dat ik ze schrijven zou
pom wolff
Hier mijn bijdrage aan de enige virtuele.
Mijn vader zou 21 maart 103 zijn geworden! Dit is mijn ode aan hem.
Vanmiddag om 16.00 treed ik trouwens op met The Blank Ark in de Pletterij in Haarlem. Lange Herenvest 112.
Mijn muzikale poëzie op reggae muziek zoals In het groene licht.
Met dichterlijke groet,
Rik
Honderd en drie
Nu ik je nooit meer zie
word je honderd en drie
zing zing in herinnering
lang was jouw leven
levendig tot negen en zeventig
jij mijn lang geleden levensader
weet goed wat je niet beviel
de levenslijn sloop verder in jaren
het levenslied zingt in snaren
papapapa waar ben je
papapapa je bent hier
samen zagen we Johans lob
in tijden van verlaten dromen
op een fiets met houten banden
reed je in oorlogstijd naar de bevrijding
zeven jaar later zag ik het levenslicht
kijkend in de spiegel zie ik jouw gezicht.
Rik van Boeckel
2 april 2022
Eerste versie
Begraafplaats Duinhof. Lisse
21 maart 2022
de glorieuze winnaar van de vorige week – muziek en poetry – gisteren nog in Haarlem te genieten en op deze zondagochtend weer paraat op de site der sites met zijn direct poëzie:
Nu ik je nooit meer zie
word je honderd en drie
rik spot met alle poëzieregels – zo moet een singersongwriter ook door het leven – de teksten zo brengen dat ze direct het hart ingaan van de toehoorder. en ja dan is papa inderdaad aanwezig:
papapapa waar ben je
papapapa je bent hier
nemen we de minder poëtische woorden – levensader – levenslied – levenslicht en levenslijn voor lief.
Mooi thema, mooi gezongen ook in deze versie.
Ja, niet geworden wat een vader wou, hier een poging; dat het ondersneeuwt.
Groet, goed weekend!
Frans
Witwassen
Alsof vader niet anders gewild heeft
dat jij in betere kringen verkeert
waarin je je omhoog hebt gewerkt
een laagje sneeuw prikkelt
de natte neus voor verandering
om van de koude grond niet te spreken
zoals je met gemak gladde wegen
bewandelt als het om witwassen gaat
stap voor stap op een glijdende schaal
je roeit en roert je slagen in de rondte
staat vierkant achter omtrekkende beweging
van wat het geweten vergeten wil
om zand in de ogen te strooien
van de goedbedoelende vader
gaat een zoon geen koehandel te ver
© FT 02.04.2022
een bijzondere zoon dat mag gezegd – vader had het anders gewild – zoon slaat zijn eigen weg door het leven – de dichter beschrijft een hellend vlak – ellie lust zou spreken over schuin oversteken. de zoon steeds schuiner op de door de dichter beschreven gladde weg.
ik droom mijn vader
op het dak
van ons huis
ik droom me naast hem
op het dak van ons huis
dat brandt
ha pap
ik sta in vuur en vlam
dat ik mijn dode vader droom
samen op het dak van ons huis dat brandt
hé pap
of hij me duwen wil
de vuurzee in
ik droom me wakker
met een gil
januari 2019
Ien Verrips
een toch wel angstige droom op een wat kille zondagochtend in april. dichter bereikt mij niet – ik ben ook geen dromen uitlegger. die vader en waarom al dat vuur – warom nou net deze droom. nee dit verhaal stijgt boven de poëzie uit en drijft in onheilspellende wolken weg van deze lezer.
De vader centraal, blijft min of meer een held voor mij. Verrassend trouwens om deze tekst nu eens door een voor mij onbekende zanger te horen zingen.
Mooi weekend,
Met hartelijke groet,
Anke
barstjes
gewend aan de mattenklopper
door mijn oma gehanteerd
en met zeven grote broers
kon hij wel tegen een stootje
in het schuurtje bij ons thuis
hingen vroeger in een hoekje
de versleten bokshandschoenen
met wel duizend kleine barstjes
mijn vader was nooit bang
of ik heb het niet gemerkt
van hem mocht ik wel vechten
alleen als het rechtvaardig was
van mijn moeder niet
‘vijf jaar was genoeg geweest’
hij probeerde mij te leren
om ook niet bang te zijn
maar mijn heldenmoed
vertoont al heel wat barstjes
anke labrie
(02-04-2022)
hoe heel persoonlijke notities toch voor meer kunnen staan. deze oma was ook mijn oma. oma limburg hanteerde ook de mattenklopper maar dan richting mij. als ik met mijn neef weer eens als kind iets niet goed had gedaan in haar ogen. maar ze was te langzaam als ze met de mattenklopper op ons joeg waren wij sneller – als ze de strijd had opgegeven – hielden we weer zielsveel van haar en zij van ons. en we wisten wat we niet meer moesten doen. zo werd er blijkbaar vroeger opgevoed. mooi eerbetoon voor vader en dan ook nog die ene indringende regel van moeder: ‘vijf jaar was genoeg geweest’. mooi!
In de avond ging ik naar de Grote Gats om te zien
hoe hij erbij lag, de marmerzwarte glans, twee kanten
die als samen in een dwarsverband, een paar minuten
dat ik er stond een sigaret gerookt, het hoofd omhoog
mij daar een beeld voor ogen brachten, het was een
brommer de Berini waarop hij over het grindpad kwam
alleen, één hand aan het stuur en voet op het pedaal
de regenjas die flapperde en wat uit zijn uitlaat walmde
zag ik dat wolken waren, ballonnen in een stripverhaal
o mijn god dacht ik, dat vader hier komt aangereden
de man van tweetakt, van kort gebed en kruisteken
voor het eten, de vaste hand die het vlees sneed
voor jou, zo las ik, heb ik slechts een steen
gelegd op aarde, mijn jongen lief
om op te stappen, weet je niet?
02-04-’22 / Cartouche
De straat Grote Gats ligt in de plaats Schinveld, de gemeente Beekdaelen en de provincie Limburg. De Grote Gats omvat één postcode: 6451CN. Er staan 17 adressen geregistreerd in de straat, evenals een zelfde aantal huizen. Het gemiddelde bouwjaar van de huizen in de straat Grote Gats is 1973. Het jongste huis in de straat is gebouwd in 1989. In de straat Grote Gats komt de oudste woning uit het jaar 1959. Met een gemiddelde oppervlakte van 168 vierkante meter zijn de woningen er groot. De grootste woning in de straat is 251 vierkante meter.
dat we het weten! een waardig eerbetoon voor: de beriniman van tweetakt, van kort gebed en kruisteken voor het eten,
weten we waar Cartouche vandaan komt. mijn opa limburg had een kreidler. maar ja dat was dan ook nieuwenhagen – in Schinveld was het leven anders.
