Jorge, Jako en Anna Eikelboom Post deze week wat mij betreft in het zonnetje. GOUD. ZILVER en BRONS! van harte gefeliciteerd. Dank ook aan de andere dichters die werk inzonden. Vera welkom weer terug. Het thema evenwichtig aangepakt door Jorge , speels aangepakt door Jako, en min of meer vilein door Anna – dat we daarmee een evenwichtige en speelse bij tijd en wijlen zo nodig ietwat vileine zondag vandaag zullen beleven! wensen wij u van hier toe!
Mijn zus, die mij niet kent, zou ik willen vragen mij te zoeken. Met open armen zou ik je ontvangen. We zouden kunnen dansen in zee. Of elkaar een brief schrijven. Een brief die blijft steken in de tijd en ruimte van een onvervuld verlangen. En zo is het.
Jorge Bolle
een prachtig geschreven evenwichtig gedicht geschreven op het thema zus en zo. eigenlijk klopt alles aan de woorden. geen een te weinig geen een te veel. persoonlijk maar voor de lezer zeer invoelbaar gedicht. schrijf een regel als deze: ‘Een brief die blijft steken in de tijd en ruimte van een onvervuld verlangen.’ en ik geef mij gewonnen.
steeds grenzeloos blauw hier en droog, griezelig droog. En veel zwaluwen, die in de lucht mug noch vlieg heel laten. Vreemde tijden. Maar dat houdt ons niet tegen er een fijne dag van te maken. En dat wens ik je. Groet van Jako.
licht
je zet het op papier
met een paar krabbels ernaast
hoe je het bedoelt
ze zullen je meewarig aanstaren
er geen jota van begrijpen
je tikt met je vingers op tafel
ongeduldig en legt uit
dat ze het zwart of wit mogen zien
of dik of dun
dat het allemaal lood om oud ijzer is
er zal ze een licht opgaan
jako fennek
we lezen een erg aardig taalspel opgezet door Jako rond het thema zus en zo – niet zwart of wit, niet dik of dun maar wel lood om oud ijzer – een uitdrukking die zo het vergeten woorden item van de taalstraat in kan. een leuke en waardige afsluiting van deze luchtige – zo jako wil – lichte zondagochtendwedstrijd op pomgedichten punt nl – zeker gelet op de droge humor van jako.
Mijn kerel
Als hij boos wordt
echt boos, steekt zijn moeder
uit Oud-West met vet
Amsterdams accent
als een volgroeide lintworm
haar platte kop op:
“En jij dit! En jij dat!”
Wat een jeugd heeft die man gehad.
Anna Eikelboom Post
als we toch in de klas aan het uitleggen zijn – zie het commentaar bij frans terken – dan nemen we dit gedicht er meteen ook maar bij. een fijne korte tekst – waar de een van zou kunnen zeggen maar dit is toch geen gedicht dit is een anekdote – de ander zou kunnen zeggen een gedicht mag ook een anekdote als uitgangspunt hebben. maar je moet wel oppassen dat de tekst niet TE persoonlijk bij de lezer overkomt. dat gevaar schuilt wel een beetje in deze tekst – maar wordt naar mijn smaak opgeheven door de kortheid van de tekst en de enorm geestige en vreselijk onredelijke uithaal richting schoonmoeder – zullen we maar invullen. geestig omdat schoonmoeders wordt neergezet als ‘een volgroeide lintworm’ zich door de tijd heen vretend – onredelijk in de zin dat volgroeide lintwormen met een plat amsterdamswest accent nog geboren moeten worden. en zie daar hoewel ze nog geboren moeten worden – treft deze dichter nou net het enig tot leven gekomen exemplaar! ja dat exemplaar moet dan wel een gedicht in. terecht.
- Rik van Boeckel – zus en zo verlopen die tijden
- Frans Terken – dat het zus of zo…
- Anna Eikelboom Post – “En jij dit! En jij dat!”
- Vera van der Horst – t is dan weer dit en dan weer dat
- Jorge Bolle – En zo is het.
- Jako Fennek – dat het allemaal lood om oud ijzer is
wie wint de enige echte virtuele dit en dat zus en zo – trofee op pomgedichten punt nl? een uitgelezen gelegenheid voor de dichters om het een of het ander met ons te delen. zal het zus zijn of zal het zo zijn – wij van hier nemen u dit of dat echt niet kwalijk – én u kent de regels – die zijn duidelijk: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
ik weet wel
dat er achter een naam
een mens zit of moet je zeggen schuilt
en daarachter weer een moeder
alles wat hij uitspookte
viel in het niet bij de eerste jaren
die in haar verankerde warmte
zijn eerste woorden
later zijn spoken words
over dit en dat
en zusje
het kind dat zij verloor
pom wolff
Verborgen verleden
Zussen en broer en opa
vragen beantwoorden verhalen
het eiland Nias is de wortel
voor de kust van Sumatra
de stam van de stamboom
leidt naar ons verborgen verleden
in de lijnen van het nu
gedijen de zinnen met vraagtekens
zus en zo verlopen die tijden
naar 19e eeuwse familieband
de njais nimmer opgeslagen
in de piramide van de stamboom
waar het DNA toe leidt
de vraag hangt in onzekerheid.
Rik van Boeckel
28 mei 2022
rik verzorgt een adequate uitwerking van het ietwat onduidelijke zus of zo vakantiethema deze week op pomgedichten punt nl. met het onduidelijke familie verleden als uitgangspunt – wordt het gedicht bijna een scenario voor een goed bekeken televisie programma. met dichter rik van boeckel als bewegend strateeg door de tijd. op weg naar de plaatsen en tijden van weleer.
Doe jezelf niet tekort
steek niet onder stoelen of banken weg
dat je met de hand nee éen vinger al
wil wijzen dat het zus of zo
dat je ergens steun zoekt
als het nog naar alle kanten open
er valt zo weinig over te zeggen
moet het als altijd zelf doen
en vraag het niet aan een dichter
die op zoek naar een pen in zijn tas graait
hij haalt slechts oude papieren boven
en stuurt je daarmee het bos in
waar richting ver te zoeken is
vinden hoe het de goede kant op
het hoofd er klaar voor maken
nu nog een vaste hand
en het verlossende woord
© FT 28.05.2022
frans terken kleurt de onduidelijkheid in met een duidelijk advies – de juiste weg vind jij zelf! dichters zijn daar niet voor uitgevonden. dichters doen daar niet aan mee. geestig is dat als en terwijl dichters ergens niet aan meedoen hier in het gedicht er toch aan meegedaan wordt.
weer eens een bewijs dat linksaf en rechtsaf – boven en onder – wellus en niet nietus, redelijkheid en onredelijkheid, 0 en 1 in de poëzie heel goed tegelijkertijd samen kunnen gaan. als je wil uitleggen wat poëzie is dan lijkt me dit gedicht als voorbeeld inhoudelijk heel geschikt.
Tja
liefde is een theatrale trut
wil altijd uitgesproken worden
in plaats van er bedeesd te zijn
nooit kan ze stil de ruimte vullen
t is dan weer dit en dan weer dat
als ik haar daar op aanspreek
zegt ze doodleuk
ach je kent me niet
Vera van der Horst
aha onze vera weer eens terug op het vertrouwde dichtersnest dat pomgedichten toch ook is. blijkt er geen nest te zijn – zit je zo maar in een vrije val van die vreselijke webmaster bij wie je je nooit een moment veilig zult kunnen voelen. nou ja wat betreft zijn commentaar op ingestuurde werken. en zo is het ook. als je gedichten instuurt moet je ook tegen kritiek kunnen anders moet je de gedichten nog even in je eigen veilige omgeving houden. geef je je poëzie aan pomgedichten dan geef je je poëzie aan de wereld van de lezers. als ik van mezelf weet dat ik een briljant gedicht heb geschreven en het commentaar is vreselijk dan maakt de recensent zichzelf voor het leven belachelijk. lijkt me geen pretje. als ik een matig gedicht heb geschreven en de recensent legt de vinger op de pijnlijke wond dan moet ik daar blij mee zijn. zo ongeveer ook het goede advies aan onze brabanders. die nog wel eens webmasters woorden kwalijk nemen. ik denk aan een cartouche, een adelaar, een van der horst. hahaha. de tekst van vera zou door peter le nobel betiteld worden als een lekkere eenhapscracker – vermoed ik zomaar. ik vind het een hele geestige tekst – kan zo het cabaret in. ik lees ook in de tekst de droefheid van een clown. de hele wereld lacht over dingen die hij/zij aandraagt maar hem/haar zien ze niet staan in die hier in de laatste regel subtiel beschreven ellende.
De goede kant
Doe jezelf niet tekort
steek niet onder stoelen of banken weg
dat je met de hand nee éen vinger al
wil wijzen dat het zus of zo
dat je ergens steun zoekt
als het nog naar alle kanten open
er valt zo weinig over te zeggen
moet het als altijd zelf doen
en vraag het niet aan een dichter
die op zoek naar een pen in zijn tas graait
hij haalt slechts oude papieren boven
en stuurt je daarmee het bos in
waar richting ver te zoeken is
vinden hoe het de goede kant op
het hoofd er klaar voor maken
nu nog een vaste hand
en het verlossende woord
© FT 28.05.2022