vooraf maar eens een paar meer algemene opmerkingen over de slam en slampoëzie. zoals poëzie zich niet laat vangen in een definitie – fictie niet – laat ook slampoëzie zich niet vangen. gelukkig maar. poëzie is net zo veel en vaak een meisje als een duizendkoppig monster, net zoveel jongen als honderdduizend staalborstels zwemmend in een zee van woorden. kortom aan een definitie: niet aan beginnen.
een paar kenmerken laten zich wel benoemen. slampoëzie is performance-poëzie en vindt plaats in een directe interactie tussen zender en ontvanger: dichter en zijn/haar publiek. teruglezen is er niet bij dat betekent dat de teksten (zo u wilt de boodschap) toegankelijk moeten zijn. vaak zoeken slamdichters dan ook het rijm op – en/of andere rederijkers of raptechnieken. vaak ook wordt inhoudelijk gezien het moralisme in de teksten niet geschuwd. (dit of dat vinden we allemaal toch? – wordt er dan als het ware uitgeschreeuwd – de slammer zou ‘uitgemest’ of ‘uitgespuwd’ zeggen – grof en populair taalgebruik wordt niet gemeden: ook dat is vaak een kenmerk – behalve door meisjes die cursussen van de schrijversvakschool hebben gevolgd – die worden getraind in het vinden van spitsvondige vergelijkingen – je vinger een wortel! )
twintigers/dertigers vertellen graag een verhaal met uitgeschreven meisjes of jongensleed. S-10 komt niet uit de lucht vallen – eigenlijk is zij met haar nummer in de DIEPTE alles wat de moderne slampoëzie ook inhoudt – eigen persoonlijke ellende in een fraaie performance eenvoudig weergegeven. gooi over de eigen persoonlijke ellende nog een sausje van rap of van schrijversvakschool – tips en je hebt de slammer anno 2022.
slammers van mijn generatie – de fossielen – vragen zich dan ook vaak af – waar de poëzie toch gebleven is als er weer eens in een slamwedstrijd 3 of 4 minuten persoonlijk proza word gedebiteerd. tot zover enige ontwikkeling en enige kenmerken.
wat blijft is dat de dichters/slammers in een wedstrijd wel aandacht moeten hebben voor de uitvoering van hun slampoëzie en dat uitvoering samen het wedstrijdkarakter van de slam voor een leuk avondje en vaak ook spraakmakend avondje voordrachtskunst zorgen. en zo was het ook gisteren bij mijn afscheid van de slam in de VRIJBURCHTSLAM onder de bezielende zorg van Pieter. een afwisselend mooi avondje slampoëzie. niets meer aan doen – zo houden! SLAMMERS vernieuwen – getuigen – en performen en dienen zo de poëzie! het waren – het zijn – en het blijven helden.
- FRANS TERKEN: over de hoofdschuldige die weer eens schittert door afwezigheid
- RIK VAN BOECKEL: laat de woorden gillen
- ANKE LABRIE: van die rappers heb ik niets te vrezen
gaat u ook aan de slam? stuur uw tekst in (het kader van) de enige echte virtuele….. op pomgedichten punt nl

u las het hieronder – de zaterdagavond doe ik het nog één keer – slammen – ik begreep dat ook vriend ROOP de vrijburchtslam zal bezoeken als deelnemer – nou ja dan is poëzie op die plek in het nieuwe amsterdam verzekerd. roop zeker ook bekend als genadeloos jurylid hier op pomgedichten in de zondagochtendwedstrijd – verder bekend als eiland/stadsdichter van Texel. en roops lieve levensgezellin leest u hier heel vaak op de maandag – KARIN BEUMKES is haar naam. zij is geen slamster – zij is de beste dichteres van nederland. maar dat terzijde.
stuur uw tekst in voor zondagochtend:
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak –insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
en ik zal u zeggen waarom het geen of waarom het wel een slamtekst is. dat zal dan morgen zondag gebeuren na een prachtavondje poëzieslam op VRIJBURCHT! doe ik er alvast ook een!

ik maakte je knoopjes los
wilde dichter bij je hart
ik meende wat ik zei
er liepen buffels door mijn hoofd
ze graasden jou hun koeientongen
en dat ik je borsten tegenkwam
vond ik ook niet erg
als ze me straks de scan in duwen
zien ze denk ik wel die buffels
hoe is het mogelijk zullen ze zeggen
meneer wolluf! u heeft er veel te veel!
en dat het allemaal maar past
pom wolff

Uit de knoflookdialogen
Laat me met één gerichte opmerking
vrienden en aanverwanten plat leggen
ik vul m’n grote muil met gebakken rijst
uit een stevig Thaigerecht van de kaart
ze schenken er voor mij walsende wijn bij
adem diep in bij het aanhoren van al het leed
de notoire klaagzangen die aan tafel borrelen
haal een besmuikte lach uit de mondhoeken op
en hamer als een specht stevig op tafel
tot er een fles in glasgerinkel uiteenspat
wij zitten tot enkelhoogte tussen de scherven
zeg ik en wijs met de vinger naar de hoofdschuldige
die weer eens schittert door afwezigheid
trek nog de mond wijd open en geef de walm
alle ruimte tussen de gangen door
verspreid zo luchtig voor- en tegenspraak
onder de kroonluchters slaat de vlam in de pan
© FT 21.05.2022
laat ik de tekst als slamtekst beoordelen. slammer frans heeft dichter frans niet helemaal weten te elimineren: walsende wijn/notoire klaagzangen/besmuikte lach zijn toch een beetje van de poëzie. het verhalende is wel van de moderne slam – zie mijn uitleg – en met het woord ‘muil’ is frans de goede slamweg ingeslagen. ik mis wel iets van genadeloosheid – zeg maar ze moeten omvallen van de walm – we gaan niet voor niet minder in de slam. de dik gedrukte regels kunnen zo een slam tekst in. als frans nog een week oefent kan ie ook zo de slam in.

Slammen is woorden in de oren klemmen
op de veroorzakende oorwurm stemmen
een prijs winnen het gevolg van goede zin
twee prijzen is het publiek beminnen
vervolgens naast de schoenen lopen
met het hoofd in de volle glorie
ga eens housen en dicht op die beat
dit ritme van ’t moderne levenslied
doe de dichtslam rap met een open klep
ga zo de slagen en de reizen rond
laat de woorden gillen zo de oren trillen
niet als een slak doch met speels gemak
met expressie nee niet zonder
een vulkaan van vurige woordenwind.
Rik van Boeckel
klemmen/stemmen – beat/lied zijn goede slameffecten – met ‘laat de woorden gillen’ heeft Rik de slam wel goed te pakken. de boodschap van het gedicht is me niet geheel duidelijk – er zit wat goede raad in de tekst en ietwat moralisme – niet ongebruikelijk in de wereld van de slam – ik zeg nog twee weken oefenen en rik is een slammer. lezen we van hem een genadeloze afrekening – dan wel – gelet op riks altijd positieve persoonlijkheid – een himmelhochjauchzend eerbetoon aan weer en wind en woord – maar dan in een gillend vulkanisch verantwoorde vurigheid aan woorden schoon.

Ha Pom,
Deze parodie schreef ik jaren geleden eens. Het raakt enigszins aan het thema en is wel geschikt voor een podium, merkte ik vroeger, dus toch maar mailen.
(Ik dacht er weer aan toen ik onlangs bij Vertaalwedstrijd op fb ‘opperrapper’ werd genoemd n.a.v. mijn allereerste vertaling van een Amerikaanse rap, leuk, waarmee ik in de prijzen viel.)
Mooie column van jou rond het slammen. Het was vast een mooie avond.
Hartelijke groet,
Anke
De rap en het sonnet
Wordt het sonnet al door de rap verdrongen
lelijk gedreun in plaats van mooie klanken?
Hiphoppend staan die dichters op de planken
hoe er hier met de taal wordt omgesprongen…
Woorden half gezegd en half gezongen
Spraakmakende taal, allemaal te danken
aan de straat en nergens aan de schoolbanken
waar echte dichters ooit ’respect’ afdwongen
Maar van die rappers heb ik niets te vrezen
hun motief is primitief en agressief
Zelf zit ik in een perk poëet te wezen
schrijf daar prachtige sonnetten voor mijn lief
die ik haar mooi op toon dan voor mag lezen
Daar vind ik weerklank, daar ligt míjn motief
Anke Labrie
(lang geleden)
een zeer toegankelijke tekst en op rijm – én badinerend én een stevige afrekening als boodschap – je zou zeggen een prima slamtekst – niet helemaal cabaret. want daar moet de slammer vanaf blijven. cabaretiers zijn beter in cabaret – zij richten zich op de lach – dichters en slammers op de kracht van de taal – tenminste zo zou het moeten/kunnen. en toch mist de tekst iets. de tekst is TE netjes. zeg maar een tekst niet van de straat. net TE keurig voor een slammer. als Anke weer de straat op kan na covid komt alles goed – ook de slammer in haar.
Uit de knoflookdialogen
Laat me met één gerichte opmerking
vrienden en aanverwanten plat leggen
ik vul m’n grote muil met gebakken rijst
uit een stevig Thaigerecht van de kaart
ze schenken er voor mij walsende wijn bij
adem diep in bij het aanhoren van al het leed
de notoire klaagzangen die aan tafel borrelen
haal een besmuikte lach uit de mondhoeken op
en hamer als een specht stevig op tafel
tot er een fles in glasgerinkel uiteenspat
wij zitten tot enkelhoogte tussen de scherven
zeg ik en wijs met de vinger naar de hoofdschuldige
die weer eens schittert door afwezigheid
trek nog de mond wijd open en geef de walm
alle ruimte tussen de gangen door
verspreid zo luchtig voor- en tegenspraak
onder de kroonluchters slaat de vlam in de pan
© FT 21.05.2022